Peygamberimiz Aleyhisselamın vefat ettiği günde,[282] Hz. Aişe´nin yanında altı veya yedi dinar (altın lira) bulunuyordu.

Peygamberimiz Aleyhisselam onları fakirlere dağıtmasını Hz.Âişe´ye emretmişti.

Hz. Âişe ise, Peygamberimiz Aleyhisselamın hastalığıyla oyalandığı için, onları daha fakirlere dağı-tamamıştı.

Peygamberimiz Aleyhisselam, Hz. Âişe´ye:

"Altı yedi dinarı ne yaptın? Fakirlere dağıttın mı?" diye sordu.

Hz. Âişe:

"Hayır! Vallahi, senin hastalığın beni meşgul etti, oyaladı!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam onları isteyip getirtti, avucuna aldı ve:

"Allah´ın Peygamberi Muhammed, bunları fakirlere dağıtmadığı, yanında bulundurduğu halde Rabbine kavuşacağını sanır değildir!" buyurdu.[283]

Onların hepsini Ensar fakirlerinden beş ev halkına bölüştürdükten sonra:

"İşte şimdi rahatladım!" buyurdu ve uyudu. [284]

Bu münasebetle İmam Kastalânî der ki:

"Peygamberler ulusu, Rabbü´l-âlemîn´in sevgilisi, geçmişteki ve gelecekteki kusurlan bağışlanmış bulunan Peygamberimiz Aleyhisselam böyle yaparsa, üzerlerinde Müslümanların kanları ve kendilerine haram olan mal hakları bulunduğu halde Allah´a kavuşanların halleri nice olur, bir düşün!" [285]


[282] İtin Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 237.

[283] İbn Sa´d, c. 2, s. 237-238, Ahmed, Müsned, c. 6, s. 104.

[284] İbn Sa´d, c. 2, s. 237.

[285] Kastalânf, Mevâhibü´Uedünniye, c. 2, s. 480481 .

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/268.

Es Selamün Aleyküm ve Rahmetullahi ve Berekatühü . Peygamberimiz (S.A.V.) hep fakir ve kimsesizlerle birlikte bulunmayi tercih eder, gönüllerini alirdi.  Sabırlı ve iyi işler işleyen fakirler, sahip oldukları nimetin kadrini ve kıymetini bilmeyen ve şükrünü yerine getirmeyen zenginlerden daha üstündür.