|
Konu Başlığı: Peygamberimiz as ın bozguna uğrayıp kaçanlara seslenişi Gönderen: Sümeyye üzerinde 13 Mart 2010, 13:03:01 Peygamberimiz Aleyhisselamın Bozguna Uğrayıp Kaçışan Müslümanlara Seslenişi Hevâzinler, bozguna uğrattıkları Müslümanları kovalayarak, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına kadar gelip dayandılar.[126] O sırada, Peygamberimiz Aleyhisselam, sağ yana çekilip kaçan Müslümanlara: "Nereye gidiyorsunuz ey insanlar! Bana doğru geliniz! Ben Resûlullahım! Ben Muhammed b. Abdullah´ım![127] Ey Allah´ın kullan! Ben Allah´ın kulu ve resûlüyüm! Ey Muhacirler topluluğu! Ben Allah´ın kulu ve resûlüyüm ![128] Ey Muhacirler! Ey Muhacirler! EyEnsar! Ey Ensar!"[129] diyerek sesleniyor, develer birbirlerine giriyor, halk alabildiğine kaçıp gidiyordu! Peygamberimiz Aleyhisselamın yanında Muhacir ve Ensardan bazı kişiler ile aile halkından başka kimse kalmamıştır.[130] Muhacirler arasında Hz. Ebu Bekir ile Hz. Ömer, aile halkı arasında da Hz. Ali, Hz. Abbas, Ebu Süfyan b. Haris ve oğlu Cafer, Hz. Abbas´ın oğlu Fadl, Hâris´in oğlu Rebia, Zeyd b. Hârise´nin oğlu Üsâme ve Ümmü Eymen´in oğlu Eymen[131] vardı.[132] Rivayete göre, Huneyn günü kaçmayıp oldukları yerde sebat edenler yüz kişi idiler.[133] Bunlardan otuzüçü Muhacirlerden, alünışyedisi Ensardandı.[134] Peygamberimiz Aleyhisselamın yanından ayrılmayanların seksen kişi oldukları rivayeti de vardır.[135] [126] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 906. [127] İbn İshak, İtan Hişam, c. 4, s. 85, Taberî, c. 3,s.128,İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 263, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 190, Zehebî, Megâzî, s. 479, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 2, s. 208. [128] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 5, s. 286. [129] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 157. [130] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 85, Taberî, c. 3, s. 128, İbn Esîr, c. 2, s. 263. [131] Ümmü Eymen´in oğlu Eymen b. Ubeyd, Hazrecflerden Ubeyd b. Anr´ın Ümmü Eymen´den doğma oğlu olup, Üsâme b. Zeyd´in anne bir kardeşi idi (İbn Sa´d, c. 2, s. 152, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 1, s. 189). Huneyn´de Peygamberimiz AJeyhisselamın çevresinde onu canla basla korumaya çalışan sayılı ashab arasındaydı (İbn İshak, c. 4, s. 85-86). Kendisi, Peygamberimiz ^Jeyhisselamın ibriğini taşır, gerektiği zaman, Peygamberimiz Aleyhisselam a verirdi (İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 1, s. 189). AJlah ondan razı olsun. [132] İbn İshak, İbn Hişam , c. 4, s. 85-86, Vâki df, c. 3, s. 900, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 365, Taberî, c. 3, s. 128, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 5, s. 127, İbn Esîr, c. 2, s. 263, İbn Seyyid, c. 2, s. 190, Zehebî, s. 479, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 326. [133] Vâkıdî, c. 3, s. 901, Belâzurî, Ensâb, c. 1, s. 365, Zürkânf, Mevâhibü´l-ledünniye Şerhi, c. 3, s. 11. [134] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 901. [135] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 901, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 5, s. 142, Zehebî, Megâzî, s. 484, Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 6, s. 180, Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 2, s. 102, Halebî, İnşânu´l-uyûn, c. 3, s. 64. M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 7/36-37. |