Peygamberimiz as ın akabe cemresine atışı

Peygamberimiz Aleyhisselamın Akabe Cemresine Atışı

Peygamberimiz Aleyhisselam Müslümanlara hac amellerini anlatmaya devam etti.

Fiske taşlarının baş ve şehadet parmaklan arasına alınarak atılacağını gösterdi. [418]

"Ey insanlar! Hac amellerinizi nasıl yapacağınızı Benden öğreniniz ve onları ezberleyiniz! Bilmiyorum! Belki de bu yılımdan sonra bir daha haccedemem! [419]

Dinde taşkınlıktan sakınınız! Çünkü, sizden öncekileri helak eden, ancak dindeki taşkınlıkları idi" buyurdu. [420]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Akabe cemresini taşlaması, kurban kesme günü, güneşin doğuşun dan sonra idi. [421]

Peygamberimiz Aleyhisselam Mina vadisinin ortasına, aşağıdan yukarıya doğru durdu. Beytullah´ı soluna, Minayı da sağına aldı.

Büyük cemreye (Akabe cemresine) yöneldi. [422]

Akabe cemresini atıncaya kadar, telbiyeyi kesmedi. [423]

Akabe cemresine biner birer yedi tane fiske taşı attı ve her taşı atarken de, "Allahuekber!" dedi. [424]

Peygamberimiz Aleyhisselam küçük fiske taşlarını baş ve şehadet parmakları arasına alıp birer birer atarken, halk da cemre taşlarını atmaya ve birbirleri üzerine yığılmaya başlamışlardı. [425]

O sırada, Peygamberimiz Aleyhisselamın terkisindeki Fadl b. Abbas, [426] halkın attıkları taşlar Peygamberimiz Aleyhisselama değmesin, onu yaralamasın diye[427] siper oluyor, onu koruyordu. [428]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Ey insanlar! Birbirinizi öldürmeyiniz!

Sizler, cemre taşları atacağınız zaman, fiske taşları gibi küçüklerini, parmaklarınızın arasında atınız!" buyurdu. [429]

Kudâme b. Abdullah:

"Resûlullah Aleyhisselamı devesinin üzerinde cemreleri atarken gördüm.

Ne vurmak vardı, ne itip kakmak vardı, ne ´Çekil, çekil! demek vardı!" demiştir. [430]

[418] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 185.

[419] İbn Sa´d, c. 2, s. 181, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 318, Müslim, Sahih, c. 2, s. 493, Ebu Dâvud, Sünen, c. 2, s.

201, Nesâf, Sünen, c. 5, s. 370.

[420] İbn Sa´d, c. 2, s. 180-181, İbn Mâce,Sünen, c. 2, s. 1008,Nesâf, c. 5, s. 368, Hâkim, Müstedrek, c. 1, s.466, İbn Kayyım , Zâdu´l-mead.c.3, s. 274.

[421] İbn Kayyım, c. 3, s. 275.

[422] Buhârî, Sahih, c. 2, s. 1 93, Müslim, c. 2, s. 942-943, Ebu Dâvud, c. 2, s. 201 , Nesâf, c. 5, s. 273-274.

[423] Ebu Hanffe, Müsned, c. 26, Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1109, İbn Sa´d, c. 2, s. 180.

[424] Ahmed, c. 1, s. 212, Buhârî, c. 2, s. 193, Müslim , c. 2, s. 892, E bu Dâvud, c. 2, s. 200, İbn Mâce, c. 2, s. 1008, Nesâf, c. 5, s. 274, İbn Kayyım , c. 3, s. 275.

[425] Ebu Dâvud, c. 2, s. 200.

[426] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 379, Ebu Dâvud, c. 2, s. 200.

[427] Ahmed, c. 6, s. 379.

[428] Ahmed, c. 6, s. 379, Ebu Dâvud, c. 2, s. 200.

[429] Ahmed, c. 6, s. 379.

[430] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1107, Ahmed, c. 2, s. 413, Tirmizî, c. 3, s. 247, İbn Mâce, c. 2, s. 1009, Nesâf, c. 5, s. 270, Hâkim, Müstedrek, c. 1, s. 466, Beyhakî, Delâil, c. 5, s. 440.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/169-170.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın