Peygamberimiz a.sın Yedi Kişiye Dua Edişi

Peygamberimiz (a.s.)ın Kureyş Müşriklerinden Yedi Kişi Aleyhinde Dua Edişi

5- Abdullah b. Mes´ud der ki:

"Peygamber (a.s.), Beytullah´ın yanında durup[448] namaz kılıyordu.[449]

Kureyşîl erden birtakım kimseler;[450] Ebu Cehil ve arkadaşları,[451] ki onlar

1- Ebu Cehil b. Hişam,

2- Şeybe b. Rebia,

3- Utbe b. Rebia,

4- Ukbe b. Ebi Muayt,

5- Ümeyye b. Halef[452]

ve daha başka iki kişiden oluşan[453] yedi kişilik bir topluluk.[454] Hicr´de,[455] Peygamber (a.s.)ın çevresinde[456] oturuyorlardı .[457]

Bir gün önce bir dişi deve boğazlanmıştı;[458] onun dölyatağı[459] ve işkencesinin pisliği, tersi,[460] yakın bir yerde bul un uy ordu.[461]

Peygamber (a.s.) secdesini uzattı .[462]

Müşriklerin içlerinden birisi,[463] Ebu Cehil:[464]

´Görmüyor musunuz şu müraiyi (gösterişçiyi)?[465] Hanginiz varıp filan oğullarının[466] boğazlanan devesinin dölyatağını,[467] işkembe içindeki tersini,[468] kanını[469] getirir ve secdeye vardığı zaman[470] Muhammed´in sırtına,[471] iki om uzunun arasına koyar? diye sordu.[472]

Oradakilerin en şakîsi, en bedbahtı olan[473] Ukbe b. Ebi Muayt[474] ´Benyapanm´ dedi.[475] Hemen kalkıp[476] gitti.[477] Dölyatağını,[478] işkembe içindeki tersini[479] alıp[480] getirdi .[481]

Peygamber (a.s.)ın secdeye gitmesini bekledi.[482]

Secdeye vardığı zaman,[483] onları Peygamber (a.s.)ın[484] iki omuzunun arasına[485] koyunca, gülmeye başladılar.[486]

Katıla katıla gülmekten,[487] (yere yıkılmamak için) birbirlerinin üzerine eğildiler, dayandılar![488]

Peygamber (a.s.) secdeden ayrılmıyor.[489] başını kaldırmıyordu,[490]

Ben ise, hiçbir işe yaramıyor,[491] ayakta dikilip duruyor,[492] sadece ona bakıyordum.[493]

Konuşmaya bile gücüm yetmiyordu.

Beni koruyacak kavim ve kabilem yoktu.[494]

Ne olurdu, o zaman, koruyacak bir gücüm ve koruyucum olaydı da, Resûlullah (a.s.)ın sırtından onları hemen kaldırıp ataydım![495]

Nihayet, bir insan gidip Fâtıma´ya haber verdi.[496]

Fâtıma o zaman küçük bir kızdı.[497] Koşarak[498] geldi

Resûlullah (a.s.)ın üzerinden, onları alıp attı.[499]

Bunu yapanlara ilendi.[500] Ağır sözler söyledi.[501]

Onlar Fâtıma´ya hiçbir karşılık vermediler.[502

Peygamber (a.s.), her zaman olduğu gibi, secdesini tamamlayıp başını kaldırdığı[503] ve namazını bitirdiği zaman,[504] Beytullah´a,[505] Kâbe´ye[506] yöneldi.[507] Sesini yükseltti.[508] Kureyşilerden, içlerinde:

Ebu Cehil,

Ümeyye b. Halef,

Utbe b. Rebia,

Şeybe b. Rebia,

Ukbe b. Ebi Muayt´ın da bulunduğu[509] yedi kişi aleyhinde dua etti.[510]

Resûlullah (a.s.)ın üç kere:

´Ey Allah! Kureyş´i Sana havale ediyorum I[511]

Ey Allah! Kureyş´i Sana havale ediyorum ![512]

Ey Allah! Kureyş´i Sana havale ediyorum ![513]

Ey Allah! Kureyş´ten şu topluluğu Sana havale ediyorum ![514]

Ey Allah! Ebu Cehl Amrb. Hişam´ı Sana havale ediyorum!

Ey Allah! Utbe b. Rebiayı Sana havale ediyorum!

Ey Allah! Şeybe b. Rebiayı Sana havale ediyorum!

Ey Allah! Ukbe b. Ebi Muayt´ı Sana havale ediyorum!

Ey Allah! Ümeyye b. Halefi Sana havale ediyorum!

Ey Allah! Velid b. Utbe´yi Sana havale ediyorum!

Ey Allah! Umâre b. Velid´i Sana havale ediyorum!´

diyerek aleyhlerinde dua ettiğini işittikleri zaman, onların gülmeleri, gülüşmeleri birden kesilip gidi verdi.[515]

Peygamber (a.s.)ın onların aleyhlerinde dua etmesi çok ağırlarına gitti.

Çünkü, kendileri de, bu beldede yapılacak duanın muhakkak kabul olunacağı inancında idiler.[516]

Bunun için, Peygamber (a.s.)ın aleyhlerindeki duasından korktular.[517]

Muhammed (a.s.) a Kitabı indiren,[518] Muhammed (a.s.)ı hak dinle Peygamber gönderen,[519] canım Kudret Elinde bulunan[520] Allah´a yemin ederim ki:[521] Resûlullah´ın adlarını saymış olduğu[522] bu kişilerin hemen hepsinin[523] Bedir Günü öldürüldüklerini,[524] yerlere serildiklerini,[525] kuyuya atıldıklarını gördüm.[526] Çok sıcak bir gündü. Güneş onları değiştirmiş (kokutmuş) idi.[527] Sonra onlar çukura, Bedir kuyusuna sürüklendiler,[528] atıldılar!"[529]

Bundan sonra, Resûlullah (a.s.) Mescid-i Haram´dan[530] çıktı.

Ebu´l-Bahterî´ye rastladı.[531]

Ebu´l-Bahterî´nin elinde bir sopa vardı.[532] Ona dayanıyordu.[533]

Ebu´l-Bahterî, Peygamber (a.s.)ı görünce,[534] onun benzi hiç de boşuna gitmedi.[535]

Kendisini tutup:

"Gel![536] Bana söyle bakayım, sana ne oldu?" dedi.

Peygamber (a.s.):

"Bırak beni gideyim!" buyurdu.

Ebu´l-Bahterî:

"Sen bana ya halini bildireceksin, ya da, Allah bilir ki, seni bırakmayacağım! Muhakkak senin başı na birşeyler gelmiş!" diyerek,[537] halini sordu.[538]

Peygamber (a.s.), Ebu´l-Bahterî´nin söyletmedikçe kendisini bırakmayacağını anlayınca:

"Ebu Cehil benim üzerime pislik atılmasını emretti"[539] diyerek, kendisine yapılanı ona haber verdi.[540]

Bunun üzerine, Ebu´l-Bahterî:

"Haydi, gel benimle birlikte Mescid´e!" dedi.[541]

Peygamber (a.s.) gelmek istemeyince, Ebu´l-Bahterî tutup onu zorla Mescid´e koydu.[542] Mescid´e girince, Ebu Cehil´e yönelerek:

"Ey Hakem´in babası! Muhammed´in üzerine pislik atılmasını sen mi emrettin?" diye sordu. Ebu Cehil:

"Evet!" der demez,[543] elindeki sopayı kaldırıp Ebu Cehil´in başına vurdu!

Orada bulunan adamlar; Ebu Cehil´in mensup bulunduğu Mahzum oğullarıyla, Ebu´l-Bahterî´nin mensup bulunduğu Esed b. Abduluzzâ oğulları, yerlerinden sıçrayıp birbirlerinin üzerine atıldılar. Ebu Cehil:

"Yazıklar olsun sizlere! Sizin şu davranışınız kimin için olmuş (kimin işine yaramış) oluyor? Muhammed ancak aranıza düşmanlık sokup kendisinin ve ashabının kurtulmasını istiyor" diyerek bağırdı .[544]

[448] Buhârî, Sahih, c. 1, s. 65,131, Müslim,Sahih, c. 3, s. 141 8, Nesai, Sünen, c. 1, s. 162. Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2,s. 279, Zehebî, Târihu´l-İslâm , s. 216, Kastalani, Mevâhibu´l-ledünniye, c. 1, s. 62.

[449] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 417, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 65,131, Müslim, Sahih, c. 3, s. 141 8, Belâiurî, Ensâb, c.1, s. 125, Beyhakî, Delâil.c. 2, s. 279, Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c.1 ,s. 190, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 103, Zehebî,Târihu´l-İslâm, s. 216, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 44, Heysemî, Mecmau´i-ievâid, c. 6, s. 17, Kastalani, Mevâhib, c.1, s. 62.

[450] Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 417,Buhârî, c. 1, s. 131, Müslim, c. 3, s. 1419, Nesai, Sünen, c. 1, s. 162, Beyhakî, c. 2, s.279, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 1 90, Zehebî, s. 216, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 44, Diyarbekrî, Hamfs, c. 1, s. 292.

[451] Buhârî, c. 1, s. 65, Müslim, c. 3, s. 1418, Beyhakî, c. 2, s. 279.

[452] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 397, Ebu Nuaym , Delâil, c. 1, s. 266-267, Heysemî, Mecmau´i-ievâid, c. 1, s. 17.

[453] Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 267, Heysemî, Mecmau´i-zev...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın