|
Konu Başlığı: Peygamberimiz a.sın Hz. Sevde ile Evlenişi Gönderen: Sümeyye üzerinde 30 Ocak 2010, 22:38:10 Peygamberimiz (a.s.)ın Hz. Sevde ile Evlenişi Nübüvvetin onuncu yılı, Ramazan ayında,[354] Osman b. Maz´un´un zevcesi Havle Hatun, Peygamberimiz (a.s.)ın evine gelip:[355] "Yâ Rasûlallan! Evine girince, sanki Hatice´nin yokluğunu görür gibi oldum!" dedi. Peygamberimiz (a.s.): "Evet, öyledir. O, çocukların anası, evin sahibesi, görüp gözeticisi idi" buyurdu.[356] Havle Hatun: "Yâ Rasûl ali ah! Evlenmez misin?" dedi. Peygamberimiz (a.s.): "Kiminle?" diye sordu. Havle Hatun: "Kız istersen kızla, dul istersen dulla!" dedi. Peygamberimiz (a.s.): "Dul olan, kimdir?" diye sordu. Havle Hatun: "Zem´a´nın kızı Sevde´dir! Sana iman etmiş, söylediklerine tâbi olmuştur" dedi. Peygamberimiz (a.s.): "Haydi, git! Benim için dünürlük et!" buyurdu. Havle Hatun, Hz. Sevde´nin yanına vardı. Ona: "Yüce Allah, senin üzerine, hayır ve bereketten neyi indirdi, biliyor musun? dedi. Hz. Şevde: "Nedir o hayr ve bereket?" diye sordu. Havle Hatun: "Resûlullah (a.s.), seni kendisine istemek üzere, beni gönderdi" dedi. Hz. Şevde: "Sen, bunun olmasını istiyorsan, babamın yanına git! Bunu ona söyle!" dedi. Zem´a; çok yaşlı ve yaşlılığı sebebiyle hacdan geri kalmış bir ihtiyardı. Havle Hatun, onun yanına girip, kendisini Cahiliye devri selamıyla selamladı. Zem´a: "Kim bu?" diye sordu. Havle Hatun: "Hakîm´in kızı Havle!" dedi. Zem´a: "Başında ne hal var?" diye sordu. Havle Hatun: "Muhammed b. Abdullah, kendisine Sevde´yi istemek üzere, beni gönderdi" dedi. Zem´a: "Doğrusu, çok şerefli bir eşittir! Arkadaşın (Şevde), buna ne diyor?" dedi. Havle Hatun: "Bunu senin arzuna bıraktı" dedi. Zem´a: "Öyle ise, onu benim yanıma çağır!" dedi. Havle Hatun, Hz. Sevde´yi çağırdı. Zem´a: "Kızcağızım! Bu Havle, Muhammed b. Abdullah b. Abdulmuttalib´in, kendisini, seni kendisine iste mek üzere gönderdiğini söylüyor. O, gerçekten, şerefli bir eşittir. Seni ona nikahlamamı istiyor musun?" diye sordu. Hz. Şevde: "Evet!" dedi.[357] Fakat, Hz. Şevde, vefat eden kocasından beş-altı küçük çocuğu bulunduğu için, Peygamberimiz (a.s.)la evlenmeye cesaret edemiyordu. Peygamberimiz (a.s.), onun tereddüt ettiğini görünce: "Senin benimle evlenmene engel olan nedir?" diye sordu. Hz. Şevde: "Vallahi, ey Allah´ın Peygamberi! Yaratılmışlardan, bana, senden daha sevgilisi olamazken, benim seninle evlenmeme ne engel olabilir? Fakat, şu küçük çocukların, sabah akşam senin başında bağırıp çağırmaları olmasa; ben bu işi seni memnun ve mesrur etmek için seve seve yaparım" dedi. Peygamberimiz (a.s.): "Senin benimle evlenmene, bundan başka, engel olan birşey var mı?" diye sordu. Hz. Şevde: "Yoktur vallahi!" dedi. Peygamberimiz (a.s.): "Allah sana rahmet etsin![358] Develere binen Arap kadınlarının hayıriısı[359] Kureyş kadınlarının yararlısı olup,[360] onlar küçük çocuğuna karşı en çok şefkat gösterir, kocasına da elindeki işi hususunda en çok riayet eder" buyur-du.[361] Hz. Şevde: "Yâ Rasûl ali ah! Ne yapmamı bana emir buyurursun?" diye sordu. Peygamberimiz (a.s.): "Seni bana nikahlaması için, kavminden bir adama emret!" buyurdu. Hz. Şevde de, Hâtıb b. Amr´a emretti. Hz. Şevde, Hz. Hatice´den sonra, Peygamberimiz (a.s.)ın ilk evlendiği hatundu. Bu evlilik, nübüvvetin onuncu yılı Ramazan ayının içinde vuku buldu.[362] [354] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 8, s. 53. [355] İbn Sa´d, Tabakât, c. 8, s. 57. [356] İbn Sa´d, Tabakât, c. 8, s. 57, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 282. [357] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 211 , Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 132. [358] Ahmed b. Hanbel, c.1, s. 318-319, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 132-133, Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 4, s. 270. [359] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c.1 ,s.319, Buhârî, Sahih, c.6, s. 120, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1958, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 133, Heysemî, Meanau´z-zevâid, c. 4, s. 270. [360] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 319, Buhârî, Sahîh, c. 6, s. 120, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 133, Heysemî, Meanau´z-zevâid,c. 4, s. 270-271. [361] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 319, Buhârî, Sahîh, c. 6, s. 120, Müslim, Sahîh, c. 4, s. 1959, Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 4, s. 271. [362] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 8, s. 53. M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 2/177-180. |