Peygamberimiz a.sın Ashabı Ağlatan Konuşması

Peygamberimiz (a.s.)ın Ashabı Ağlatan Konuşması

Birtakım kimseler istihza için, bazıları da ölen babaları hakkında, "Babam kim?" yahut, yitirdikleri develeri hakkında, "Devem nerede?" diyerek sorular sormaya başladılar.[387]

Peygamberimiz (a.s.), bu hususta ashabdan da bazı şeyler işitmiş bulunuyordu.[388]

Peygamberimiz (a.s.), hoşlanmadığı böyle şeyleri halkın gelip sormaya başladıklarını görünce, kızdı.[389]

Güneş batıya doğru eğildiği zaman, evinden Mescide geçti.

Öğle namazını kıldırdıktan sonra, ayakta dikilerek Kıyameti ve Kıyametten önce de büyük işler ola cağını anlattı.[390]

Enes b. Malik der ki:

"O güne kadar bir benzerini daha işitmediğim bir hutbe irad buyurdu:[391]

´Kim bana birşey sormak istiyorsa, hemen sorsun!

Vallahi, bana soracağınız şeyi, şu makamımda durduğum müddetçe, size haber vereceğim!´ buyurdu.[392]

Cemaat, Resûlullah (a.s.)dan bunu işitir işitmez, sustular; birfelâketle karşılaşmaktan kork tular.

Sağa sola dönüp baktım: Herkes, elbisesini başına çekmiş, ağlıyordu.

Resûlullahın ashabına, o günkünden daha çetin bir gün gelmemişti.[393]

Resûlullah (a.s.):

´Haydi, soracağınızı sorsanıza bana?´ buyruğunu tekrarlayıp durduğu sırada,[394] bir adam ayağa kalktı:

´Yâ Rasûlallah! Benim gireceğim yer neresi?1 diye sordu.

Resûlullah (a.s.):

´Ateştir (Cehennemdir)!´ buyurdu.[395]

Sonra, Abdullah b. Huzâfe ayağa kalktı:

´Yâ Rasûlallah! Benim babam kimdir?´ diye sordu.

Resûlullah (a.s.):

´Senin baban Huzâfe´dir!´ buyurdu.[396]

Abdullah b. Huzâfe kiminle çekişecek olsa, hemen kendisini başkasına nisbet ile tahkir ederler di.[397]

Başka bir adam da, kalkıp:

´Yâ Rasûlallah! Benim babam kimdir?´ diye sordu.

Resûlullah (a.s.):

´Senin baban, Şeybe´nin azadlısı Sâlim´dir!´ buyurdu.

Hz. Ömer, Resûlullah (a.s.)ın yüzüne bakınca,[398] onun kızdığını anladı,[399] iki dizinin üzerine çökerek:[400]

´Yâ Rasûlallah! Biz Yüce Allah´a tevbe ediyoruz![401]

Biz Allah´ı Rab, İslâm´ı din, Muhammed (a.s.)ı resûl olarak kabul ettik!´ dedi.

Bunun üzerine, Resûlullah (a.s.) sustu, sakinleşti. Sonra da:

´Muhammed´in varlığı Kudret Elinde bulunan Allah´a yemin ederim ki; bana, demin şu duvarın yüzünde Cennet ile Cehennem gösterildi!

Ben hayır ve şende bugünkü gibisini görmedim ![402]

Siz benim bildiğimi bilmiş olsaydınız, muhakkak ki, çok az güler, çok ağlardınız!´ buyurdu."[403]

Rivayete göre; Yüce Allah, bunun üzerine indirdiği âyette[404] şöyle buyurdu:

"Ey iman edenler! Siz öyle şeylerden sormayınız ki, onlar size açıklanırsa ağırınıza gidecektir.

Halbuki, Kur´ân indirilmekte iken, sorarsanız, onlar size açıklanır. Allah onlardan sizi affetmiş, mükellef tutmamıştır.

Allah çokyarlıgayıcıdır, cezalandırmakta da aceleci değildir."[405]

[387] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 90, Taberî, Tefsîr, c. 7, s. 80.

[388] Müslim, Sahih, c. 4, s. 1832.

[389] Buhârî, Sahih, c. 1, s. 32, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1834.

[390] Ahmedb. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 162, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 136, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1834.

[391] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 90.

[392] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 162, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 136, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1832.

[393] Müslim, Sahih, c. 4, s. 1834.

[394] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 162, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 136, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1832-1833.

[395] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 162.

[396] Ahmedb. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 162, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 136, Müslim, Sahih, c. 4, s. 133.

[397] Müslim, Sahih, c. 4, s. 1834.

[398] Buhârî, Sahih, c. 1, s. 32, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1834.

[399] Müslim, Sahih, c. 4, s. 1835.

[400] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 162, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 32, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1835.

[401] Buhârî, Sahih, c. 1, s. 32, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1835.

[402] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 162, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 1, s. 136, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1832-1833.

[403] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 1 80, Buhârî, Sahih, c. 5, s. 190, Müslim , Sahîh, c. 4, s. 1832, Dârimî, Sünen, c. 2, s. 216.

[404] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 90, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1832, Taberî, Tefsîr, c. 18, s. 80.

[405] Mâide: 101.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 3/259-261.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın