Peygamberimiz a.sı Öldürmeye Kalkışmaları

Ukbe b. Ebi Muayt´la Ebu Cehil´in Peygamberimiz (a.s.)ı Öldürmeye Kalkışmaları

Abdullah b. Amr b. Âs´ın bizzat görüp anlattığına göre; bir gün Peygamberimiz (a.s.) Kâbe´nin Hicr mevkiinde namaz kılarken, Ukbe b. Ebi Muayt gelmiş, Peygamber (a.s.)ı boğmak için ridasını boynuna dolayarak şiddetle çekmeye başlamış, Hz. Ebu Bekir yetişerek onu omuzundan tutup Peygamber (a.s.)ın üzerinden def etmiştir.[545]

Peygamberimiz (a.s.) Kureyş müşriklerinin ileri gelenlerinden birtakım kişilerin güneş battıktan sonra Kabe´nin arkasında toplanarak konuşmak bahanesiyle kendisini çağırıp, peygamberlik ten vazgeçirtmek için kendisine türlü hakaret ve yersiz tekliflerde ve ölümle tehditlerde bulunmaları üzer ine, meclislerinden kalkıp derin bir üzüntü içinde evine gittikten sonra,[546] Ebu Cehil:

"Ey Kureyş cemaatı! Görüyorsunuz ki, Muhammed dininizi ayıplamaktan, baba ve atalarınıza dil uzatmaktan, akıllarınızı akılsızlık saymaktan, ilahlarınıza dil uzatmaktan başka birşey kabul etmedi![547]

Ben Allah´a söz veriyorum ki, yarın kolay kolay taşıyamayacağım bir taş alıp oturacak, namazda secdeye kapandığı zaman, o taşla Muhammed´in başını ezeceğim![548]

Bunun üzerine, siz beni ister koruyunuz, ister Abdi Menaf oğullarına teslim ediniz. Bundan sonra, Abdi Menaf oğulları bana istediklerini yapsınlar (razıyım)" dedi. Kureyş müşrikleri:

"Vallahi, biz seni hiçbir zaman onlara teslim etmeyiz! Git, istediğini yap!" dediler.

Ebu Cehil, sabaha çıkınca, vasıfladığı gibi, güçlükle taşıyabileceği iri bir taş aldı. Oturup Peygamber (a.s.)ın gelmesini bekledi.

Peygamberimiz (a.s.); her zaman olduğu gibi, sabahleyin Kabe´ye geldi. Kendisinin, Mekke´de kıblesi, Şam´a doğru idi.

Bunun için, namaz kılacağı zaman, Yemen köşesiyle Hacerü´l-Esved arasında kılar, Kabe´yi Şam ile kendi durduğu yer arasına alırdı.

Peygamberimiz (a.s.) durup namaz kılmaya başladı.

Kureyş müşrikleri toplantı yerlerine gelip oturmuşlar, Ebu Cehil´in ne yapacağını bekliyorlardı.

Ebu Cehil taşı yüklendikten sonra Peygamberimiz (a.s.)a doğru ilerledi.

Peygamberimiz (a.s.)ın yanına yaklaşır yaklaşmaz, yenilgiye uğramış, benzi sararmış, büyük bir korkuya tutulmuş, elleri taşı tutamaz olmuş, hatta taş elinden yere düşmüş olarak hemen geri döndü.

Kureyş müşriklerinin ileri gelenleri ona doğru vardılar.

"Ey Hakem´in babası! Sana ne oldu?!" dediler. Ebu Cehil:

"Dün size söylediğim şeyi ona yapmak üzere kalkıp ona doğru vardım. Kendisinin yanına yak laştığım zaman, önüme develerden bir puğur çıkıverdi! Hayır! Vallahi, o puğurun ne tepesi ve boyun kökü, ne de dişleri gibisini hiçbir puğurda görmem isimdir. O beni hemen yemek istemişti!" dedi.[549]

[545] İbnEbi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 297, Ahmed b. Hanbel.Müsned.c. 2, s. 204. Buhârî, Sahîh.c. 6, s. 34-35, E bu Nuaym , Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s. 209, Beyhakî, Delâil, c. 2 , s. 274, Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 190, Zehebî, Târîhu´l-İslâm , s. 215, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 46, Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 6, s. 16.

[546] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 31 5, 319, Taberî, Tefsir, c. 15, s. 164-166, Vahidi, Esbâbü´n-nüzûl, s. 198-199, Kurtubi,Tefsir, c. 10, s. 128 -130, E bu ´I-Fi dâ, Tefsir, c. 3, s. 62-63, H âlin, Tefsir, c. 3, s. 180-181, Suy utf, D ürru´l-m ensûr, c. 4, s. 202, 203.

[547] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 319, Taberî, Tefsir, c. 15, s. 166, Ebu Nuaym, Delâil, c. 1 , s. 205, 206, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2, s. 190, Zehebî, Târîhu´l-İslâm , s. 153-154.

[548] İbn İshak, İbn Hişam , Sîre, c. 1, s. 319, Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s. 205-206, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2, s. 1 90, Zehebî, Tâıfhu´l-İslâm, s. 153-154.

[549] İbn İshak, İbn Hişam , Sîre, c. 1, s. 319-320, Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s. 206, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2, s. 190, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 108, Zehebî, Târîhu´l-İslâm , s. 1 53-1 54, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 4243.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 1/366-368.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın