Peygamberimiz a.s ın İsimleri ve Künyesi

Peygamberimiz (a.s.)ın İsimleri ve Künyesi

Peygamberimiz (a.s.):

"Benim birtakım isimlerim vardır:

Ben Muhammed´im!

Ben Ahmed´im!

Ben Mâhî´yim ki, Yüce Allah, küfrü benimle yok edecektir!

Ben Hâşır´ım ki, insanlar, Kıyamet günü benim izimce haşr olunacaklardır!

Ben Âkıb´ım ki, benden sonra peygamber yoktur!"[20]

"Ben rahmet peygamberiyim!"[21]

"Ben savaşlar peygamberiyim!" buyurmuşlardır.[22]

Peygamberimiz (a.s.), Kur´ân-ı Kerîm´de dört kere Muhammed ismi ile,[23] bir kere de Ahmed ismi ile anılır.[24]

Muhammed: övülmeye layık hasletleri çok olan,

Ahmed ise: en çok övülen veya en çok hamd ve şükür eden, ya da, bu hasletlerle anılan zât mânâlarına gelir.[25]

Peygamberimiz (a.s.); en çok Muhammed ismi ile anılmış, Muhammed ismini kullanmıştır.

Medine´de bulunan Mekkeli ve Medineli Müslümanlarla Yahudileri ve her iki tarafın müttefiklerini ilgilendiren muameleler hakkında yazdırdığı yazıda Peygamberimiz (a.s.)ın Muhammed ismi yer alır.[26]

Ebu Süfyan b. Hâris´in Peygamberimiz (a.s.)ı hicveden şiirine karşı, Hassân b. Sâbit, söylediği uzunca şiirde:

"Demek, sen Muhammed´i hicvettin ha?!" der.[27]

Peygamberimiz (a.s.); Hicretin altıncı yılında Hudeybiye´de Kureyş müşrikleriyle yaptığı muahedenin yazısını yazdırmak isteyip:

"Yâ Ali! Bu, Muhammed Resûlullah´ın, Süheyl b. Amr ile üzerinde anlaşıp sulh oldukları[28] ve gereğinin yerine getirilmesini kararlaştırıp imzaladığı maddelerdir" buyurunca,[29] Süheyl b. Amr Hz. Ali´nin elini tuttu.[30]

Peygamberimiz (a.s.)a:

"Vallahi, biz senin gerçekten peygamber olduğunu tanımış olsaydık, Beytullahı ziyaretten seni alıkoymaz ve seninle çarpışmaya kalkmazdık![31] En iyisi, sen, muahedenameye bizim bildiğimiz şeyi yaz!"dedi.[32]

Peygamberimiz (a.s.):

"Ya nasıl yazalım?" diye sordu.[33]

Süheyl b. Amr:

"Muhammed b. Abdullah diye kendi ismini ve babanın ismini yaz!" dedi.[34]

Peygamberimiz (a.s.):

"Bu da güzeldir. Öyle yazınız![35]

Ben, hem Abdullah´ın oğluyum, hem de Allah´ın Resûlüyüm![36]

Vallahi, siz beni yalanlasanız da, ben yine, hiç şüphesiz, Allah´ın Resûlüyüm![37]

Kendi ismimi ve babamın ismini yazdırmak, benim peygamberliğimi gidermez!" buyurdu.[38]

Hükümdarlara gönderilen İslâmiyete davet mektuplarında da, Muhammed ismi yazılı, Muhammed Resûlullah mührü basılı idi.[39]

Peygamberimiz (a.s.)ın, hadis-i şeriflerinde açıkladıkları isimlerinden başka, Kur´ân-ı Kerîm´de ve daha önceki peygamberlere indirilmiş olan ilahî kitaplarda geçen daha birçok isimleri vardır.

İsimlerin çokluğu ise, isim sahibinin şerefinin üstünlüğünü gösterir.[40]

Peygamberimiz (a.s.); Hz. Hatice´den ilk doğan oğlu Hz. Kasım´dan dolayı (Ebu´l-Kasım=Kasım´ın Babası) diye künyelenmişti.[41]

Medineli Ensardan bir zât, doğan oğluna Muhammed ismini koymak istemiş ve bunda bir sakınca olup olmadığını Peygamberimiz (a.s.)dan sormuştu.[42] Peygamberimiz (a.s.):

"Benim ismimi takınınız! Amma, künyemi takmayınız!" buyurmuştur.[43]

Hz. Ali de:

"Yâ Rasûlallah! Senden sonra doğacak çocuğuma senin ismini ve künyeni takmamı uygun görür müsün?" diye sormuş; Peygamberimiz (a.s.) ona:

"Evet!" buyurmuştur.[44]

[20] Malik, Muvatta, c. 2, s. 1004, İbn Sa´d, Tabakât, c. 1, s. 105, Buhârî, Sahih, c. 4, s. 162, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1828, Tirmizî, Sünen, c. 4, s. 135, Dârimî, Sünen, c. 2, s. 225.

[21] İbn Sa´d, Tabakât, c. 1,s.1O5, Ahmed b. Hanbel, Müsned.c.5, s. 405, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1821. 22.

[22] İbn Sa´d, Tabakât, c. 1, s. 105, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 5, s. 405.

[23] Âl-i İmrân: 144, Ahzâb: 40, Muhammed: 2, Feth: 29.

[24] Saf: 6.

[25] Râgıb, Müfredâtü´l-Kur´ân, s.131.

[26] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 147-150, Ebu Ubeyd, Kitâbu´l-emvâl, s. 291 -292.

[27] Müslim, Sahîh, c. 4, s. 1936.

[28] İbn İshak, İbn Hişam, Sıre, c. 3, s. 332, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 611, İbn Sa´d, Tabakât, c. 1, s. 97, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1 , s. 342, c. 4, s. 325.

[29] Ebu Yûsuf, Kitâbu´l-harac, s. 210, Aüdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 337, 338, Ebu Ubeyd, Kitâbu´l-emvâl, s. 232, Buhârî, Sahîh, c. 3, s. 181, Müslim, Sahîh, c. 3, s. 1410, Dârimî, Sünen, c. 2, s. 155.

[30] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 87.

[31] Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 338, Ebu Ubeyd, Kitâbu´l-emvâl, s. 233, Buhârî, Sahih, c. 3, s. 181.

[32] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 87, Taberî, Tefsîr, c. 26, s. 94.

[33] Ebu Yûsuf, Kitâbu´l-harac, s. 210.

[34] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 332, Ebu Yûsuf, Kitâbu´l-harac, s. 210, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 61 0, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 268, Müslim , Sahîh, c. 3, s. 1 411.

[35] Ebu Yûsuf, Kitâbu´l-harac, s. 210.

[36] Ebu Ubeyd, Kitâbu´l-emvâl , s. 232, Dârimî, Sünen, c. 2, s. 155.

[37] Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 375, Buhârî, Sahîh, c. 3, s. 181.

[38] Yâkubî, Târîh, c. 2, s. 54.

[39] İbn Sa´d, Tabakât, c. 1, s. 58, Buhârî, Sahîh, c. 1, s. 24, Müslim, Sahîh, c. 3, s. 1657, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 69-70.

[40] Kastalânî, Mevâhibu´l-ledünniye, c. 1, s. 236, 239.

[41] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 202, İbn Sa´d, Tabakât, c. 1 , s. 1 33, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 396, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 1, s. 50, İbn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre, s. 38, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 4, s. 377, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 1, s. 40, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 288, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 2, s. 294.

[42] Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 1 05.

[43] Abdurrezzak, Musannef, c. 11, s. 44, İbn Sa´d, Tabakât, c. 1, s. 106-107, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 2, s. 248, Buhârî, Sahîh, c. 4, s. 163, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 136, İbn Mâce, Sünen, c. 2, s. 123.

[44] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1 , s. 95, Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 106. M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayınları: 1/18-21.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın