Nudayr b. Hâris in müslüman oluşu

Nudayr b. Hâris´in Müslüman Oluşu

Nudayr b. Haris der ki:

"Ben, Fetih yılına kadar, heryerde Kureyşîlerin yanında bulunmuştum.

Muhammed Aleyhisselam Huneyn gazasına çıktığı zaman, biz de birlikte gitmiştik.[634] Muhammed Aleyhisselam bozguna uğrayacak olursa, biz de ona baskın yapmak istiyorduk.[635]

Fakat, bu bizim için mümkün olmadı.

Dönülüp Ci´râne´ye gelindiği sırada da vallahi aynı düşüncede iken, Resûlullah Aleyhisselam anlamış olmalı ki, gülerek beni karşıladı ve:

´Nudayr! Sen misin?1 dedi.

´Buyur!´ dedim.

Bana:

´Ben seni Huneyn günü yapmak istediğin, fakat Allah´ın yapmak istediğin şeyle senin arana gerilip sana yaptırmadığı şeyden daha hayırlısına kılavuzlasam olur mu?´ diye sordu.

Yanına varınca, bana:

´İçinde bulunduğu şeyin boşluğunu göreceğin zaman daha gelmedi mi?´ diye sordu.

İyice anladım ki; Allah ile birlikte başka ilahlar da bulunsaydı, herhalde onların bana bir yararı dokunurdu.

´Şehadet ederim ki; Allah´tan başka ilah yoktur!

O, Birdir. O´nun eşi, ortağı yoktur!´ dedim.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Allah´ım! Onun sebatını arttır!´ diyerek dua etti.

Resûlullahı hak ve gerçek dinle peygamber gönderen Allah´a yemin ederim ki; kalbim dinde sebat ta bir kaya gibi sapasağlam dururve beni destekler oldu.

Bunun üzerine, Resûlullah Aleyhisselam:

´Hamd olsun Allah´a ki, ona doğru yolu gösterdi!´ buyurdu."[636]

Dil oğullarından bir adam Peygamberimiz Aleyhisselamın Nudayr b. Hâris´e yüz deve vereceğini müjdeleyince, Nudayr b. Haris Müslümanlığı rüşvetle kabul etmiş olmamak için önce bunu almaktan kaçınmış, sonra kendisinin bu hususta hiçbir talebi olmadığını ve bunun bir ihsan olabileceğini düşünerek kabul etmiş, on devesini de müjdeleyiciye bağışlamıştır.[637]

Nudayr b. Haris; kendisine Müslümanlığı nasip edip, atalarının üzerinde ölüp gittikleri, kardeşiyle amca oğullarının öldürüldükleri şey üzerinde öldürmediği için, Yüce Allah´a çok çok şükrederdi.[638]

Yüce Allah ondan razı olsun![639]

[634] İbn Hacer, el-İsâbe, c. 3, s. 558.

[635] Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye vıe´n-nihâye, c. 4, s. 365.

[636] Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 365, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 3, s. 558.

[637] İbn Abdilberr, c. 4, s. 1525, İbn Esir, c. 5, s. 323, İbn Hacer, c. 3, s. 558.

[638] İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 5, s. 323, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 364.

[639] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 7/115-117.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın