Hz. Ebu Bekir in Peygamberimiz as ın vefatını haber alması

Hz. Ebu Bekir´in Peygamberimiz Aleyhisselamın Vefatını Haber Alıp Medine´ye Gelişi

Peygamberimiz Aleyhisselamın vefat ettiği günde Hz. Ebu Bekir Medine´nin doğusundaki Sünuh´ta, [412] Ensar bahçelerinden birinde bulunan zevcesi Binti Hârice´nin yanında idi.

Hz. Ebu Bekir, Peygamberimiz Aleyhisselamın rahatlaştığını görünce, kendisinden izin alıp oraya gitmişti.

Peygamberimiz Aleyhisselamda gördüğü iyileşmenin ölüm rahatlığı olduğunu anlayamamıştı.

Sabahleyin halkın birşeyler konuştuklarını görünce, konuşulanları dinleyip haberini kendisine getirmesi için bir uşak gönderdi.

Uşak, döndüğü zaman:

"Onlardan işittim ki, Muhammed vefat etti!" der demez, Hz. Ebu Bekir beyninden vurulmuşa döndü. [413]

Salim b. Ubeyd de Sünuh´a gidip Peygamberimiz Aleyhisselamın vefat ettiğini Hz. Ebu Bekir´e haber verdi. [414]

Hz. Ebu Bekir hemen atına binip Medine´ye geldi. [415] Mescide girdi.

O sırada, Hz. Ömer halka hitab ediyordu.

Hz. Ebu Bekir orada durmayıp Peygamberimiz Aleyhisselamın vefat ettiği eve, Hz. Âişe´nin evine vardı. [416]

Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına girmek için izin istedi.

"Bugünden sonra Resûlullah Aleyhisselamın yanına girmeye izin yok!" dediler.

Hz. Ebu Bekir:

"Doğru söylediniz!" dedi, hemen içeri girdi.

Peygamberimiz Aleyhisselamın üzerine çizgili bir kumaş örtülmüştü.

Hz. Ebu Bekir, Peygamberimiz Aleyhisselamın yüzünü açıp baktı, ağlayarak alnından öptü ve:

"Vallahi, Resûlullah vefat etmiş! İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn=Bizler Allah´ınız! Allah´ın kullarıyız! Ve bizler O´na dönücüleriz!

Babam, anam sana feda olsun!

Varlığım Kudret Elinde bulunan Allah´a yemin ederim ki; Allah sana hiçbirzaman iki kere ölüm acısı tattı rmayacak! [417]

Vallahi, Allah senin üzerinde iki ölümü birleştirmeyecektir! [418]

Sen bir kere ölmüş ve mukadder olan ölüm geçidini geçmiş bulunuyorsun! Bundan sonra senin için bir daha ölmek yoktur! [419]

Vâh benim peygamberim!" dedi, eğilip Peygamberimiz Aleyhisselamın yüzünü öptü.

Başını kaldırdıktan sonra:

"Vâh benim dostum!" dedi, alnından öptü.

"Vâh benim güzidem, seçkinim!" dedi, tekrar alnından öptü ve:

"Sen sağ iken de güzeldin, ölü iken de güzelsin! Senin sağlığın da, ölülüğün de ne güzeldir!" diy erek Peygamberimiz Aleyhisselamın yüzünün örtüsünü örttükten sonra, dışarı çıktı. [420]

[412] Ibn Sa´d, c. 2, s. 265, Beyhakî, c. 7, s. 215, Ebu´l-Ferec Ibn Cevzf, c. 2, s. 789, Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 243.

[413] Ebu Hanffe, Müsned, s. 36.

[414] Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 244.

[415] İtan Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 265, Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 244.

[416] İbn Sa´d, c. 2, s. 268.

[417] İbn Sa´d, c. 2, s. 469, Buhârî, Sahih, c. 4, s. 194.

[418] Zührı, s. 134, Abdurrezzak, c. 5, s. 436, İbn Sa´d, c. 2, s. 265-268.

[419] Zührî, s. 134, Abdurrezzak, c. 5, s. 436, İbn Sa´d, İbn Sa´d, c. 2, s. 268.

[420] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 265-266, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye, c. 5, s. 242.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/285-286.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın