Lât putunu yıkmakla görevlendirilenler

Ebu Süyan b. Harb ile Muğîre b. Şûbe´nin Lât Putunu Yıkmakla Görevlendirilişi

Sakîf temsilcileri Medine´den ayrıldıktan iki veya üç gün sonra.[188] Peygamberimiz Aleyhisselam, Ebu Süfyan b. Harb ile Muğîre b. Şûbe´yi Rabbe putunu yıkmaya gönderdi. [189]

Lât putunu yıkacak olanların Halid b. Velid´in kumandası altında gönderildiği, [190] ve yıkım işine katılanların 19 kişi kadar oldukları da rivayet edilir. [191]

Taife yaklaştıkları zaman[192] Muğîre b. Şube, Ebu Süfyan´ı önden göndermek istedi. [193]

"Şehre, Peygamber Aleyhisselamın emri üzere, önce ilerleyip sen gir!" dedi. [194]

Ebu Süfyan, Taife önce girmekten kaçındı. [195]

"Kavminin yanına önce sen var!" dedi, kendisi Zil Herm´deki mülkünde oturdu kaldı . [196]

Bunun üzerine, Muğîre b. Şube, yanında 19 kadar kişi olduğu halde, yatsı vakti[197] Taife girdi. [198]

Geceyi geçirdiler.

Sabahleyin Rabbe´nin üzerine çıkacaklar, onu yıkacaklardı. [199]

Muğîre b. Şube, kendisiyle birlikte gelen arkadaşlarına:

"Vallahi, bugün sizi Sakîflere güldüreceğim!" dedi ve eline bir kazma, balta aldı . [200] Rabbe´nin üzerine çıktı.

Kendisinin kavmi olan Muattib oğulları, o da Urve b. Mes´ud gibi vurulur, öldürülür korkusuyla silahlanarak, Muğîre b. Şûbe´ninyakınında dikilmiş duruyorlardı. [201]

O sırada, Ebu Süfyan da oraya geldi.

Muğîre ona teklifini tekrarlayınca, Ebu Süfyan:

"Hayır! Sen Rabbe´ye benden önce erişeceğini söylemiştin! Yanıbaşımda duran Muattib oğulları benim onu yıkmaya başladığımı görürlerse dururlar mı?" dedi.

Muğîre b. Şube:

"Kavmim buraya onlan güvenlik maksadıyla sen gelmeden önce koymuşlardır" dedi. [202]

Sakîflerin kadınları gelip yüzlerini açmışlar, erkeklerinin kılıçla çarpışmaksızın Rabbe´yi Müslümanlara teslim ettiklerine yanıyorlar, ağlıyorlardı. [203] Köleler, çocuklar, erkekler, genç kızlar oraya gelmişlerdi.

Herkes, Lât´ın yıkımından çekingen bulunuyordu. [204]

Muğîre b. Şube, elindeki balta, kazma ile Lâfa bir darbe indirdiği zaman, [205] Ebu Süfyan:

"Vâh yazık! Âh yazık!" dedi. [206]

Muğîre b. Şube titrer gibi yaparak arkasının üzerine yıkılınca, [207] Taif halkı birden çığlık kopardılar, [208] sarsıldılar!

"Allah Muğîre´yi rahmetinden uzak etsin! Rabbe onu öldürdü!" dediler.

Muğîre´nin yıkılıp düştüğünü gördüklerine çok sevindiler.

"Sizlerden ona yaklaşmayı, onu yıkmaya kalkışmayı isteyebilecek, göze alabilecek kim var?!

Vallahi, ona güç yetirilemez! [209]

Hayır! Siz Rabbe´nin kendisini koruyamayacağını, savunamayacağını sanıyordunuz!

İşte, vallahi o kendisini korumuş ve savunmuştur!" dediler.

Muğîre, bir müddet o halde kaldıktan sonra, [210] silkinip[211] oturdu ve:

"Ey Sakîf topluluğu! Araplar, ´Arap kabileleri içinde Sakîflerden daha akıllı bir kabile yoktur!´ derlerdi. Meğer Arap kabileleri içinde sizden daha ahmak bir kabile yokmuş!

Yazıklar olsun size! Lât ve Uzzâ dediğiniz nedir ki? Rabbe dediğiniz nedir ki? Şu taşlar gibi birer taştırlar. [212] Taştan, kerpiçten ibarettirler. [213] Onlar kendilerine kim tapıyor, kim tapmıyor; bilemezler!

Yazıklar olsun size! Lât hiç işitir mi? Hiç görür mü? Hiçbir yarar veya zarar verir mi? [214]

Gelin! Allah´ın affına ve lutfuna sığının! O´na ibadet edin!" dedi. [215]

Sonra da, yanındakilerle birlikte Rabbe´yi yıkmaya, [216] taşları birer birer yere indirmeye devam ve en sonunda onu yerle bir edince, Sakîfler şaşakaldılar. [217]

Lâfın kapıcı ve bakıcısı, Sakîflerin Aclân b. Attâb b. Malik oğullarındandı.

Attâb b. Malik b. Ka´b´dan sonra, bu hizmeti oğulları görmekte idi.

Lâfın bakıcısı:

"Göreceksiniz ki, temeline inilince temel öyle birkızacaktırki, o kızgınlıkla onlan yerin dibine batıracak, geçirecektir!" diyordu. [218]

Muğîre b. Şube, bunu işitince, [219] Halid b. Velid´e:

"Beni bırak da, şunun temelini de kazayım bakayım?!" dedi. [220]

Temelini kazmaya başlayıp, adam boyunun yansına kadar kazdı. Kabkab´ın deposuna vardılar. Orada bulunan zinet eşyasını ve elbiseleri soyup çıkardılar. Koku, altın ve gümüşü de aldılar. [221]

Kabkab; Lâfın içinde bulunduğu yerin adı idi. [222]

Lâfın malları biraraya toplanınca, Muğîre b. Şube, Ebu Süfyan´a:

"Resûlullah Aleyhisselam, bu maldan, Urve b. Mes´ud ile Esved b. Mes´ud´un borçlarını ödemeyi sana emretmişti" dedi.

Onların borçlarını bu mallardan ödediler. [223]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Rabbe´nin bulunduğu yere, Taif Mescidinin yapılmasını Osman b. Ebi´l-Âs´a emretti ve bu emir de yerine getirildi. [224]

Lât yıkım birliği görevlerini yapıp Medine´ye döndükleri gün, Peygamberimiz Aleyhisselam, Lâfın kalan mallarını da Müslümanlar arasında bölüştürdü.

Dinini aziz ve üstün kıldığı, kendisine yardım ettiği için de, Yüce Allah´a hamd ü senada bulundu. [225]

[188] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 971.

[189] İbn İshak, İtan Hişam, Sîre, c. 4, s. 186, Vâkıdî, c. 3, s. 971 , Taberî, Târih, c. 3, s. 141 -142, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvvıe, c. 5, s. 30, İ bn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre, s. 257, İtan E sfr, Kâmil, c. 2, s. 284, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 230, Zehebî, Megâzî, s. 559.

[190] Vâkıdî, c. 3, s. 971, Zehebî, s. 558, Ebu´l-Fidâ, Sîre, c. 4, s. 63, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 3, s. 32, Diyarbekrî, Târîhu´l- hamfs, c. 2, s. 135.

[191] Vâkıdî, c. 3, s. 971.

[192] İbn İshak, c. 4, s. 186, Vâkıdî, c. 3, s. 971.

[193] İbn İshak, c. 4, s. 186.

[194] Vâkıdî, c. 3, s. 971, İbn Seyyid.c. 2, s. 230.

[195] İbn İshak, c. 4, s. 186.

[196] İbn İshak, c. 4, s. 186, Vâkıdî, c. 3, s. 971, İbn Seyyid, c. 2, s. 230.

[197] Vâkıdî, c. 3, s. 971.

[198] İtan İshak, c. 4, s. 186, Vâkıdî, c. 3, s. 971.

[199] Vâkıdî, c. 3, s. 971.

[200] Vâkıdî, c. 3, s. 971, Zehebî, s. 558.

[201] İbn İshak, İtan Hişam, Sîre, c. 4, s. 186, Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 971, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 230.

[202] Vâkıdî, c. 3, s. 971-972.

[203] İbn İshak, c. 4, s. 186, Vâkıdî, c. 3, s. 972, Ta ben, Târih, c. 3, s. 142, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 5, s. 304, İtan Hazm , Cevâmiu´s-Sîre, s. 258, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 284, İbn Seyyid, c. 2, s. 230.

[204] Vâkıdî, c. 3, s. 972, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 63, İ bn Kayyım, c. 3, s. 32.

[205] İbn İshak, c. 4, s. 186, Vâkıdî, c. 3, s. 972, Taberî, c. 3, s. 142.

[206] İbn İshak, c. 4, s. 186, İbn Seyyid, c. 2, s. 230.

[207] Vâkıdî, c. 3, s. 972, İbn Kayyım, c. 3, s. 32.

[208] Vâkıdî, c. 3, s. 971.

[209] İbn Kayyım, c. 3, s. 32, Ebu´l-Fidâ, Sîre, c. 4, s. 63.

[210] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 972.

[211] İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 3, s. 33

[212] Vâkıdî, c. 3, s. 972,.

[213] Ebu´l-Fidâ, Sîre, c. 4, s. 63, İbn Kayyım , c. 3, s. 33.

[214] Vâkıdî, c. 3, s. 972.

[215] Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 63, İbn Kayyım, c. 3, s. 33.

[216] Vâkıdî, c. 3, s. 972.

[217] Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 63, İbn Kayyım, c. 3, s. 33.

[218] Vâkıdî, c. 3, s. 972, .

[219] Vâkıdî, c. 3, s. 972, İbn Kayyım, c. 3, s. 33.

[220] Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 63, İtan Kayyım, c. 3, s. 33.

[221] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 972.

[222] İtan Esîr, Nihâye, c. 3, s. 341 .

[223] İtan İshak, İtan Hişam, Sîre, c. 4, s. 187.

[224] Ebu Dâvud, Sünen, c.1 , s. 123, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 3, s. 33.

[225] Ebu´l-Fidâ, Sîre, c. 4, s. 63, İbn Kayyım , c. 3, s. 33, Diyarbekrî, Târihu´l-hamfs, c. 2, s. 1 37-1 38.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 7/404-408.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın