Kayser Herakliyus un Rumları İslâmiyete Davet Edişi

Kayser Herakliyus´un Rumları İslâmiyete Davet Edişi

Kayser Herakliyus da, Hınıs´taki köşküne Rutin ulularını çağırıp, kapıların kapatılmasını emretti. Sonra, yüksek bir yere çıktı[123] ve:

"Ey Rum cemaatin[124] Siz, temelli kurtuluşu ve doğru yola kavuşmayı, hâkimiyetinizin devamlı olmasını,[125] İsa b. Meryem´in söylediğine uymayı istemez misiniz?" dedi.

Rumlar

"Ey hükümdar! Bunları elde etmek için ne yapalım?" diye sordular.

Herakliyus:

"Ey Rum cemaati! Ben sizi, hayırlı bir iş için topladım:

Bana o zâtın mektubu geldi. Beni dinine davet ediyor!

Vallahi, o, gelmesini bekleyip durduğumuz, Kitablarımızda kendisini yazılı bulduğum uz,[126] alâmet lerini ve zamanını bildiğimiz[127] peygamberdir!

Geliniz, ona tâbi olalım da, dünyamız ve ahiretimiz bize selamet olsun![128] der demez, homurda narak, dışarı çıkmak için kapılara doğru koşuştular. Fakat, kapıları kapalı buldular.[129]

Herakliyus, Rumların İslâmiyetten böyle tedirgin olduklarını görünce, iman etmelerinden ümidini kesti.[130] Kendi hayatı hakkında da, endişeye düştü.[131]

Adamlarına:

"Onları geri çeviriniz!" diye emretti.[132]

Rumlar geri dönüp gelince, onlara:

"Ey Rum cemaati ![133] Ben size demin söylemiş olduğum sözlerimi, dininize bağlılığınızın sağlam lığını öğrenmek, sınamak için söylemiştim.[134]

Dininize bağlılığınızın sağlamlığını gösteren ve beni sevindiren halinizi, tutum ve davranışınızı,[135] sizden umduğum, beklediğim şeyi gözlerimle görmüş bulunuyorum!" dedi.[136]

Bunun üzerine, Rumlar Herakliyus´a secde ettiler ve kendisinden hoşnut oldular.[137]

Herakliyus emretti, köşkün kapıları açıldı, Rumlar köşkten çıkıp gittiler.[138]

[123] Buhârî, Sahîh, c. 1, s. 7, Taberî, Târih, c. 3, s. 87.

[124] Zührî, M egâzf, s. 61, İ bn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 1, s. 259.

[125] Zührî, s. 61 , İtan Sa´d, t 1, s. 259, Buhâıî, c. 1, s. 7.

[126] TabeN.c3, s. 87, Ebu´l-Ferecİbn Cevzf, el-Vetâ, c. 2, s. 725.

[127] Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 4, s. 384.

[128] Taberî, c. 3, s. 87, Beyhakî, c. 4, s. 384, E bu´l-Ferec, c. 2, s. 725.

[129] Zührî, s. 61, Taberî, c. 3, s. 87, Beyhakî, c. 4, s. 384, Ebu´l-Ferec, c. 2, s. 725.

[130] Buhârî, Sahih, c.1, s. 7.

[131] İbn Sa´d, c. 1, s. 259, Taberî, c. 3, s. 87, Ebu´l-Ferec, c. 2, s. 725.

[132] Buhârî, Sahih, c.1, s. 7.

[133] Taberî, Târih, c. 3, s. 87, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 4, s. 384, Ebu´l-Ferec İbn Cevzf, el-\tefâ, c. 2, s. 725.

[134] Zührî, Megâzf, s. 61, İ bn Sa´d, Tabakât ü´l-küb râ, c. 1, s. 259, Buh ârf, c. 1, s. 7.

[135] İbn Sa´d, c. 1, s. 259, Taberî, c. 3, s. 87, Beyhakî, c. 4, s. 384, Ebu´l-Ferec, c. 2, s. 725.

[136] Zührî, s. 61 Abdurreziak, Musannef, c. 5, s. 347.

[137] Zührî, s. 61 Buhârî, c.1 ,s.7.

[138] Taberî, c. 3, s. 87, Beyhakî, c. 4, s. 384, E bu´l-Ferec, c. 2, s. 725.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 5/400-401.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın