|
Konu Başlığı: Hz. Zeyneb in Vefatı Gönderen: Sümeyye üzerinde 17 Şubat 2010, 15:26:36 Hz. Zeyneb´in Vefatı ve Peygamberimiz Aleyhisselamın Hz. Ümmü Seleme ile Evlenişi Peygamberimiz Aleyhisselamın zevcesi Hz. Zeyneb binti Huzeyme, Hicretin dördüncü yılında Rebiülâhir ayının sonunda vefat etti.[22] Allah ondan razı olsun! Peygamberimiz Aleyhisselam, cenaze namazını kıldırdıktan sonra, onu Bakiyy kabristanına defnet-ti.[23] Peygamberimiz Aleyhisselamın hayatında, Hz. Hatice ile Hz. Zeyneb´den başka zevcesi vefat etmem iştir.[24] Hz. Zeyneb, Cahiliye devrinde, yoksullara çok sadaka verdiği için, "Miskinler Annesi" diye anılırdı.[25] Ebu Seleme b. Abdulesed Hicretin dördüncü yılında Cumâdelâhir´in sonuna doğru vefat edince, zevcesi Ümmü Seleme Hind dul kalmıştı.[26] Kendisinin Ebu Seleme´den Zeyneb, Seleme, Ömer, Rukayye isimlerinde dört çocuğu vardı.[27] Hz. Ümmü Seleme, okuma bilir, yazı yazmayı bilmezdi.[28] Kadın sahabilerin fıkhı en iyi bilenlerindendi. Peygamberimiz Aleyhisselamdan 378 hadis rivayet etmiştir.[29] Hz. Ümmü Seleme der ki: "Ebu Seleme bir gün Resûlullah Aleyhisselamın yanından yanıma geldi de: ´Resûlullah Aleyhisselamdan bir söz işittim, ona sevindim: Müslümanlardan, musibete uğrayan bir kimse, musibete uğradığı zaman ´İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn=Biz Allah´ınız (Allah´ın kullarıyız) ve muhakkak O´na dönücüleriz! [Bakara: 156] der ve ´Musibetimin arkasından bana daha hayırlısını ihsan buyur! diye dua ederse, muhakkak, Allah bunun gereğini yapar, buyurdu dedi. Ebu Seleme´den, bunu ezberledim."[30] [20] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 5, s. 182, Hâkim, Müstedrek, c. 3, s. 422, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 2, s. 307. [21] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/315-316. [22] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 8, s. 116, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 316. [23] İ bn Sa´d, Taba kât, c. 8, s. 116, Bel âzurî, E nsâbu´l -eşraf, c. 1, s. 429. [24] Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 2, s. 154. [25] İbn Sa´d.Tabakât, c. 8, s. 115, İbn Atodilberr, İstiâb, c. 4, s. 1853, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 7, s. 129, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 31 5. [26] Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 343-344. [27] İbn İshak.İbnHişam, Sîre,c.4, s. 294, İbn Sa´d, Tabakât, c. 8, s. 86-87, c. 3, s. 239. [28] Belâzurî, Fütûhu´lbuldan, c. 3, s. 581. [29] Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 2, s. 143,148. [30] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 27. M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/316-317. |