๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => İslam Tarihi => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 25 Şubat 2010, 19:00:46



Konu Başlığı: Hz. Osman la Müslümanlar Arasında Geçen İbretli Bir Konuşma
Gönderen: Sümeyye üzerinde 25 Şubat 2010, 19:00:46
Hz. Osman´la Müslümanlar Arasında Geçen İbretli Bir Konuşma



Hz. Osman Mekke´den Hudeybiyeye dönüp gelince, Müslümanlar ona:

"Ey Ebu Abdullah! Herhalde Beytullah´ı tavaf edip içini soğutmuş, yatıştırmışsındır?" dediler.

Hz. Osman:

"Siz benim hakkımda ne kadar kötü zanda bulunuyorsunuz!

Varlığım Kudret Elinde bulunan Allah´a yemin ederim ki; Mekke´de bir yıl kalsaydım ve Resûlullah Aleyhisselam da Hudeybiye´de oturur olsaydı, Resûlullah Aleyhisselam onu tavaf etmedikçe, yine de kendim yalnız başıma tavaf etmezdim!

Gerçi Kureyşîler Beytullah´ı tavaf etmekte beni serbest bırakmışlardı, fakat ben tavaftan kaçındım!" dedi.

Bunun üzerine, Müslümanlar

"Vallahi, Resûlullah Aleyhisselam bizden daha iyi bilendir ve bizden daha iyi zanlıdır!" dediler.[315]

Bey´atta Bulunan Müslümanların Sayıları ve Faziletleri


Abdullah b. Ebi Evfâ; Hudeybiye´de ağaç altında Peygamberimiz Aleyhisselama bey´at eden ve "Ashâbü´ş-Şecene" diye anılan Müslümanların 1300 kişi olduklarını ve Eşlem kabilesinden olanların da Muhacirlerin sekizde birini teşkil ettiklerini söylem iştir. [316]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Ağaç altında bey´at yapanlardan hiçbiri Cehenneme girmeyecektir" buyurmuştur.[317]

Peygamberimiz Aleyhisselama Hudeybiye´de semüre ağacının altında bey´at yapan Müslümanlar hakkında Kur´ân-ı Kerîm´de şöyle buyurulmuştur

"Sana gerçekten bey´at yapmış olanlar, ancak Allah´a bey´at yapmış oluyorlar!

Allah´ın Eli, onların elleri üzerindedir!

Şu halde, kim bu bağı çözerse, kendi aleyhine çözmüş olur!

Kim de, Allah ile sözleştiği şeye vefa eder, onu yerine getirirse, O da ona büyük bir ecir verecek tir.´[318]

"Andolsun ki, Allah mü´minlerdervağacın altında seninle bey´at ya parlarken-razı olmuştur da, kalb-lerindeki ihlas ve sadakati bilerek, üzerlerine sekîneti (sabır, sebat ve kalb rahatlığını) indirmiştir."[319]




[315] Vâki d f, c. 2, s. 602, Be yhak f, D el âi lü´n-nübüvve, c. 4, s. 134,135, İbn E bi Ş eybe vıe İ bn Asâkfr´den nak len Al âüddi n Ali, Keniıü´l-

ummâl, c. 10, s. 483, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 2, s. 1 37.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 5/300.

[316] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 98, Buhân, Sahih, c. 5, s. 63, Müslim, Sahih, c. 3, s. 1484.

[317] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 350, Ebu Dâvud, Sünen, c. 4, s. 213, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 695.

[318] Feth: 10.

[319] Feth: 18.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 5/300-301.