Hz. Ömer in türebe ye gönderilişi

Hz. Ömer´in Türebe´ye Gönderilişi

Seferin Tarihi, Mevkii ve Sebebi

Tünebe seferi, Hicretin 7. yılında, Şaban ayında yapılmıştır.[136]

Türebe; Mekke´ye dört gecelik uzaklıkta bir vadidir. Mekke´den San´â ve Necran´a giden yol üzerindedir. [137]

Türebe´nin Medine´ye uzaklığı altı mildir. [138]

Hilal oğulları ile Âmir b. Rebiaların ortaklaşa oturdukları bu vadi, Taif´teki Serat´tan başlayıp Necd´e kadar uzanan, yirmi günde gidilebilecek büyüklükte bir vadidir.

Türebe´nin çevresinde Yesum ve Ferkad dağları bulunmaktadır.

Türebe vadisinde hurma ve çeşitli meyve bahçeleri ile ekinlikler vardır.[139]

Hevâzinlerden dört oymak:

1- Cüşem b. Muaviye b. Bekr,

2- Nasr b. Muaviye b. Bekr,

3- Sa´d b. Bekr,

4- Sakf b. Münebbih b. Bekr b. Hevâzin oğulları[140] Türebe´de toplanmış bulunuyorlardı.[141]

Sa´d b. Bekr oğulları, Hicretin 6. yılında da Hayber Yahudilerinin Medine´ye yapacakları baskında onlara yardımcı olmak üzere Fedek´te toplanmışlar ve yardımlarına karşılık olarak da bir yıllık hurma mahsulünün kendilerine verilmesini istemişlerdi. [142]

Peygamberimiz Aleyhisselam; onların böyle Türebe´de toplanmış olduklarını haber alınca, Hz. Ömer´i 30 kişilik bir birliğin başına geçirerek Türebeye gönderdi.

Hz. Ömer, Hilal oğullarından bir kılavuzla yola çıktı.

Geceleri yürüdüler, gündüzleri gizlendiler.

İslâm birliğinin kendilerine doğru gelmekte olduğunu haber alınca, Hevâzinler kaçülar. [143]

Hz. Ömer, Hevâzinlerin yurtlarında hiç kimseye rastlayamadığından, Medine´ye dönmek üzere Necd yolunu tuttu.

Cedr nahiyesine eriştiği sırada, kılavuz, Hz. Ömer´e:

"Has´am oğullarından başka bir topluluğu bırakıp gidecek misin-ki, onlar, yurtlarındaki kuraklık yüzünden, buralara kadar gelmiş bulunuyorlar?" dedi.

Hz. Ömer:

"Resûlullah Aleyhisselam onlarla çarpışmamı bana emretmemiş, ancak Türebe´de Hevâzinlerle çarpışmayı gaye edinmemi emretmiştir!" dedi ve Medine´ye döndü. [144]

136] Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 5, c. 2, s. 722, İtan Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 2, s. 11 6, Belâzurî, Ensâb, c. 1 , s. 379.

[137] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 2, s. 117.

[138] Vâkıdî, Megâzî, c. 1 s. 5, Halebî, İnsânu´l-uyün, c. 3, s. 191 .

[139] Yâ küt, Mu´cemu´l-büldân, c. 2, s. 21.

[140] Belâzurî, Ensâb, c. 1 , s. 379.

[141] Vâkıdı, Megâzî, c.2, s. 722.

[142] Vâki d f, Megâzî, c.2, s. 562, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 89, Belâzurî, Ensâbu´l-esrâf, c.1 , s. 378, Yâkubî, Târih, c. 2, s.73, 74, Taberî, Târîh, c. 3, s. 83, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 209, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 11 0, İbn Kayyım , Zâdu´l-mead, c. 2,s. 135 Diyarbekrî, Târîhu´l-ham fs, c. 2, s. 12, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c. 3, s. 185.

[143] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 722, İbn Sa´d, Tabakât,c. 2, s. 117, Taberî, Târîh, c. 3, s. 99 İbn Seyyid,Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 145.

[144] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 722 Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 221 İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 2, s. 164, Halebî, İnşân, c. 3, s. 191.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 6/151-152.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın