Hz. Âişe nin Tebriesindeki Üstünlük

Hz. Âişe´nin Tebriesindeki Üstünlük

İbn Abbas´a göre; Yüce Allah, dört insanı dört şeyde beraat ettirmiş,yapılan isnadlardan onları berî ve uzak kılmıştır:

1. Yûsuf Aleyhisselamı, ehlinden getirilen şahidin dili ile,

2. Musa Aleyhisselamı, Yahudilerin dedikodularından, elbisesini alıp götüren taşla,

3. Hz. Meryem´i, kucağındaki yeni doğmuş oğlunu konuşturmak suretiyle,

4. Hz. Âişe´yi ise, zaman boyunca tilavet edilecek olan Kur´ân-ı Kerîm´deki o azametli âyetlerle
beraat ettirmiştir ki, beraatin bu derece belagatlısı görülmemiş olup, Yüce Allah bunu Resûlünün mer
tebesinin yüceliğini açıklamak için yapmıştır.[103]

Hz. Âişe der ki:

"Yüce Allah beraatim hakkındaki bu âyetleri indirince, babam Ebu Bekir, akrabalığından ve fakir liğinden dolayı nafaka (geçimlik) vermekte bulunduğu Mıstah b. Üsâse için:

´Âişe´ye bu iftirayı söyledikten sonra, vallahi, ben de Mıstah´a hiçbir zaman birşey vermem1 diye yemin etmişti.

Bunun üzerine, Yüce Allah:

´Sizden, fazilet ve servet sahibi olanlar, akrabasına, yoksullara, Allah yolunda hicret edenlere ver melerinde kusur etmesin, onları affetsin! Onların yaptıklarına bakmasın! Siz, Allah´ın sizi yarlıgamasını istemez misiniz? Allah, çok yarlıgayıcı ve çok merhamet edicidir1 [Nûr: 22] âyetini indirdi.

Bunun üzerine, Ebu Bekir

´Vallahi, ben, Allah´ın beni yariıgamasını elbette arzu ederim´ dedi, Mıstah´a veregeldiği nafakayı, geçimliği vermeye başladı ve:

´Vallahi, ben artık bunu ondan hiçbir zaman kesmem!´ dedi."[104]

[103] Zemahşerf, Keşşaf, c. 3, s. 57, Neseff, Medâıik, c. 3, s. 138.

[104] Zührî, Megâzî, s. 1 22, İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 316-31 7, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 197, Buhârî, SahıVı, c. 5, s. 60, c. 6, s. 9, Müslim, Sahih, c. 4, s. 2136.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/409-410.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın