|
Konu Başlığı: Hz. Âişe Aleyhinde İftira Yaygarası Koparılışı Gönderen: Sümeyye üzerinde 19 Şubat 2010, 13:07:41 Hz. Âişe Aleyhinde İftira Yaygarası Koparılışı Ordu ardcısı Şalvarı b. Muattal; Hz. Âişeyi deve üzerinde getirirken, kabilesinden birtopluluk içinde bulunduğu sırada, baş münafık Abdullah b. Übeyy´e rastlamışlardı. Abdullah b. Übeyy: "Kimdir bu?" diye sordu. "Âişe´dir!" dediler. Abdullah b. Übeyy: "Ne Âişe o adamdan dolayı kurtulur, ne de o adam Âişe´den dolayı kurtulur.[44] Demek peygamberinizin ailesi bir adamla gecelemiş, sabaha kadar kalmış! Sonra da, adam devesinin yularından tutup onunla yanınıza gelmiş hâ?l" diyerek ilk yaygarayı koparmıştı .[45] Hz. Âişe der ki: "İşte, iftiracılar, aleyhimde söyleyeceklerini söylemişler, ordugâh çalkalanmış. Vallahi, benim bunların hiçbirinden haberim yoktu.[46] Aleyhimde iftira ederek helak olanlar helak olmuş! İftiranın en büyüğüne ve en çoğuna girişen de, Abdullah b. Übeyy imiş! Medine´ye gelince, hastalandım* Meğer, bu sırada, iftiracıların uydurdukları iftiralar halkın dillerinde dolaşır olmuş.[47] Bu hususta bana hiçbir haber erişmemişti. Halbuki, annem ve babam bundan haberdar olmuşlardı. Fakat, onlar bana bundan ne az, ne de çok, hiçbir söz etmiyorlardı.[48] Hastalığıma annem gelip bakıyordu.[49] Resûlullah Aleyhisselam yanıma gelir, selam verir, ´Nasılsın?´ derdi.[50] Aradan yirmi şu kadar gece geçtikten sonra idi ki, hastalığımı atlatmış, nekahet devresine girmiştim. Biz Arap kavmi, o zaman, Arap olmayanların evleri yanında edindikleri şu helaları, kokusundan iğrendiğimiz için, evlerimizin yanında bulundurmaz, Medine´nin kırlarına çıkardık. Kadınlar oraya, her gece, ihtiyaçlarını gidermek için çıkarlardı .[51] O zaman, bizim halimiz, çöl Araplarının kırda hacetlerini gidermelerine benzemekte idi. Ben, yine, bir gece, Mıstah´ın annesi ile, hacet giderme yerimiz olan Menâsı´ tarafına çıkmıştım. Buraya, ancak geceden geceye çıkardık. Bu da, evlerimizin yanında helalar edinmemizden önce idi. Mıstah´ın annesi Ebu Rühm b. Abdulmuttalib´in kızı Selma´dır. Onun annesi Reyta da, Sahr b. Âmir´in kızı olup, Ebu Bekir´in halasıdır. Selma Hatunun oğlu Mıstah, (Avf) b. Üsâse, b. Abbâd, b. Muttalib, b. Abdi Menafin oğludur. İşte, ben ve Mıstah´ın annesi hacetimizi gidermek üzere Menâsı´a çıktığımız sırada, Mıstah´ın annesi çarşafına takılarak düşünce: ´Mıstah yüzünün üzerine düşsün, kahrolsun!´ diyerek oğluna beddua etti, ilendi.[52] Ben: ´Ey anacığım! Sen ne diye oğluna sebbediyor, kötü söylüyorsun?!´ dedim. Sustu, cevap vermedi. İkinci kez ayağı çarşafına dolaşıp düştü. Yine: ´Mıstah yüzünün üzerine düşsün, kahrolsun!´ dedi. Ben, yine: ´Ey anacığım! Sen oğluna ne diye beddua ediyor, kötü söylüyorsun?![53] Sen ne kötü söylüyorsun! Bedir savaşında bulunmuş olan bir zâta mı sebbediyorsun?!´ dedim. [54] ´Vallahi, ben ona ancak seninle ilgili şeyden dolayı beddua ediyor, kötü söylüyorum![55] Bak hele şu tâzeye![56] Sen onun söylediklerini işitmedin mi?!´ dedi. ´O neler söylemiş?1 dedim. Bunun üzerine Mıstah´ın annesi iftiracıların söylediklerini bana birer birer haber verince, hastalığımın üzerine bir hastalık daha katlandı!"[57] [44] Zemahşerf, Keşşaf, c. 3, s. 52, Neseff, Medârik, c. 3, s. 134. [45] Taberî, Tefsfr, c. 18, s. 89, Zemahşerf, Keşşaf, c. 3, s. 52. [46] İbn İshak, İbn Hişam, c. 3, s. 311 , Vâkıdî, c. 2, s. 429. [47] Zührî, s. 118, Ahmed b. Hanbel, c. 6, s. 195, Buhârî, c. 5, s. 56, Müslim, c. 4, s. 2131, Taberî, Tefsfr, c. 18, s. 90, Beyhakî, c. 4, s.69. * Hi. Âişe´nin hastalığı humma idi (Ahmed b. Hanbel, M üsned, c. 6, s. 367). [48] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.3, s. 311, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 429. [49] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.3, s. 311. [50] Zührî, Megâzî, s. 11 8, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 429, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 195, Buhârî, Sahîh, c. 5, s. 57, Müslim, Sahîh, c. 4, s. 2131, Taberî, Tefsfr, c. 18, s. 90, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 4, s. 67. [51] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.3, s. 311-312. [52] Zührî, Megâzî, s. 118, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 1 95, Buhârî, Sahîh, c. 5, s. 57, Müslim, Sahîh, c. 4, s. 2131. [53] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 59-60, Buhârî, Sahîh, c. 6, s. 11, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 332-333. [54] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 195, Buhârî, Sahîh, c. 5, s. 57, Müslim , Sahîh, c. 4, s. 2132. [55] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 60, Buhârî, Sahîh, c. 6, s. 11, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 333. [56] Zührî, Megâzî, s. 118, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 1 95, Buhârî, Sahîh, c. 3, s. 155, Müslim, Sahîh, c. 4, s. 2132. [57] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/395-398. |