Hendek Savaşı

Hendek Savaşı

Hendek Savaşının Tarihi ve Sebebi

Hendek (Ahzab) savaşı, Hicretin 5. yılında,[1] Şevval[2] ile Zilkade arasında vuku buldu.[3]

Benî Nadîr Yahudileri yurtlarından sürülüp çıkarıldıkları zaman, onlardan bir kısmı Şam´a, bir kısmı da Hayber´e gelip yerleşmişlerdi.

Sellâm b. Ebi´l-Hukayk ile Kinane b. Rebi1 b. Ebi´l-Hukayk ve Huyey b. Ahtab, Hayber´deki akra balarının yanına inmişlerdi.[4]

Hayber´de hazırlıklı, cesaretli, çok sayıda Yahudi cemaati bulunuyordu.[5]

İçlerinde Sellâm b. Ebi´l-Hukayk en-Nadrî ile Huyey b. Ahtab en-Nadrî, Kinane b. Rebi´ b. Ebi´l-Hukayk en-N adrîve Hevze b. Kays el-Vâilî ve Ebu Ammarel-Vâilîve BenîNadîrve BenîVâillerden bazı kimseler,[6] Vahvah b. Amrve onun kabilesinden bazıları,[7]

Dubay´a oğullarından Ebu Âmir (Fâsık) Abdi Amr b. Sayfî´nin de bulunduğu 19 kişilik bir heyet; Mekke´ye giderek Kureyş müşriklerini ve onlara bağlı bulunan kabileleri Peygamberimiz Aleyhisselamla çarpışmaya davet ettiler

"Onun işini bitirinceye kadar, biz de sizin yanınızda bulunacak, sizinle el ve iş birliği yapacağız!" dediler.[8]

Ebu Süfyan, onlara:

"Siz bu işte azimli ve kararlı mısınız?" diye sordu.

Heyet:

"Evet! Muhammed´e düşmanlık ve onunla çarpışmak hususunda sizinle antlaşma yapalım diye geldik!" dediler.

Ebu Süfyan:

"Öyle ise, hoşgeldiniz, safa geldiniz! Muhammed´e düşmanlıkta yardımcı olanlar, bizim katımızda insanların en sevgilisi ve makbulüdür!" dedi.[9]

[1] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 224, Vâkıdî, M egâzf, c. 1, s. 4, İbn Sa´d, Tabak âtü´l-kübrâ, c. 2, s. 65, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, t 1, s. 343, Taberî, Târih, c. 3, s. 42, 43.

[2] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre, c. 3, s. 224, Taberî, Târîh, c. 3, s. 43, İbn Haim, Cevâmiu´s-Sîre, s. 1 85, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 178, İbn Sevvid, U\ûnu´l-eser, c. 2, s. 55, Zehebî, Megâzî, s. 233, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 93.

[3] Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 4, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 65, Belâzurî, Ensâb, c. 1, s. 343, Zehebî, Megâzî, s. 233.

[4] İbn İshak, İbn Hisam.c. 3, s. 201, Taberî, c. 3, s. 38, İbn Hazm.s. 182, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 77, İbn Haldun, Târîh, c. 2, ks. 2, s. 28, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c. 2, s. 566.

[5] Vâkıdî, M egâzf, c. 2, s. 441.

[6] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 225.

[7] Vâkıdî, M egâzf, c. 2, s. 441.

[8] İbn İshak, İbn Hişam, c. 3, s. 225, Vâkıdî, c. 2, s. 441.

[9] Vâkıdî, M egâzf, c. 2, s. 441, 442

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 5/19-20.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın