๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => İslam Tarihi => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 16 Mart 2010, 12:51:57



Konu Başlığı: Habeş Necaşî si Ashama nın vefat edişi
Gönderen: Sümeyye üzerinde 16 Mart 2010, 12:51:57
Habeş Necaşî´si Ashama´nın Vefat Edişi ve Kendisi İçin Gıyâbî Olarak Medine´de Cenaze Namazı Kılınışı  




Habeş Necaşî´si Ashaıma; Hicretin 9. yılında, Recep ayında vefat etti.[666]

Peygamberimiz Aleyhisselam; arada acısu denizi bulunduğu ve karadan da günlerce gidilecek yerde olduğu halde, [667] Necaşî´nin vefatını, vefat ettiği gün ashabına haber verdi, duyurdu[668] ve:

"Arzınızın dışında vefat eden kardeşinizin cenaze namazını kılınız!" buyurdu.

Sahabiler.

"Yâ Rasûlallah! Kimdir o?" diye sordular.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Necaşî Ashama´dır! [669] Bugün, Allah´ın salih kulu Ashama vefat etti! [670] Kardeşiniz için Allah´tan mağfiret dileyiniz!" buyurdu. [671]

Ashabıyla birlikte namazgâha[672] veya Bakiyy kabristanına gitti. [673]

Ashaba:

"Geliniz! Arkamda saf olunuz!" buyurdu. [674]

Ashab, Peygamberimiz Aleyhisselamın arkasında saf oldular. [675]

Necaşî´nin Habeş ülkesindeki tabutu, Peygamberimiz Aleyhisselama görününceye kadar, yukarı kalktı. [676]

Rivayete göre; aradaki engeller kalkarak, sahabiler de onun tabutunu gördüler. [677]

Peygamberimiz Aleyhisselam ileri doğru vardı. [678] Cenaze üzerine kıldığı namaz gibi, [679] Necaşî´nin namazını da dört tekbirle kıldırdı . [680] Onun için Allah´tan mağfiret diledi. [681]

Sonradan gelen haberler, Necaşî´nin cenaze namazı kılındığı gün vefat etmiş olduğunu doğrulamıştır. [682]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Necaşî´den başka hiç kimse için, gıyabî olarak cenaze namazı kiIdir­inamıştır.

Sanıldığına göre, bu, Necaşî´nin Hıristiyanlar arasında vefat etmiş, yanında da kendisi için cenaze namazı kılacak bir kimse bulunmamış olmasından ileri gelmişti. [683]

Peygamberimiz Aleyhisselam Necaşî için cenaze namazı kılınmasını emrettiği zaman, münafıklar:

"Şu bir yabancı olan Necaşî´ye mi cenaze namazı kılmamızı emrediyor?!" diyerek, nifaklarını belli ettiler. [684]



[666] Taberî, Târîh, c. 3, s. 154, Süheyli, Ravdu´l-ünüf, c. 3, s. 262, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1, s. 318, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 1, s. 109, Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 2, s. 139.

[667] İbn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre, s. 11.

[668] Mâlik, Muvatta´, c. 1, s. 226, Abdurrezzak, Musannef, c. 3, s. 479, Buhârî, Sahih, c. 2, s. 71, İbn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre,s. 30, Süheyli, Ravd, c. 3, s. 262.

[669] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 400, c. 4, s. 7.

[670] Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 319, Buhârî, c. 4, s. 246, Müslim, c. 2, s. 657.

[671] Ahmed b. Hanbel, c. 4, s. 363, Buhârî, c. 4, s. 246, Müslim, c. 2, s. 657.

[672] Mâlik, c. 1, s. 226, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 438-439, Ebu Dâvud, Sünen, c. 3, s. 21 2.

[673] İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 490, İbn Hazm, s. 30.

[674] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 295.

[675] Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 295, İbn Mâce, Sünen, c. 1 , s. 490.

[676] Süheyli, Ravdu´l-ünüf, c. 3, s. 262.

[677] Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 2, s. 1 39.

[678] İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 490.

[679] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 2, s. 529.

[680] Mâlik, c. 1, s. 226-227, Abdurrezzak, Musannef, c. 3, s. 479, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 289, 438439, Buhârî, c. 2, s. 71 , Müslim, c. 2, s. 657, E bu Dâvud, c. 3, s. 212.

[681] İbn İshak, İbn Hisam, c. 1, s. 365, Zehebî, c. 1 , s. 316, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 77.

[682] İbn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre, s. 11.

[683] Zehebî, c. 1, s. 306, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 78.

[684] Süheyli, Ravdu´l-ünüf, c. 3, s. 262, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 1 , s. 109.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 7/241-243.