Cihad Emri

Cihad Emri

Yüce Allah Tarafından Müşriklerle Savaşa İzin Verilişi

Peygamberimiz (a.s.); Akabe bey´atından önce, müşriklerle savaşmaya mezun değildi.

Ancak müşrikleri Yüce Allah´ın birliğini kabule davet etmek, karşılaşılacak işkencelere katlanmak, cahillerin uygunsuz davranışlarına aldırış etmemek, göz yummakla memurdu.

Kureyş müşrikleri ise; Peygamberimiz (a.s.)a tâbi olanları, dinlerinden döndürmek için, işkenceden işkenceye uğratmakta idiler. Müslümanlardan kimi işkenceler altında dinlerinden döndürülmüş, kimi yurtlarını yuvalarını bırakarak Habeşistan´a, kimisi de Medine´ye hicret etmiş, dağılmışlardı.

Kureyş müşrikleri; Yüce Allah´a karşı azgınlaştıkları, O´nun kendileri için dilediği nimetleri red ve Resûlünü tekzib ettikleri; Allah´ın tevhid ve ibadet ehli olan ve Resûlünü doğrulayan, dinine sarılan kullarını da işkenceden işkenceye uğrattıkları ve yurtlarında yuvalarında tedirgin ettikleri zaman, Yüce Allah Peygamberimiz (a.s.)a onlarla savaşma izni verdi.

O zalimlere ve azgınlara karşı kendisine yardım edeceğini de va´d buyurdu. Müşriklerle savaşmaya ilk defa izin veren ve kan dökmeyi, Peygamberimiz (a.s.)a mubah kılan âyetlerde[1] şöyle buyu-ruldu:

"Kendileriyle çarpışılan (Müslüman)lara, zulme uğradıklarından dolayı, çarpışmaya izin verildi.

Şüphe yok ki, Allah onlara yardım etmeye her yerde her zaman kadirdir. Onlar (Müslümanlar), ´Rabbimiz Allah´tır´ demelerinden başka bir sebep olmaksızın, haksız yere yurtlarından çıkarıldılar.

Eğer Allah insanların bazısının şerrini bazısıyla def´etmemiş olsaydı, manastırlar, kiliseler, havralar ve içlerinde Allah´ın ismi çok anılan mescidler, muhakkak yıkılır giderdi.

Elbette ki, Allah kendisine yardım edenlere yardım eder.

Hiç şüphesiz, Allah Kavîdir. Kudretiyle herşeye üstün gelendir.

Onlara (Müslümanlara) yeryüzünde bir iktidar mevkii verirsek, namazı gereği gibi kılarlar, zekatı verirler. İyiliği buyururlar, kötülükten vazgeçirmeye çalışırlar.

İşlerin sonucu, döne dolaşa, Allah´a vanr."[2]

"Fitne kalmayıncaya kadar onlarla (müşriklerle) savaşın!

Vazgeçerlerse, artık, zalimlerden başkasına hiçbir husumet yoktur."[3]

Peygamberimiz (a.s.) müşrikler tarafından Mekke´den çıkarıldığı, çıkmak zorunda bırakıldığı zaman, Hz. Ebu Bekir

"Onlar peygamberlerini Mekke´den çıkardılar.

İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn=Biz Allah´ın kullarıyız ve hep O´na dönücüleriz.

Onlar (müşrikler), muhakkak, helak olacaklar!" demişti.

Yüce Allah "Kendilerine zulüm ve haksızlık yapılmış, harb açılmış olanlara, savaş için izin verildi. Şüphe yok ki, Allah onlara (Müslümanlara) yardıma elbette kadirdir" (Hacc: 39) ayetini indirdiği zaman da:

"Anladım ki, yakında bir çarpışma olacak!" demiştir.[4]

[1] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 110-111.

[2] Hacc: 3941.

[3] Bakara: 193.

[4] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 21 6, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 325, Nesâî, Sünen, c. 6, s. 2, Taberî, Tefsîr, c. 17, s. 172,

Târih, c. 2, s. 242, Vâhidî, Esbâbu´n-nüzül, s. 208.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın