Ganimet dağıtıma yapılan itirazlar

Ganimet Dağıtıma Yapılan İtirazlar

1. Peygamberimiz Aleyhisselam Huneyn ganimetini dağıttığı sırada Benî Temimlerden Zülhuvaysıra gelip Peygamberimiz Aleyhisselamın başucuna dikilmiş ve:

"Yâ Muhammedi Ben bugün yaptığın şeyi gördüm!" demişti.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Evet! Nasıl gördün?" diye sorunca;

Zülhuvaysıra:

"Senin adalet yapmadığını gördüm ![564] Adalet yap yâ Rasûlallah!" dedi.[565]

Peygamberimiz Aleyhisselam kızdı.[566]

Ona:

"Yazıklar olsun sana! Ben adalet yapmazsam, kim adalet yapar?![567] Ben adalet yapmış olmasay dım umduğuma ermezdim; sen de, bana tâbi olduğun için, ziyan etmiş, eli boşa çıkmış gitmiştin!" buyur du.

Hz. Ömer:

"Yâ Rasûlallah! İzin ver! Onun boynunu vurayım!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Hayır! Bırak onu![568] Onun birtakım taraftarları olacaktır ki,[569] dinde derinleşecekler![570] Herhangi biriniz, onların namazı yanında kendi namazını, onların oruçları yanında kendi orucunu küçümseyecek!

Onlar Kur´ân da okuyacaklar! Fakat, okudukları Kur"ân köprücük kemiklerinden ileri geçmeyecek![571]

Onlar, okun yaydan çıktığı gibi, dinden, İslâmiyetten fırlayıp çıkacaklar!

Öyle ki, çıkan okun demirine bakılır, onda hiçbir şey, hiçbir iz bulunmaz!

Sonra, okun yaya giriş yerine bakılır, orada da hiçbir şey bulunmaz!

Sonra, okun ağaç kısmına bakılır, orada da hiçbir şey bulunmaz!

Sonra, okun yelesine bakılır, orada da hiçbir şey bulunmaz!

Halbuki, ok atılanın bağrını delip geçmiş, fakat oka birşey bulaşmamıştır![572]

Onlar, Müslümanlar tefrikaya düştüğü zaman ortaya çıkacaklardır![573]

Bir adam görürsün ki;[574] onun iki elinden birisi kadın memesine, yahut gidip gelen bir et parçası na benzer!" buyurdu.[575]

E bu Saîdi´l-Hudrî:

"Ben bunu Resûlullah Aleyhisselamdan işittiğime şehadet ederim.

Yine şehadet ederim ki; Ali b. Ebu Talib onlarla çarpışmıştır:

Ben onun yanında idim. Bu adamın aranmasını emretmişti.

Adam bulunup getirildi.

Ona baktım: Kendisi, Resûlullah Aleyhisselamın tarif ettiği şekilde idi!" demiştir.[576]

2. Peygamberimiz Aleyhisselamın Ebu Süfyan, Uyeyne b. Hısn, Akra1 b. Habis ve Süheyl b. Amr
gibi[577] bazı nüfuzlu kişilere kendisine ait beşte bir hisseden bolca ihsanlarda bulunup Ensara bu beşte
birden birşey vermemesi, onların gönüllerinde bir üzüntü, bir kırgınlık meydana getirdi ve bazılarına yer
siz ve ağır laflar ettirdi:

"Artık vallahi Resûlullah Aleyhisselam kavmine kavuştu, başkalarını neyapsın![578]

Savaşmayanlara veriyor da, savaşanlara vermiyor![579]

Vallahi, doğrusu bu şaşılacak şeydir!

Onların kanları kılıçlarımızdan damlıyor! Ganimetlerimiz ise onlara veriliyor!?[580]

Resûlullah Aleyhisselam bizim ganimetlerimizi öyle bir cemaate veriyor ki, bizim kanlanmız onların kılıçlarından, onların kanları da bizim kılıçlarımızdan damlıyor![581]

Allah Resûlünü yarlıgasın! O Kureyşilere veriyor da, bizleri bırakıyor![582]

Savaş zamanı geldi mi, onun ashabı biz oluyoruz!

Fakat, ganimet bölüşümü zamanı gelince, onun kavmi ve kabilesi önde tutuluyor!?[583]

Sıkışıldığı zaman biz çağırılıyoruz! Ganimet ise bizden başkalarına dağıtılıyor!?"[584] diyecek kadar ileri gittiler.

Bu sözleri, Ensarın söz ve görüş sahibi olanlan değil, yaşlan küçük gençleri söylemişlerdi.[585]

Abdullah b. Mes´ud der ki:

"Resûlullah Aleyhisselamın Huneyn ganimetini bölüştürdüğü sırada,[586] Ensar[587] münafıklarından[588] bir adam,[589] Muattib b. Kuşeyr de:[590]

´Bu dağıtımda Allah´ın nzası gözetilmiyor!1 dedi.[591]

Ona:

´Vallahi, bu söylediğini, Resûlullah Aleyhisselama ulaştıracağım!´ dedim[592] ve Resûlullah Aleyhisselama gidip haberverdim.

Resûlullah Aleyhisselamın yüzünün rengi değişti.[593]

Kendisini üzen bu haberi getirdiğime pişman oldum.[594]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Allah Musa´ya rahmet etsin! Kendisine bundan daha çok ezâ edildiği halde, o bunlara sabredip kat lanmıştı.[595]

Bir peygamber de kavmine Allah´ın emirlerini getirip tebliğ ettiği zaman, kavmi onu yalanladılar ve onun başını da yardılar!

O Peygamber ise, eliyle hem yüzünün kanını siliyor, hem de:

´Allah´ım! Kavmimi yarlığa! Çünkü, onlar ne yaptıklarını bilmiyorlar!1 diyerek dua ediyordu´ buyur-du."[596]

Ensarın ileri gelenlerinden Sa´d b. Ubâde de, Peygamberimiz Aleyhisselamın huzuruna girerek:

"Yâ Rasûlallah! Şu Ensar kabilesi, aldığın ganimeti bölüştürürken senin kavmine ve sair Arap kabilelerine bol bol dağıtıp Ensara ise ondan birşey vermemek suretiyle yaptığın uygulamadan, sana karşı kainlerinde kırgınlık ve üzüntü duymaktadırlar!" dedi.[597]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Ey Sa´d! Bu hususta sen neredesin? Ne görüştesin?" diye sordu.

Sa´d b. Ubâde:

"Yâ Rasûlallah! Ben de ancak kavmimden bir ferdim. Benim bundan başka bir sıfatım yok!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Öyleyse, haydi, benim için kavmini şu çevrede, çitin içinde topla!" buyurdu.[598]

[564] İbn İshak, İtan Hişam, c. 4, s. 139, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 2, s. 219, Taberî, c. 3, s. 137.

[565] Vâkıdî, Megâzî, c.3, 948, Müslim, Sahih, c. 2, s. 744.

[566] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 139, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 219, Taberî, c. 3, s. 1 37.

[567] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 139, Vâkıdî, c.3, s. 948, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 219, Müslim, c. 2, s. 744, Taberî, c. 3, s. 137.

[568] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 139, Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 948, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 2, s. 219, Müslim , Sahih, c. 2, s. 744, Taberî, Târih, c. 3, s. 137.

[569] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 139, Vâkıdî, c. 3, s. 948, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 219, Müslim , Sahih, c. 2, s. 744.

[570] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 139, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 219, Taberî, c. 3, s. 1 37.

[571] Vâkıdî, c. 3, s. 948, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 219, Müslim, c. 2, s. 744.

[572] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 139, Vâkıdî, c.3, s. 498, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 219, Müslim, c. 2, s. 744, Taberî, c. 3, s. 137.

[573] Vâkıdî, c. 3, s. 948, Müslim, c. 2, s. 744.

[574] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 948.

[575] Vâkıdî, c. 3, s. 948, Müslim, c. 2, s. 744.

[576] Müslim, Sahih, c. 2, s. 745. Taberî, Tefsir, c. 10, s. 157.

[577] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 246.

[578] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 140-141, Vâkıdî, c. 3, s. 956, Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 76, Taberî, c. 3, s. 138.

[579] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 157.

[580] Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 169-249, Buhârî, Sahîh, c. 4, s. 221.

[581] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 201.

[582] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 04, Müslim, Sahih, c. 2, s. 733.

[583] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 957.

[584] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 06.

[585] Buhârî, c. 5, s. 104, Müslim, c. 2, s. 734.

[586] Vâkıdî, c. 3, s. 949, Buhârî, c. 5, s. 105.

[587] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 05.

[588] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 949.

[589] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 05.

[590] Vâkıdî,c. 3.S.949.

[591] Vâkıdî, c. 3, s. 949, Buhârî, c. 5, s. 106.

[592] Vâkıdî, c. 3, s. 949.

[593] Vâkıdî, c. 3, s. 949, Buhârî, c. 5, s. 106.

[594] Vâkıdî, c. 3, s. 949.

[595] Vâkıdî, c. 3, s. 949, Buhârî, c. 5, s. 106.

[596] Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 453.

[597] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 141-142, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 76, Taberî, Târih, c. 3, s. 138.

[598] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 7/106-110.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın