Ezdi Şenueli Aifin Peygamberimiz a.sa Teşhisi

Ezd-i Şenue´li Âif'in Peygamberimiz (a.s.) Hakkındaki Teşhisi

Ezd-i Şenue kabilesine mensup bir âif vardı.[428]

Iyafet; kuşları "Kışt!" diye azarlayarak kişileyip, onların isimlerinden, seslerinden, iniş ve geçiş lerinden uğurluluk veya uğursuzluk çıkarmaya çalışmak demektir ki, bu, Arapların çoğu zaman yapageldikleri âdetlerindendi.[429]

Âif de, kıyafet, alâmet ve izlerden anlayan, gelecek hakkında kehânette bulunan, kuşun uçması gibi şeylerden hüküm çıkaran falcı demektir.[430]

Ezd-i Şenue´li Âif Mekke´ye geldiği zaman, Kureyşîler oğullarını ona götürür, fallarına baktırırlardı.

Ebu Talib de, o zaman çocukluk çağında bulunan Peygamberimiz (a.s.)ı, falına baktırmak için, başkalarıyla birlikte, ona götürmüştü. Falcı; Peygamberimiz (a.s.)a şöyle bir baktıktan sonra, birşeyle biraz meşgul olup işini bitirir bitirmez:

"Yanıma getirsenize o çocuğu!" dedi durdu.

Ebu Talib, onun böyle Peygamberimiz (a.s.)ın üzerine düştüğünü görünce, onu gösterme di.

Âifin "Yazıklar olsun size! Demin görmüş olduğum çocuğu yanıma getirsenize! Vallahi, ileride onun şanı büyük olacaktır!" deyip durduğu sırada, Ebu Talib, Peygamberimiz (a.s.)la birlikte, oradan yavaşça, sezdirmeden ayrılıp evine gitti.[431]

[428] İbn İshak, İbn Hişam , Sîre, c. 1, s. 190, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 2, s. s. 292, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c. 1, s. 191.

[429] İbn Esîr, Nihaye, c. 3, s. 330, Ffruzâbâdf, Kâmusu´l-muhft, c. 3, s. 185.

[430] Firuzâbâdi, Kâmûsu´l-muhit, c. 3, s. 185.

[431] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 1 90, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 2, s. 283, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c. 1, s. 191.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayınları: 1/77-78.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın