Ezanın Önemi ve Ezanla İlgili Bazı Faziletler

Ezanın Önemi ve Ezanla İlgili Bazı Faziletler

Meşruluğu Kitab[179] ve Sünnetle sabit olan[180] ezan iman ve İslâm alâmetlerinden olduğu için,[181] Peygamberimiz Aleyhisselam ezan sesi işitilen yere baskın yapmazdı.[182]

Gönderdiği askerî birliklere de:

"Birmescid gördüğünüz veya müezzinin ezanını işittiğiniz zaman, oradan hiç kimseyi öldürmeyiniz!" buyururdu.[183]

Hadis-i şeriflerde açıklandığı gibi:

1. Namaz için nida edildiği (ezan okunduğu) zaman, şeytan, ezanı işitmemek için yüzgeri edip kaçar!

Ezan bitince gelir, namaz için kamet getirilince yine yüzgeri edip kaçar. Kamet bitirilince, gelir insan ile insanın nefsi arasına sokulup:

´Filan şeyi hatırla! Filan şeyi hatırla!1 diyerek namazdan önce hiç de aklında olmayan şeyleri hatırlatır durur, kaç rekat kıldığını bilmez oluncaya kadar insanı meşgul eder."[184]

2. "Müezzinin sesinin yetiştiği yere kadar, insan cin... hiçbir şey yoktur ki, ezanı işitsin de, Kıyamet gününde müezzin lehinde şehadette bulunmuş olmasın!"[185]

Müezzin, sesinin yetiştiği yer nisbetinde af ve mağfiret olunur, yaş kuru herşey onun lehinde şehadette bulunur.

3. Müezzinin davet ettiği cemaat namazına hazır olana da yirmibeş namaz (sevabı) yazılır ve onun
iki namaz arasındaki (küçük) günahları da, bağışlanır.[186]

4. Ezan ile kamet arasında yapılan dua geri çevirilmez.[187]

5. Sabah ezanında, ezana:"Essalâtu hayrun minennevm! Essalâtu hayrun minennevm!" eklenir.[188]

Beş vakit namazın kametleri getirilirken de:

"Kad kametissalah!

Kad kametissalah!" denilir.[189]

6. Namaz ezanı, abdestli olunduğu halde okunur.[190]

7. Müezzin:

"Allâhu ekber! Allâhu ekber!" dediği zaman

"Allâhu ekber! Allâhu ekber!" diyen,

Müezzin:

"Eşhedü en lâ ilahe illallah!" dediği zaman

"Eşhedü en lâ ilahe illallah!" diyen,

Müezzin:

"Eşhedü enne Muhammederresûlullah!" dediği zaman

"Eşhedü enne Muhammederresûlullah!" diyen,

Müezzin:

"Hayye alessalâh!" dediği zaman

"Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh!" diyen,

Müezzin:

"Allâhu ekber! Allâhu ekber!" dediği zaman

"Allâhu ekber! Allâhu ekber!" diyen,

Müezzin:

"Lâ ilahe illallah!" dediği zaman

Bütün kalbiyle "Lâ ilahe illallah" diyen kimse, Cennete girer.[191]

8. Her kim, müezzinin şehadet getirdiğini işitince:"Ben de Allah´tan başka hiçbir ilah olmadığına, O´nun bir ve şeriksiz olduğuna, Muhammed Aleyhisselamın da O´nun kulu ve resûlü olduğuna şehadet ederim.

Allah´ı Rabb, Muhammed Aleyhisselamı resûl, İslâmiyet] de din olarak kabul ettim" derse, günahları bağışlanır.[192]

9. Her kim, ezanı dinleyince; "Ey şu tam davetin ve kılınmak üzere olan namazın Rabbi olan Allah´ım! Muhammed Aleyhisselama vesileyi ve fazileti ihsan et! Kendisini, va´d buyurduğun Makam-ı Mahmud´a eriştiri[193] Şüphe yok ki, Sen va´d´inden dönmezsin!"[194] derse, Kıyamet gününde ona şefaat[195] vacip olur.[196]

Külsûm b. Hidm ile Es´ad b. Zürâre´nin Vefatları

Peygamberimiz Aleyhisselamın mescidinin ve zevcelerine ait odaların yapıldığı sırada Külsûm b. Hidm, Küba´da vefat etti. [197]

Allah ondan razı olsun.

Külsûm b. Hidm´in vefatından kısa bir müddet sonra da, Es´ad b. Zürâre vefat etti.[198]

Allah ondan razı olsun!

Peygamberimiz Aleyhisselam Şevval ayında Es´ad b. Zürâre´nin vefat ettiği sırada, yanında bulunuyordu.

Onu yıkadı. Üç parça bezle kefenledi.

Cenaze namazını kıldı.

Cenazesinin önünde yürüdü. Bakiyy kabristanına gömdü.

Bakiyy kabristanına Ensardan ilk gömülen, Es´ad b. Zürâre idi.[199] Es´ad b. Zürâre´nin ölümü, Yahudilere ve münafık Araplara Peygamberimiz Aleyhisselam aleyhinde propaganda yapmak üzere kötü bir vesile ve bahane oldu:

"Eğer o gerçekten peygamber olsaydı, sahabisi ölmezdi![200]

Sahabisinden ölümü önleseydi ya!" dediler.[201]

Es´ad b. Zürâre´nin ölümünden sonra, Neccar oğulları toplanıp Peygamberimiz Aleyhisselamin yanına geldiler ve:

"Yâ Rasûlalların[202] Bildiğin gibi, o[203] bizdendi.[204] Nakîbimiz [temsilcimiz] idi, öldü.[205]

Bizden, onun yerine, işimizi yürütecek bir adamı[206] nakîb[207] tayin et!" dediler.[208]

Peygamberimiz Aleyhisselam onlardan birini diğerine tercih etmeyi hoş görmeyerek:

"Siz benim dayılanmsınız.[209]

Ben sizdenim![210]

Sizin içinizde bulunuyorum![211]

Sizin nakibiniz benim!" buyurdu.[212]

Neccar oğulları, Peygamberimiz Aleyhisselamın kendilerine böyle nakîb olmasını kavimlerine karşı bir üstünlük sayarlar ve bununla iftihar ederlerdi.[213]

[179] Cum´a: 9, Maide: 58.

[180] İbn İshak, İbn Hisam , c. 2, s. 155,156, Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 456, Ahmed b. Hanbel, M üsned, c. 4, s. 43, Ebu Dâvud, Sünen, c. 1, s. 143, İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 232, Dârimî, Sünen, c. 1, s. 21 4.

[181] Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 483.

[182] Buhârî, Sahîh, c. 1, s. 1 51, Ebu Dâvud, c. 3, s. 43, Tirmizî, Sünen, c. 4, s. 163, Dârimî, Sünen, c. 2, s. 137.

[183] İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 12, s. 367, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 448-449, Ebu Dâvud, Sünen, c. 3, s. 43, Tirmizî, Sünen, c. 4, s. 120, Beyhakî, Sünen, c. 9, s. 108, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 315.

[184] Mâlik, Muvatta.c. 1,s. 69-70, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 2, s. 313, Buhârî, Sahîh, c. 1, s. 1 51, Müslim, Sahîh, c.1 , s. 291, 292, E bu Dâvud, Sünen, c. 1, s. 142,143.

[185] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 35, Buhârî, Sahîh, t 1, s. 151, Nesâf, Sünen, c. 2, s. 12.

[186] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 411, Ebu Dâvud, c. 1, s. 142, İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 240, Nesâf, Sünen, c. 2, s. 12.

[187] Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 495, Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 119, Ebu Dâvud, c. 1, s. 144, Tirmizî, Sünen, c. 1 , s. 416.

[188] İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 237, Beyhakî, Sünenü´l-kübrâ, c. 1, s. 417.

[189] Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 463, Ebu Dâvud, Sünen, c. 1 , s. 140, Beyhakî, Sünen, c. 1, s. 417.

[190] Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 465466, Tirmizî, Sünen, c. 1, s. 390.

[191] Müslim, Sahîh, c. 1 , s. 289, Ebu Dâvud, Sünen, c. 1, s. 145, Beyhakî, Sünenü´l-kübrâ, c. 1, s. 409, Begavf, Mesâbfhu´s-sünne, c. 1, s. 33.

[192] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c.1, s. 181, Müslim, c.1, s. 290, Ebu Dâvud, c. 1, s. 145, Tirmizî, Sünen, c. 1 , s. 411, 412, İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 238-239, Nesâf, Sünen, c. 2, s. 26.

[193] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 354, Buhârî, Sahîh, c. 1, s. 152, Ebu Dâvud, c. 1, s. 146, Tirmizî, c. 1, s. 413, İbn Mâce, c. 1, s. 239, Nesâf, c. 2, s. 27, Beyhakî, c. 1, s. 410.

[194] Beyhakî, Sünenü´l-kübrâ, c. 1, s. 410.

[195] Şefaatim (Buhârî, Nesâf, BeyhakPnin rivayetine göre).

[196] Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 354, Buhârî, c. 1, s. 152, Ebu Dâvud, c. 1 , s. 146, Tirmizî, c. 1,s.413, İbn Mâce, c. 1,s.239, Nesâf, c. 2, s. 27, Beyhakî, c. 1, s. 410.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 3/110-112.

[197] İbn Abdilberr, İstiâb, c. 3, s. 1328.

[198] Taberî, Târih, c. 2, s. 256, 257, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 3, s. 1328, Süheylî, Ravdu´l-ünüf, c. 4, s. 253.

[199] İbn Şa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 3, s. 610, 612.

[200] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre.c.2, s. 153, Taberî, Târih, c.2,s. 257.

[201] İbn Şa´d, Tabakât, c. 3, s. 611, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 138.

[202] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 154, İbn Sa´d, c. 3, s. 611, Taberî, Târih, c. 2, s. 257.

[203] İbn İshak, İbn Hisam, c. 2, s. 154, Taberî, c. 2, s. 257.

[204] İbn İshak.İbnHisam, c. 2, s. 154, İbn Sa´d, c. 3, s. 611, Taberî, c. 2, s. 257.

[205] İbn Sa´d, Tabakât, c. 3, s. 611.

[206] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 154, Taberî, c. 2, s. 257.

[207] İbn Sa´d, Tabakât, c. 3, s. 611.

[208] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 154, İbn Sa´d, c. 3, s. 611, Taberî, c. 2, s. 257.

[209] İbn İshak.İbn Hişam, Sîre,c.2, s. 154, Taberî, c. 2, s. 257.

[210] Taberî, Târih, c. 2, s. 257.

[211] İbn İshak.İbn Hişam, Sîre,c.2, s. 154.

[212] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 154, İbn Sa´d, c. 3, s. 611, Taberî, c. 2, s. 257.

[213] İbn İshak.İbn Hişam, c. 2, s. 154, Taberî, c. 2, s. 257.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 3/112-113.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın