Esvedül Ansî nin Kays la Feyruz u korkutucu gösterisi ve konuşması

Esvedü´l-Ansî´nin Kays´la Feyruz´u Korkutucu Gösterisi ve Konuşması

Esvedü´l-Ansî, halkın San´â meydanında toplanmasını emretmişti.

Halk toplanınca, gidip ortalarına dikildi.

Kendisinin elinde hükümdarlık harbesi (süngüsü) vardı. Bir at getirtti. Harbeyi ona sapladı. Attan kan fışkırmaya başladı, at yıkılıp öldü.

Esved, bundan sonra bir deve getirtti. Onun karşısına geçip harbeyi ona sapladı, deve de yere yıkıldı. Harbe elinde olduğu halde yere kapandı. Sonra, başını kaldırdı:

"O, bana: ´Yanındaki İbn Mekşuh sana boyun eğenlerdendir. Ey Esved! Sen onun başını kes!1 diyor" dedi.

Esved, başını tekrar yere koyduktan sonra, kaldırıp:

"O, bana: İbn Deylemî sana boyun eğenlerdendir. Ey Esved! Onun sağ elini ve sağ bacağını kes!1 diyor" dedi.

Feyruz b. Deylemî, Esved´in bu sözünü işitince, kendi kendine:

"Vallahi onun beni çağırıp harbesiyle şu deveyi boğazladığı gibi beni de boğazlamayacağından emin değilim!" deyip, kalabalık arasında gizlene gizlene evinin yolunu tuttu.

Evine yaklaştığı sırada, Esved´in kavminden bir adam arkasından gelip kavuştu, eliyle Feyruz´un boynuna vurarak:

"Hükümdar seni çağırıyor, hemen dön!" dedi, döndürdü.

Feyruz, Esved´in kendisini öldüreceğinden korktu. Hançeri yanında olduğu halde Esved´in yanına vardı.

Önce, hemen üzerine atılıp onu, sonra da yanındakileri öldürmeyi tasarladı.

Esved, Feyruz´un yüzünden maksadını sezdi ve ona:

"Olduğun yerde dur!

Sen buradakilerin en büyüğü ve halkın eşrafını en iyi bilenisin!

Şu devenin etini onların aralarında bölüştür!" dedi ve hayvanına binip gitti. [84]

Bundan sonra, Esved, Kays´ı çağırdı. Ona da:

"Ey Kays, bak! O bana ne diyor?" dedi.

Kays:

"Ne diyor?" diye sordu.

Esved:

"Diyor ki: ´Sen Kays´a o kadar itimad ve ikram ettin ki, her zaman her yerde yanına serbestçe girdi. Senin kadar izzet ve saltanat içinde bulundu.

Fakat o senin düşmanına meyledip saltanatını değiştirmeyi ve sana suikast yapmayı kurmaktadır!

Ey Esved! Ey Esved! Kasd var! Kasd var! Sen onun ipini kes! Kays´ın başını al! Aksi takdirde o senin başını kesecek!´ diyor" dedi.

Kays, ona yalan yere yemin etti ve:

"Sen bana göre en büyüksün ve nazarımda sana karşı içimden geçirdiklerimden de yücesin!" dedi.

Esved:

"Melek yalan söyler mi? Doğru söyler! Yalan söyleyip senin başını koparttırmaz! Fakat şu anda anladım ki; sen hakkında öğrendiğim şeylerden kesin olarak tevbe ve nedamet etmişsindir!" dedi.

Kays b. Abdi Yağus, Esved´in huzurundan çıkıp arkadaşları Cüşeyş (Cişnes), Feyruz ve Dâzeveyh´in yanlarına vardı. Esved´in söylediklerini onlara haber verdi.

Korkup durdukları sırada, Esvedü´l-Ansî onlara:

"Ben sizleri kavminize karşı şerefli bir mevkide bulundurmadım mı?" diye sordu. [85]

"Evet! Şerefli bir mevkide bulundurdun!" dediler. [86]

Esved:

"O halde, sizden bana erişen bu şeyler nedir?" diye sordu.

"Bu sefer bizi affet!" dediler. [87]

Özür dilediler. [88]

Esved:

"Bana bir daha sizden böyle haberler erişmesin! Sizi affediyorum!" dedi.

Kurtuldular, ama Esvedü´l-Ansî de Kays ve arkadaşlarının yapmak istedikleri işten hep kuşkulandı durdu.

Kays da, arkadaşları da, büyük korku ve kuşku içindeydiler.

O sırada, Hemdan valisi Âmirb. Şehr, ZÎZûd.ZÎMuran veZü´l-Kela´dan[89] Esvedü´l-Ansî´ye karşı[90] bol bol yardım edecekleri hakkında yazılar geldi.

İşi açığa vuruncaya kadar hiçbir hareket yapmamalarını kendilerine bildirdiler.

Bunun üzerine, ıssız bir yerde toplanmaya başladılar.

Esvedü´l-Ansî, bunu haber alınca, öldürüleceğini sezdi.

Esvedü´l-Ansî´nin öldürülmesi üzerinde Müslümanlar arasında görüş ayrılığı vardı.

Cişnes, Esvedü´l-AnsPnin zevcesi Azad´ın yanına vardı. Ona:

"Ey amcamın kızı! Şu adamın kavminin yanında nasıl bir bela olduğunu biliyorsundur!

O, senin kocanı öldürdü. Senin kavmini tepeleyip öldürdü. Kavminden sağ kalanları sefil ve kadınlarını rezil etti. [91]

Sence, onun yanına girilebilecek müsait bir vakit var mıdır?" diye sordu.

Az ad:

"Hangi iş için?" diye sordu.

Cişnes:

"Onu dışan çıkarmak için!" dedi.

Az ad:

"Onu öldürmek için mi?" diye sordu.

Cişnes:

"Öldürmek için!" dedi.

Az ad:

"Olur! Vallahi, Allah´ın yarattıklarından, benim katımda ondan daha çok kin tuttuğum bir şahıs yoktur!

O, Allah için ne bir hak üzerinde durur, ne de bir haramdan men eder!

Siz, bu işe karar verdiğiniz zaman bana bildiriniz!

Ben de bu işin gelinecek zamanını size haber vereyim!" dedi.

Cişnes, Azad´ın yanından ayrılıp Feyruz ve Dâzeveyh´in yanına vardı.

Onlar haber bekliyorlardı. Yanlarına Kays b. Abdi Yağus da geldi.

Esved´i öldürmeye Kays´ı hazırlamak istedikleri sırada, bir adam gelip, Kays´a:

"Seni hükümdar çağırıyor!" dedi.

Kays, yanında Mezhic ve Hemdanlardan on kişi bulunduğu sırada Esved´in yanına girmiş olduğundan, onların yanında Esved´i öldürmeye kadir olamadı. [92]

Esved, Kays´a:

"O, bana: ´Ey Abhele b. Ka´b b. Gavs! Kendin için adamlarınla korunma ve güven tedbiri al!´ diyor! [93]

Sana haber verdiğim gerçek değil midir? Meleğim bana yalan mı haber veriyor?

Kasd var! Kasd var! Sen Kays´ın elini kesmezsen, o senin başını kesecek!´ diyor!" dedi.

Kays:

"Benim seni öldürmekliğim asla doğru bir haber değildir!

Sen resûlullahsın! Sen hakkımda ne istiyorsan emret! İstersen beni öldür!

İnsanların ölümleri gibi bir defa ölmek, bana her gün ölmemden daha kolaydır!" dedi.

Esved, Kays´ın bu sözünden yumuşadı ve onu bıraktı.

Kays, Esved´in yanından çıkıp arkadaşlarının yanına uğradı. Olan bitenleri onlara haber verdikten sonra:

"İşinizi işleyiniz!" dedi, yanlarında oturma di.

Onlar bir cemaat içerisinde bulundukları sırada Esved oraya geldi, ayağa kalktılar.

Kapıda yüz kadar deve, sığır vardı.

Esved, develeri bir yere hapsetmeden, dizlerini bağlamadan, olduğu yerde adım attırmadan boğazlayıp boşaldıktan sonra, Feyruz´un yanına geldi, ona:

"Senin hakkında bana verilen haber doğru değil midir?" dedi ve elindeki harbeyi göstererek:

"Seni de boğazlayıp şu hayvanların ardına katayım diye düşünmüştüm!" dedi.

Feyruz:

"Biz, senin akrabalığını tercih etmiş, Ebnâlara üstün tutmuştuk!

Eğer sen bir peygamber olmamış olsaydın, biz senden nasibimizi nasıl alabilirdik ve bizim için dünya ve ahiret işi nasıl birleşebilirdi?" dedi.

Esved:

"Bu sözünde samimi olduğuna yemin et!" dedi. [94]

Feyruz yemin etti. [95]

Esved:

"Sen de biliyorsun ki, San´â halkı benim yanımda toplandılar.

Her cemaat için develer, ev halkı için sığır ve nahiye halkı için de yeteri kadar elbise ve eşya hazırlattım!" dedi.

Esved, evine varıp kavuşmadan önce, ayak üzerinde dikildiği sırada:

"Ben yarın onu ve arkadaşlarını öldüreceğim!" dedikten sonra dönüp gitti.

Feyruz, dönüp işi arkadaşlarına haber verdi, hemen haber salıp Kays´ı getirttiler. Azad´ın yanına varıp kararlarını haber vermek ve kendisinin görüşünü almak hususunda sözbirliği ettiler.

Feyruz, Azad´ın yanına vardı, kararlarını ona haberverdi[96] ve:

"Sende ne haber var?" diye sordu. [97]

Az ad:

"O, korunur bir durumdadır. Şu konaktan ayrı köşkte ve köşkün çevresinde dolaşan muhafızdan başka birşey yoktur!

Şu, şu ve şu yoldan gidilerek onun bulunduğu yere, üzerine varılır. Akşamladığınız zaman, yanınızda onu öldürecek birşey bulunmaksızın yanına girin! Orada kandil ve silah bulacaksınız!" dedi.

Feyruz, Azad´ın yanından çıkıp giderken, Esved´le karşılaşmıştı.

Esved:

"Seni benim yanıma kim soktu?" dedi.

Feyruz´un başına şiddetle vurdu ve kendisini yere düşürdü.

Esved çok güçlü bir adamdı.

Azad, birden feryad kopardı. [98]

Eğer böyle yapmasa, Esved belki Feyruz´u öldürürdü. [99]

Azad:

"Amcamın oğlu beni ziyarete gelmişti. [100] Sen onu değil, beni dövdün!" dedi. [101]

Esved:

"Sus! Onu senin için bağışladım!" dedi[102]

Feyruz, arkadaşlarının yanına vardı ve:

"Kurtuluş, kaçmaktır!" dedi ve onlara olan bitenleri haber verdi. [103]

Feyruz ve arkadaşları, seher vakti Esved´in yattığı evin duvarını deldiler. [104]

Feyruz, Dâzeveyh ve Kays, üçü içeri gireceklerdi.

Feyruz:

"Ey Kays! Sen Arapların süvarisisin! İçeri gir, öldür şu adamı!" dedi.

Kays:

"Beni tehlike zamanında son derece titreme tutar! Adama darbeyi indirdiğim zaman, darbemin hiçbir tesiri olamayacağından korkarım!

Ey Feyruz! İçeri sen gir! Çünkü, sen bizim hem en genç, hem de en güçlü olanımızsın!" dedi.

Bunun üzerine, Feyruz, kılıcını arkadaşlarının yanında bırakıp içeri girdi. [105]

Yatak odasının kapısına yaklaştığı zaman, Esved´in horladığını işitti. [106]

O sırada kandil parıldıyor; Esved yatağına gömülmüş, derin bir uykuya dalmış bulunuyordu.

Azad ise uyuyuncaya kadar ona nar yedirmek için yanında oturuyordu.

Feyruz, Esved´in başının nerede, ayaklarının nerede olduğunu bilemiyordu.

Azad´a işaretle:

"Başı nerede?" diye sordu.
...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın