Ebu Zerril Gıfârînin Müslüman Oluşu

Ebu Zerri´l-Gıfârî´nin Müslüman Oluşu

Ebu Zerri´l-Gıfârî; Amr b. Abese ile, bir anadan doğma kardeş idiler.[870]

Kendisi, Cahiliye devrinde, putlara tapmazdı.[871]

"Ben kavmimin tapageldikleri putlardan yüz çevirmiştim!" dediği zaman, Abdullah b. Abbas:

"Senin taptığın ne idi?" diye sormuştu.

Ebu Zerri´l-Gıfârî:

"Hiçbir şey değildi!" demiştir.[872]

Mekke halkından bir adam, bir gün Ebu Zerri´l-Gıfârîye:

"Mekke´de bir zât, senin dediğin gibi ´Lâ ilahe illallah=Allah´tan başka ilah yoktur1 diyor ve kendisinin peygamber olduğunu söylüyor" diye haber vermişti. Ebu Zerri´l-Gıfârî:

"O, kimlerdendir?" diye sorunca, Mekkeli adam:

"Kureyş´tendir!" demişti.[873]

Ebu Zerri´l-Gıfârî der ki:

"Ben Gıfâr kabilesinden bir adamdım.

´Mekke´de bir zât zuhur etmiş, kendisinin peygamber olduğunu söylüyormuş´ diye, bize bir haber erişince.[874] Yüce Allah daha o zaman kalbime İslâmiyet sevgisini düşürdü.[875] Kardeşim Üneys´e:

´Hayvanına bin! Şu vadiye doğru git!

Kendisine gökten haber geldiğini söyleyen[876] o zât ile konuş![877]

Kendisinin söyledikleri şeyleri dinle![878]

Kendisi hakkında benim için bilgi edin![879] Haberi bana getir!´ dedim.[880]

Kardeşim[881] Üneys, Mekke´ye kadar[882] gitti.[883]

Onunla buluştu.[884]

Kendisinin söylediklerini dinledikten sonra, dönüp[885] yanıma geldi.[886] Ona:

´Ne yaptın?[887] Ne haber var sende?´ diye sordum.[888]

´Mekke´de, senin dininde bir zâta rastladım ki, kendisini Allah´ın gönderdiğini söylüyor´ dedi.

´Halk, onun hakkında ne söylüyor?´ diye sordum.

´Şair, kâhin, sihirbaz diyorlar!´ dedi.

Üneys, şair kişilerdendi. O:

´Ben, doğrusu, kâhinlerin sözünü dinledim. Onun söylediği, kâhinlerin sözü değil!

Onun sözünü şiirin her çeşidine de tatbik ettim.[889] Vallahi,[890] benden sonra[891] ona şiir demeye kimsenin dili varamaz!

Vallahi, o muhakkak sadıktır.

Onlar ise, muhakkak yalancıdırlar![892]

Vallahi, ben öyle bir zât gördüm ki; hayrı ,[893] iyiliği, ahlâkîfaziletleri[894] emrediyor, serden, kötülük ten de sakındınyor.[895]

Onu ahlâkî faziletleri emrederken ve öyle bir söz söylerken gördüm ki, o söz sihir değildir dedi.[896]

Vallahi, ben kardeşim Üneys´ten daha üstün bir şair duymadım![897]

Kardeşime:

´Sen bana bu hususta arzu ettiğim, gönlüme şifa verir, müşkillerimi giderir bir haber getimnedin![898]

Kendim gidip onu görürüm´ dedim. Üneys:

´Olur! Fakat, sen Mekke halkından sakıma ol!

Çünkü, onlar ona karşı son derecede kin besliyorlar. Hep surat asıp duruyorlar´ dedi.[899]

Hemen, azık dağarcığımı, su tulumumu yüklendim.[900] Elime bir asâ alıp yola düştüm, Mekke´ye ulaştım.

Resûlullah´ı şahsen tanımıyor, başkasından sormayı da uygun bulmuyor, Mescid-i Haram´da bulunuyor ve Zemzem suyundan içip duruyordum .[901]

O sırada, yanıma Ali b. Ebi Talib uğradı ve:

´Şu adam herhalde garîbdir, sanırım dedi. Ona:

´Evet! Garibim´ dedim. Bana:

´Öyle ise, kalk, benimle birlikte bizim eve git!´ dedi.

Onunla birlikte gittim.

Ne o bana birşey sordu, ne de ben ona birşey haber verdim.

Sabaha çıkınca, Resûlullah´ı sormak için, kuşluk vakti Mescid-i Haram´a gittim.

Fakat, hiç kimse onun hakkında bana bir haber vermedi.

Yine, Ali bana uğradı da:

´Bu adam için, daha yerini öğrenmek zamanı gelmedi mi?!´ dedi. Ben:

´Hayır!´ dedim. Ali:

´Öyle ise, gel, benimle birlikte bizim eve git!´ dedi.

Evlerine varınca, bana:

´Senin işin nedir? Sen bu şehre ne için geldin? diye sordu.

Ona:

´Gizli tutacağına[902] ve işim hakkında bana kılavuzluk edeceğine[903] söz verirsen, sana haber verir im´ dedim.

´Öyle yaparım1 deyince:

´Bize erişen habere göre; burada bir zât çıkmış, kendisinin peygamber olduğunu söylüyormuş![904] Onunla konuşması,[905] ondan işittiklerini ezberleyip bana haberini getirmesi için,[906] kardeşimi gönder miştim.[907] Kardeşim bana gönlüme şifa verecek bir haber getirmedi.[908] Kardeşimin getirdiği haber gönlüme şifa vermediği için,[909] onunla kendim buluşup konuşmak üzere[910] geldim´[911] dedim.

Bunun üzerine, Ali bana:

´Sen, geldiğine isabet ettin, akıllılık etfin![912]

Bu zât Allah´ın resûlüdür, hak peygamberdir![913]

Sabahladığın vakit, sen beni takip et!

Ben senin için korkulacak bir şey görürsem[914], ya ayakkkabımı düzeltiyormuşumgibi duvara doğru yönelir dururum;[915] ya da, döküyormuşum gibi yaparım.[916]

Sen, durup beni bekleme, git![917]

Ben geçip gidersem, sen arkamdan gel ve benim girdiğim yere sen de gir!´ dedi.[918]

O, gitti, ben de gittim.

Nihayet, o, Peygamber (a.s.)ın huzuruna girdi.

Ben de kendisiyle birlikte girdim.[919]

´Esselâmü aleyke yâ Rasûlallah!´ diyerek onu ilk kez İslâm selâmı ile ben selamladım.[920] Bana:

´Sen, kimsin?´ diye sordu.

´Gıfâr oğullarından bir adamım´ dedim.[921] Kendisine:

´Yâ Muhammedi Sen insanları nelere davet ediyorsun?´ diye sordum.

Resûlullah:

´Bir olan ve hiçbir şerîki olmayan Allah´a imana ve putları gidermeye ve benim de Resûlullah olduğu ma şehadet etmeye davet ediyorum´ buyurdu.[922]

´Bana İslâmiyeti (nasıl Müslüman olunacağını) bildir!´ dedim.

Bildirince, hemen oracıkta Müslüman oldum.[923]

´Eşhedü en lâ ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abduhû ve rasûlüh=Şehadet ederim ki, Allah´tan başka hiçbir ilah yoktur ve yine şehadet ederim ki, Muhammed, Allah´ın kulu ve resûlüdür1 diy erek şehadet getirdim.[924]

Resûlullah (a.s.)ın yüzünde sevinç belirdiğini gördüm.[925]

Resûlullah (a.s.):

´Ey Ebu Zer! Sen şimdi bu işi Mekkelilenden gizli tut, memleketine dön, git!´ buyurdu.[926]

´Yâ Rasûlallah! Ben dinimi açıklamak istiyorum´ dedim.[927]

Resûlullah (a.s.):

´Ben senin hakkında Mekkelilenden endişe ediyorum![928] Öldürülürsün, diye korkuyorum´ buyur-du.[929]

´Yâ Rasûlallah! Ben öldürüleceğimi bilsem de, bunu muhakkak yapacağım´ dedim. Resûlullah (a.s.), sustu.[930]

´Seni hak dinle peygamber gönderen,[931] varlığım Kudret Elinde bulunan Allah´a[932] yemin ederim ki,[933] Mescid-i Haram´da,[934] onların arasında bunu[935] İslâmiyeti[936] bağıracağım![937] İslâmiyeti haykırarak açıklamadıkça yurduma dönüp gitmeyeceğim´ diyerek,[938] Kureyşlilerin Mescid-i Haram´da halkalandıkları, konuştukları sırada[939] Mescid-i Haram´a varıp yüksek sesle:[940]

´Ey Kureyş cemaatı![941] Eşhedü en lâ ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abduhû ve rasûlüh=Şehadet ederim ki, Allah´tan başka hiçbir ilah yoktur ve yine şehadet ederim ki, Muhammed Allah´ın kulu ve resûlüdür!´ diyerek bağırdım.[942] Müşrikler:

´Adam sapıttı! Adam sapıttı ![943] Kalkınız yürüyünüz şu Sâbiî´nin üzerine!´diyerek silkinip kalkıverdil-er, beni öldüresiye[944] dövdüler, yere serdiler.[945]

O sırada, Abbas b. Abdulmuttalib yetişip üzerime kapandı ve onlara:

´Yazıklara olsun size! S...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın