Mekke´ye yöneldiği sırada, Ebu Süfyan´a Abdulkays oğullarından bir kafile rastladı.

Ebu Süfyan, onlara:

"Nereye gitmek istiyorsunuz!" diye sordu.

Abdulkays oğulları:

"Medine´ye gitmek istiyoruz!" dediler.

Ebu Süfyan:

"Ne için gidiyorsunuz?" diye sordu.

Abdulkays oğulları:

"Yiyecek almak için gidiyoruz!" dediler.

Ebu Süfyan:

"Sizi, benim tarafımdan söylenecek sözleri Muhammed´e söylemek üzere elçi olarak göndersem, bu vazifeyi yerine getirince de yarınUkaz panayırında develerinize kuru üzüm yüklesem olur mu?" dedi.

Abdulkays oğulları "Olur!" dediler.

Ebu Süfyan:

"Ona, kavuştuğunuzda haber veriniz ki; biz onun ve ashabının üzerine yürümeye ve köklerini kazı­maya karar verdik!" dedi.

Abdulkays oğulları Peygamberimiz Aleyhisselama Hamrâü´l-Esed´de rastlayıp, Ebu Süfyan´ın söylediği sözleri bildirdiler.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Hasbünallah ve ni´mel vekîl=Allah bize yeter! O ne güzel VekîTdir![601] Varlığım Kudret Elinde bulu­nan Allah´a yemin ederim ki; onlar (dediklerini yapmaya kalkacak olurlarsa) Allah tarafından azab alâmeti olarak hazırlanacak taşlara tutulurlar, orada kalıp sabahlarlarsa, geçmiş gün gibi silinir giderler­di!" buyurdu.[602]

* * *

Peygamberimiz Aleyhisselam, Hamrâü´l-Esed´de üç gün oturduktan sonra, Medine´ye döndü.[603]

[601] İbn İshak, İbn Hişam, c. 3, s. 109, Vâkıdî, c.1 , s. 339-340, Taberî, c. 3, s. 29, Beyhakî, c. 3, s. 316-31 7, İbn Esîr, Kâmil,c.2,s.164-165,Zehebî, Megâzî, s. 182,184, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 49-50.

[602] İbn İshak, İbn Hişam, c. 3, s. 11 0, Vâkıdî, c. 1, s. 339, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 38, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 51.

[603] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 108, Taberî, Târih, c. 3, s. 28, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 3, s. 315, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 37.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/219-220.