|
Konu Başlığı: Ebu Âmir el Eş arî nin Evtas ta savaşması ve orada sehit oluşu Gönderen: Sümeyye üzerinde 13 Mart 2010, 13:23:05 Ebu Âmir el-Eş´arî´nin Evtas´ta Savaşması ve Orada Şehit Oluşu Huneyn´de bozguna uğrayan Hevâzinlerden bir kısmı Evtas ordugâhında toplanmışlardı. Toplananların sayısı pek çoktu.[264] Peygamberimiz Aleyhisselam, bir sancak bağlayarak, Ebu Âmir el-Eş´arî´yi Seleme b. Ekvâ ile birlikte Evtas´a gönderdi. Evtas´ta üslenen müşrikler, kendilerini savundular.[265] Hevâzinlerden bir adam, meydana çıkıp: "Benimle çarpışacak kim var?" diyerek bağırdı. Ebu Âmir ona karşı vardı.[266] Adam Ebu Âmir´e saldırdı. Ebu Âmir onu İslâmiyete davet etti[267] ve: "Ey Allah! Şahit ol ona! (Onu İslâmiyete davet ettiğime!)" dedi.[268] Üzerine yürüdü. Onu öldürdü. Sonra, ikinci bir adam çıkıp Ebû Âmir´e saldırdı. Ebu Âmir, onu İslâmiyete davet etti ve: ´Ey Allah! Şahit ol ona! (Onu İslâmiyete davet ettiğime!)" dedi. Vurup onu da öldürdü. Hevâzinler birer birer meydana çıkıyor, Ebu Âmir´e saldırıyor, Ebu Âmir de onları önce İslâmiyete davet ediyor, sonra da üzerlerine yürüyüp onları öldürüyordu. Ebu Âmir, böylece, onlardan dokuz kişi öldürdü.[269] Dokuzuncusu, çarpışmak için alâmetienmiş, koşa koşa gelmişti. Meydana çıkan onuncu adam, başına sarı bir sarık sanmıştı.[270] Gelir gelmez, Ebu Âmir´e saldırdı. Ebu Âmir de onun üzerine yürüdü. Kendisini önce İslâmiyete davet etti ve sonra da: "Ey Allah! Şahit ol ona! (Onu İslâmiyete davet ettiğime!)" dedi. Adam: "Ey Allah! Bana şahit olma!" deyince, Ebu Âmir ondan elini çekti, adam da kaçıp kurtuldu. Kendisi, sonradan Müslüman oldu. İslâmiyet ameli eriyle Müslümanlığını güzelleştirdi. Peygamberimiz Aleyhisselam, onu gördükçe: "Bu, EbuÂmir´in kaçırdığıdır!" buyururdu.[271] BenîCüşem b. Muaviyelerden Hâris´in oğulları Ali ile Evfâ, Ebu Âmir´e ok atarak, biri onu kalbinden, diğeri de dizinden vurdu.[272] Ebu Musa el-Eş´arî der ki: "Resûlullah Aleyhisselam beni de amcam Ebu Âmirle birlikte göndermişti. Savaş sırasında Ebu Âmirin dizine Cüşem kabilesinden birisi tarafından bir ok atılmıştı. Okçu, okunu EbuÂmir´in dizkapağına saplamıştı. Hemen, Ebu Âmir´in yanına koştum. Ona: ´Ey amca! Oku sana kim attı?´ diye sordum. ´İşte, ok atan katilim şudur!´ diyerek onu gösterdi. Ben hemen katile doğru koştum ve yetiştim. Katil, beni görünce, dönüp kaçmaya başladı. Ben de onun ardına düştüm. Hem koşuyor, hem de: ´Sen kaçmaktan utanmıyor musun? Niçin durmuyorsun?´ diyerek bağırıyordum. Adam, nihayet, kaçmaktan vazgeçti. Her ikimiz kılıçlarımızla vuruşmaya başladık. En sonunda, ben onu öldürdüm. Sonra, Ebu Âmir´in yanına gelip: ´Allah, adamını öldürdü!´ dedim. Amcam, bana: ´Şu oku dizimden çek, çıkar!1 dedi. Ben de oku hemen çıkardım. Fakat, okun yerinden pek çok su boşandı. Amcam hayatından umudunu kesti ve bana: ´Ey kardeşimin oğlu! Peygamber Aleyhisselama benden selam söyle! Benim için Allahtan mağfiret dilesin!´ dedi ve beni kendisinin yerine halkın üzerine kumandan tayin etti.[273] Ebu Âmir sancağı Ebu Musa´ya verdi ve: ´Atımı, silahımı Peygamber Aleyhisselama teslim et1 dedi.[274] Ebu Âmir, bir müddet sonra, şehit olarak vefat etti.[275] Yüce Allah ondan razı olsun! Ebu Musa el-Eş´arî, sancağı alınca, savaşmaya girişti. Allah, fetih ve zaferi onun eliyle gerçekleştirdi. Evtas´ta toplanan halkı bozguna uğrattı.[276] Onlar, Evtas´tan Taife kaçtılar.[277] Ebu Musa el-Eş´arî der ki: "Evtas´tan dönüp Peygamber Aleyhisselamın huzuruna girdim.[278] Ebu Âmir´in silahını, atını ve sair eşyasını da yanımda götürdüm.[279] Resûlullah Aleyhisselam, o sırada, hasırdan örülmüş, üstüne şilte serilmiş bir somya üzerinde yatıyordu. Hasırın örgüleri, kendisinin sırtına ve böğürlerine iz yapmıştı.[280] Resûlullah Aleyhisselam, bayrağı benim elimde görünce: ´Ey Ebu Musa! Yoksa Ebu Âmir öldürüldü mü?´ diye sordu.[281] Kendi haberimizi ve Ebu Âmir´in haberini ve: ´Resûlullah Aleyhisselam benim için Allah´tan mağfiret dilesin!´ dediğini arzettim. Bunun üzerine, Resûlullah Aleyhisselam, abdest suyu isteyip abdest aldı.[282] İki rekat namaz kıldı.[283] Sonra, ellerini kaldırıp: ´Ey Allah´ım! Kulcağızın Ebu Âmir´i yarlığa!´ diyerek dua etti. Dua ederken ellerini o kadar kaldırdı ki, koltuklarının beyazlığını gördüm! Sonra: ´Ey Allah´ım! Onu, yarattığın insanlardan çoğuna, Kıyamet gününde mertebece üstün kıl![284] Cennette onu ümmetimin üstünlerinden eyle!´ diye dua etti.[285] ´Yâ Rasûlallah! Biliyorum ki; Yüce Allah Ebu Âmir´i muhakkak yarlıgamış, kendisi şehit olarak da öldürülmüştür. Yâ Rasûlallah! Benim için de Allahtan mağfiret dile!´ dedim. Bunun üzerine, Resûlullah Aleyhisselam: ´Ey Allah´ım! Abdullah b. Kays´ın günahını bağışla! Kıyamet günü, onu da, girilecek üstün bir mertebeye girdir![286] Onu da ümmetimin üstünlerinden eyle!´ diyerek dua etti ve Ebu Âmir´in terikesini oğluna vermemi bana emir buyurdu, verdim ."[287] [264] Vâkıdî, Megâzî, c.3, s. 915, İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c, 2, s. 151-152. [265] Vâkıdî, c. 3, s. 915, İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 357. [266] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 99. [267] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 99, Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 915. [268] İbn İshak, İbn Hisam, c. 4, s. 99. [269] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 99, Vâkıdî, c.3, s. 915. [270] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 915. [271] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 99-100, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâve, c. 4, s. 338. [272] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 100. [273] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 01-1 02, Taben, Târih, c. 3, s. 131. [274] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 916. [275] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 02. [276] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 97, Vâkıdî, c. 3, s. 91 6, İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 4, s. 358. [277] Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 365. [278] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 02. [279] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 916, İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 358. [280] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 02. [281] İbn Hacer, Fethu´l-bârf, c. 8, s. 35. [282] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 02. [283] Vâkıdı, Megâzî, c.3, s. 916. [284] Buhârî, Sahih, c. 5, s. 1 02. [285] Vâkıdî, Megâzı, c. 3, s. 916, İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 4, s. 358. [286] Buhârî, Sahîh.c. 5, s. 102. [287] Vâkıdı, Megâzı, c. 3, s. 916. M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 7/58-61. |