Dımadul Ezdînin Müslüman Oluşu

Dımâdu´l-Ezdî´nin Peygamberimiz (a.s.)ı Tedaviye Kalkışı ve Müslüman Oluşu

Ezd-i Şenûe kabilesinden[123] Dımâd b. Sa´lebe, umre yapmak üzere[124] Mekke´ye gelmişti.[125]

Kendisi, Cahiliye devrinde, Peygamberimiz (a.s.)ın tanışı, dostu idi. Doktorluğa özenir,[126] delilere okur,[127] ilim elde etmeye çalışırdı.[128]

Dımâd, Mekke´ye gelince, Ebu Cehil, Utbe b. Rebia ve Ümeyye b. Halefin bulunduğu bir mecliste oturdu.

Ebu Cehil:

"Şu adam bizim topluluğumuzu dağıttı. Akıllarımızı akılsızlık, ölüp gitmiş baba ve atalarımızı dalâlete düşmüş saydı. İlahlarımıza dil uzattı" dedi.

Ümeyye b. Halef de:

"O, hiç şüphesiz, deli bir adamdır!" dedi.[129]

Dımâd, müşriklerin "Muhammed delidir!" dediklerini işitince,[130] kendi kendine: [131]

"Ben gidip[132] şu zâtı bir görseydim,[133] tedavi etseydim,[134] belki Allah ona benim ellerimle şifa verirdi"[135] diyerek, müşriklerin meclislerinden kalktı.

O gün, Peygamberimiz (a.s.)ı aradı, bulamadı.

Ertesi gün, tekrar aramaya çıktı.[136] Buldu[137] ve:

"Yâ Muhammed! Ben deliliği tedavi ederim.[138] İstersen seni de tedavi edeyim.[139] Belki Allah sana fayda verir![140]

Ben delilere okurum. Belki Allah benim elimle senin deliliğine de şifa verir!

Okumamı istersen, gel, sana da okuyayım.[141]

Sen, üzerindekini, gözünde büyütme!

Ben sendekinden daha ağırını tedavi etmişimdir, kurtulmuştur!

Ben senin hakkında;

Kavminin akıllarını akılsızlık saymak,

Toplululuklarını dağıtmak,

Onlardan ölüp gitmiş olanların dalâlet içinde bulunduklarını ileri sürmek,

İlahlarını ayıplamak... gibi birtakım kötü huylardan söz ettiklerini işittim.

Bunu, kendisinde delilik bulunan adamdan başkası yapmaz!" dedi.[142]

Peygamberimiz (a.s.), Dımâd´a şöyle mukabele buyurdu:

"Hamd Allah´a mahsustur.

Biz O´na hamdeder; yardımı,[143] yarlıganmayı da[144] O´ndan dileriz.[145]

Nefislerimizin şerlerinden de Allah´a sığınırız.[146]

Allah´ın doğru yola eriştirdiğini saptıracak yoktur!

Saptırdığını da doğru yola eriştirecek yoktur!

Şüphesiz bilir ve bildiririm ki: Allah´tan başka hiçbir ilah yoktur!

O, birdir, tektir!

O´nun eşi, ortağı yoktur!

Yine, şüphesiz bilir ve bildiririm ki: Muhammed, O´nun kulu ve resûlüdür!"[147]

Peygamberimiz (a.s.)ın söyledikleri, Dımâd´ın çok hoşuna gitti: [148]

"Ben, hiçbir zaman, bundan daha güzel bir kelam dinlememişimdir![149]

Sen şu sözlerini bana tekrarı asana?" dedi.

Peygamberimiz (a.s.) tekrarladı.[150]

Dımâd onu Peygamberimiz (a.s.)a iki kere daha tekrarlattı .[151]

"Vallahi,[152] ben kâhinlerin sözlerini de, sihirbazların sözlerini de, şairlerin sözlerini de dinlemişimdir. Fakat, senin şu sözlerin gibi hiçbir söz işitmemişimdir. Bunlar, denizin dibine kadar varıp dayanmıştır!" dedi. "Sen nelere davet ediyorsun?" diye sordu.[153]

Peygamberimiz (a.s.):

"Seni boynundan putları atıp, eşi, ortağı olmayan, bir ve tek olan Allah´a iman etmeye ve benim de Allah´ın resûlü olduğuma şehadet getirmeye davet ediyorum" buyurdu.

Dımâd:

"Ben bunu yaparsam, bana ne var?" diye sordu.

Peygamberimiz (a.s.):

"Sana Cennet var!" buyurdu,

Dımâd:

"Ben, boynumdan putları atıp onlardan uzaklaşarak[154] şehadet ederim ki: Allah´tan başka hiçbir ilah yoktur!

O, birdir; O´nun eşi, ortağı yoktur!

Yine şehadet ederim ki: Sen de, Allah´ın kulu ve resûlüsün!

Getir, ver elini, sana İslâmiyet üzerine bey´at edeyim!" dedi.[155]

Peygamberimiz (a.s.) elini uzattı. Dımâd bey´at etti.[156]

Peygamberimiz (a.s.):

"Bu bey´at kavmin adına da mı?" diye sordu.

Dımâd:

"Kavmim adına da!" dedi.[157]

Peygamberimiz (a.s.):

"Kendin adına da, kavmin adına da mı?" diye sordu.

Dımâd:

"Hem kendi adıma, hem kavmim adına!" dedi.[158]

Dımâd, böylece, hem kendi adına, hem kavmi adına bey´at edip Müslüman oldu.[159]

Yüce Allah ondan razı olsun![160]

[123] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 4, s. 241 , Müslim, Sahih, c. 2, s. 593, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 2, s. 751, Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefa, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu´l -gâbe, c. 3, s. 26, Zehebî, T ârfhu´l -i si âm, s. 1 97, E bu´l-F idâ, el-Bi dâye ve´n-nihâye, c. 3,s. 36, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 2, s. 21 0.

[124] İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 241 , Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s. 235.

[125] İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 241, Ahmed b. Hanbel, Müsned.c.1, s. 302, Müslim, Sahih, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1,s.235, İbn Abdilberr, c. 2, s. 751 , Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 36, İbnHacer, c. 2, s. 210.

[126] İbn Abdilberr, c. 2, s. 751, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

[127] İbn Abdilberr, c. 2, s. 751, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Hacer, c. 2, s. 21 0.

[128] İbn Abdilberr, c. 2, s. 751, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

[129] Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s. 235.

[130] İbn Sa´d, c. 4, s. 241, Müslim, c. 2, s. 593, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe. c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 36, İbnHacer, c. 2, s. 210.

[131] İbn Sa´d, c. 4, s. 241 , Müslim, c. 2, s. 593, E bu Nuaym, c. 1 , s. 235, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî,s. 197.

[132] İbn Sa´d, c. 4, s. 241 , Begavî, Mesâbîhu´s-sünne, c. 2, s. 177, Zehebî, s. 197.

[133] Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56.

[134] İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 241 .

[135] Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, Mesâbîh, c. 2, s. 177, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 56.

[136] Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s.2 35.

[137] İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 241, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 235, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, İbnHacer, c. 2, s. 210.

[138] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 4, s. 241, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302, Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1 , s.235, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 2, s. 210.

[139] İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 241 ,Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 235.

[140] İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 241.

[141] Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, E bu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vfefâ, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 3, s. 56, Zehebî, Târîhu´l-islâm, s. 197, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 36.

[142] Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 235.

[143] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, Mesâbîhu´s-sünne, c. 2, s. 177, Ebu´l-Ferec, c. 1 ,s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 36.

[144] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302.

[145] Ahmed b. Hanbel, c. 1 , s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 235, Begavî, c. 2, s. 1 77, Ebu´l-Ferec, c. 1, s.200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 1 97, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 36.

[146] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302.

[147] Ahmed b. Hanbel, c.1 , s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c.1, s. 236, Begavî, c. 2, s. 1 77, Ebu´l-Ferec, c.1, s.200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 1 97, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 36.

[148] İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 241 .

[149] Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s. 236.

[150] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 4, s. 241, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302, Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym ,Delâil, c. 1, s. 236, Begavî, Mesâbîhu´s-sünne, c. 2, s. 177, Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. , s.56, Zehebî, Târîhu´l-islâm, s. 197, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye vıe´n-nihâye, c. 3, s. 36.

[151] Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, c. 2, s. 177, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56.

[152] İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 36.

[153] İbn Sa´d, c. 4, s. 241, Ahm ed b. Hanbel, c. 1, s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, c. 2, s. 177, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200,İbn Esîr, c. 3, s. 56.

[154] Ebu Nuaym, Delâilü´n-nübüvve, c. 1, s. 236.

[155] Ahmed b. Hanbel, c.1, s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 236, İbn Esîr, c. 3, s. 56.

[156] Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 3, s. 56.

[157] Müslim, c. 2, s. 593, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 57, Zehebî, s. 197, E bu´l-Fidâ, c. 3, s. 36.

[158] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302.

[159] İbn Sa´d. Tabakât. c. 4. s. 241 .

[160] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 2/.95-99.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın