Üsâme b. Zeyd in Şam taraflarına gönderilmek üzere hazırlanışı

Üsâme b. Zeyd´in Şam Taraflarına Gönderilmek Üzere Hazırlanışı

Sefer Ne Zaman, Niçin, Nasıl Hazırlandı ve Nasıl Geri Kaldı?

Hicretin 11. yılında Safer ayının çıkmasına dört gece kala, Pazartesi günü, Peygamberimiz Aleyhisselam Müslümanlara Rumlarla çarpışmak üzere acele hazırlanmalarını emretti.

Müslümanlar, cihad özlemiyle Peygamberimiz Aleyhisselamın yanından dağıldılar.

Peygamberimiz Aleyhisselam, ertesi gün sabahleyin, Safer ayının çıkmasına üç gün kala, Salı günü, Üsâme b. Zeyd´i çağırttı ve ona:

"Ey Üsâme! [232] Şam´a, Belka1 sınırına, Filistin´deki Dârum´a, [233] babanın öldürüldüğü yere kadar Allah´ın ismi ve bereketiyle git!

Seni bu orduya başkumandan yaptım!

Übnâ halkının üzerine ansızın var! Üzerlerine şimşek gibi saldır!

Giderken de hızlı git! Haberin önüne geç! (Varacağın yere haber ulaşmadan var!)

Yanına kılavuzlar al, casus ve gözcüleri önünden ilerlet!

Allah seni muzaffer kılarsa, onların içinde az kal!" buyurdu.

Safer ayının çıkmasına iki gece kala, Çarşamba günü olunca, Peygamberimiz Aleyhisselamda şiddeti i bir başağrısı, humma ve ateş başladı.

Peygamberimiz Aleyhisselam, Safer ayının çıkmasına bir gece kala Perşembe günü sabahleyin biraz iyileşip Üsâme için kendi eliyle sancak bağladı ve:

"Ey Üsâme! Allah yolunda, Allah´ın ismiyle savaşa çık! Allah´ı inkâr edenlerle çarpış! [234]

Savaşın! Fakat ahde vefasızlık etmeyin!

Küçük çocukları ve kadınları öldürmeyin!

Düşmanla karşılaşmayı temenni etmeyin! Çünkü siz bilemezsiniz, belki onlar yüzünden ibtilâ ve musibete uğrayabilirsiniz!

Fakat, ´Ey Allah´ım! Bizim imdadımıza yetiş! Onların hakkından gel! Onlan bize zarar vermekten vazgeçir!1 deyin!

Onlar size kavuşurlarsa gürültü çıkaracaklar ve bağıracaklardır!

O zaman siz sükûnet ve vakarınızı muhafaza edin ve susun!

Birbirinizle çekişmeyin!

Sonra korku ile zaTa düşersiniz, rüzgârınız kesilip gider! [Enfal: 46]

´Ey Allah´ım! Biz Senin kullarınız! Onlar da Senin kullarındır!

Bizim perçemlerimiz de, onların perçemleri de Senin elindedir!

Onları ancak Sen yenersin!1 deyin!

İyi bilin ki, Cennet kılıçların parıltısı altındadır!" buyurdu. [235]

Üsâmeye askerlerin Cürüfte karargâh kurmalarını emretti ve:

"Haydi, Allah´ın ismiyle hareket et!" buyurdu.

Üsâme, bağlanmış sancağı götürüp Büreyde b. Husayb´a verdi. [236]

Karargâh Cürüfte, Süleyman Sikâyesi diye anılan yerde kuruldu.

İşinden boşalan, hemen karargâha koştu. [237]

İlk Muhacir1erden[238] ve Ensardan, [239] savaşa katılmaya hazırlanmayan kimse kalmadı. [240]

Hepsi savaşa katılmaya hazırlandı. [241]

Hz. Ebu Bekir, [242] Hz. Ömer, Ebu U beyde b. Cerrah, Sa´d b. Ebi Vakkas, E bu ´I- A´ ver S aîd b. Zeyd b. Amr b. Nüfeyl, Katâde b. Numan, Seleme b. Eşlem b. Haris., gibi birçok zâtlar bu orduya katılmış bulunuyorlardı.

Muhacirlerden bazı kişiler, [243] söylenmeye başladılar. [244]

Bu hususta en ağır sözü söyleyen de, Ayyaş b. Ebi Rebia idi[245] ve:

"İlk Muhacirlerin üzerine şu genç kumandan tayin olunuyor hâ?!" demişti. [246]

Üsâme b. Zeyd o zaman onsekiz, [247] ondokuz yaşlarında idi. [248]

Bu hususta laf çoğalmaya başladı. Hz. Ömer de, işittiği sözleri gelip Peygamberimiz Aleyhisselama haber verdi. [249]

Peygamberimiz Aleyhisselam son derecede kızdı, başına bir sarık sarmış ve üzerinde saçaklı bir elbise olduğu halde Rebiülevvel´in 10´unda Cumartesi günü minbere çıktı. Allah´a hamd ü senada bulunduktan sonra:

"İmdi ey insanlar! Üsâme´yi kumandan yapışım hakkında bazınızdan bana erişen sözler ne oluy-or?! [250]

Vallahi, siz şimdi Üsâme´nin kumandanlığına nasıl itiraz ediyorsanız, daha önce onun babasının kumandanlığına da öyle itiraz etmiştiniz!?

Vallahi, o kumandanlığa nasıl lâyık ve benim katımda insanların nasıl en sevgilisi idiyse, [251] ondan sonra bu oğlu da kumandanlığa öyle lâyıktır![252]

Vallahi, [253] ondan sonra bu da benim katımda insanların en sevgililerindendir! [254]

İkisi de her iyiliğe lâyıktır! [255]

Size bunu tavsiye ediyorum. [256] çünkü o sizin hayırlı olanlarınızdan, [257] bu işe elverişli bulunan-larınızdandır!"

buyurdu, [258] minberden inip evine girdi.

Üsâme ile gidecek olan Müslümanlar, gelip Peygamberimiz Aleyhisselamla vedalaşülar. [259]

Peygamberimiz Aleyhisselamın hastalığı ağırlaşmıştı. [260]

Fakat, Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Üsâmeyi yollama işini yerine getiriniz!" buyuruyordu. [261]

Peygamberimiz Aleyhisselamın dadısı ve Üsâme´nin annesi Ümmü Eymen içeri girip:

"Yâ Rasûlalları! Üsâmeyi bir müddet karargâhta bıraksan olmaz mı?

Çünkü Üsâme bu haliyle giderse kendisine pek yararlı olmaz!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Üsâmeyi yollama işini yerine getiriniz!" buyurdu.

Halk karargâha gitti. Pazar gecesi orada yattılar. [262]

Pazar günü, Üsâme karargâhtan geldi. Peygamberimiz Aleyhisselamın hastalığı çok ağırlaşmıştı. Üsâme ağlayarak yanına girdi.

O sırada, Peygamberimiz Aleyhisselamın ağzına ilaç veriliyordu. [263]

Hz. Abbas Peygamberimiz Aleyhisselamın yanında ve kadınlar da çevresinde bulunuyordu.

Üsâme, eğilip Peygamberimiz Aleyhisselamı öptü. [264]

Peygamberimiz Aleyhisselam konuşamıyordu.

Ellerini, semaya kaldırdıktan sonra, Üsâme´nin üzerine indirdi.

Üsâme, bundan, Peygamberimiz Aleyhisselamın kendisine dua ettiğini anladı. [265]

Rebiülevvel´in 12. Pazartesi günü, Üsâme tekrar Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına geldi.

Peygamberimiz Aleyhisselam, ayılmış, kendisine gelmiş bulunuyordu.

Üsâmeye:

"Allah´ın bereketi üzere kuşluk vakti yola çıkınız!" buyurdu.

Üsâme vedalaşarak karargâha döndü. [266]

Peygamberimiz Aleyhisselamın zevceleri, Peygamberimiz Aleyhisselamın rahatlaşmasına, açılmasına sevinerek saçlarını taramaya başladılar.

O sırada, Hz. Ebu Bekir de içeri girdi ve:

"Yâ Rasûl alları! Allah´a hamd olsun ki, açılmış, ayılmış olarak sabaha çıktın!

Bugün, Hârice´nin kızının günüdür.

Bana izin ver de, onun evine gideyim" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam izin verince, Hz. Ebu Bekir kalkıp Medine´nin Avâlî semtindeki (Sünuh)´a gitti.

Üsâme, yola çıkacakların hemen karargâhta toplanmaları için halka seslendi. [267]

Cürüfte orduya hareket emri verdiği ve kendisi hayvanına binmek istediği sırada, annesi Ümmü Eymen´in gönderdiği elçisi gelip Resûlullah Aleyhisselamın vefat ettiğini haber verdi.

Bunun üzerine Üsâme, Hz. Ömer ve Ebu Ubeyde b. Cerrah ile Medine´ye geldiler.

Peygamberimiz Aleyhisselamı vefat etmiş buldular.

Rebiülevvel ayından oniki gece geçmişti.

Peygamberimiz Aleyhisselam, Pazartesi günü, güneş semanın ortasından batıya doğru kaymaya başladığı sırada vefat etmişti.

Cüruf karargâhındaki Müslümanlar Medine´ye döndüler.

Büreyde b. Husayb da, Üsâme´nin bağlanmış olan sancağı yanında olduğu halde Peygamberimiz Aleyhisselamın kapısına kadar gelip, sancağı kapının yanına dikti.

Hz. Ebu Bekir´e bey´at edildiği zaman, Hz. Ebu Bekir, Büreyde b. Husayb´a sancağı Üsâme´nin evine götürmesini ve gazaya çıkıncaya kadar da açmamasını emretti. [268]

[232] Vâkıdî, Megâzî, c.3, s. 1117, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 190.

[233] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.4, s. 291, Taberî, Târih, c.3, s. 188.

[234] Vâkıdı, c. 3, s. 1117, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 89-1 91.

[235] Vâkıdı, Megâzî, c.3, s. 1117-1118.

[236] Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 1 90.

[237] Vâkıdî, c. 3, s. 1118.

[238] Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[239] İbn Sa´d, c. 2, s. 190.

[240] Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[241] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.4, s. 291, Taberî, Târih, c.3, s. 188.

[242] İbn Sa´d, c. 2, s. 190.

[243] Vâkıdî, Megâzî, c.3, s. 1118, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 190.

[244] İbn Sa´d, c. 2, s. 190.

[245] Vâkıdî, c. 3, s. 1118.

[246] Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[247] İbn Sa´d, c. 4, s. 66.

[248] Vâkıdî, c. 3, s. 11 25.

[249] Vâkıdî,c. 3, s. 1118.

[250] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[251] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 20, Buhârî, c. 5, s. 1 45, Müslim, c. 4, s. 1184.

[252] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90, Müslim, c. 4, s. 1184.

[253] Müslim, c. 4, s. 1885.

[254] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 190, Ahmed, c. 2, s. 20, Buhârî, c. 5, s. 145, Müslim, c. 4, s. 1884.

[255] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[256] Müslim, c. 4, s. 1884.

[257] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[258] Müslim, c. 4, s. 1885.

[259] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[260] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 2, s. 190.

[261] Vâkıdî, Megâif, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 190.

[262] Vâkıdî, c. 3, s. 1119.

[263] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90.

[264] Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa´d, c. 2, s. 1 90-1 91.

[265] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 301, Vâkıdî, c. 3, ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın