Benî Kurayza Yahudilerinin Peygamberimiz as la Olan Muahedeleri

Benî Kurayza Yahudilerinin Peygamberimiz Aleyhisselamla Olan Muahedelerini Bozup
Müşriklerle İşbirliği Yapmaları

Benî Nadîr Yahudilerinin başkanı Huyey b. Ahtab, Medine´ye doğru gelmekte oldukları sırada, Ebu Süfyan ile diğer Kureyş müşriklerine:

"Benim kavmim olan Benî Kurayza Yahudileri sizinle birlikte bulunacaklardır! Onların pek çok zırhlıları ve 750 savaş erleri vardır" demişti.

Ebu Süfyan, Medine´ye yaklaştığı zaman, ona:

"Kavminin yanına git! Muhammed ile aralarındaki muahedeyi bozsunlar!" dedi.[105]

Ka´b b. Esed, Benî Kurayza Yahudilerinin muahede yapmaya yetkili adamı ve başkanı idi.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onun kavmi olan Benî Kurayza ile de, onunla da muahede ve mukavele yapmış bulunuyordu.[106]

Peygamberimiz Aleyhisselam, daha önce, Medine´ye geldiği zaman da, Müslümanlar ile Müslüman olmayanlar arasında umumî bir muahede ve mukavele yapmıştı.

Bu muahede hükümleri arasında:

"Yahudilerin Müslümanlarla bir topluluk teşkil ettikleri kabul olunmakta, Peygamberimiz Aleyhisselamın izni ve müsaadesi olmadıkça kendilerinin herhangi bir askerî harekatta bulunamaya cakları, ne Kureyşîleri, ne de onlara yardım edenleri hiçbir suretle korumayacakları, Medine´ye bir taar ruz vukuunda elbirliği ile Medine´nin savunulacağı hükmü yer almakta idi. [107]

Huyey b. Ahtab müşriklerden Zü´l-huleyfe mevkiinde ayrılıp Usbe yolunu tuttu, geceleyin Ka´b b. Esed´in yurduna vardı.

Muhammed b. Ka´b el-Kurazî der ki:

"Huyey b. Ahtab, uğursuz bir adamdı.

Kendi kavmi olan Benî Nadîr Yahudilerinin başlarına, yurtlarından sürdürmek gibi bir uğursuzluk getirmişti.

Onun uğursuzluğu Benî Kurayza Yahudileri ne de sıçramış, onların öldürülmelerine sebep olmuştu.

Huyey b. Ahtab, Benî Kurayza Yahudilerinin başına geçmeyi, onlar yanında itibarlı olmayı özlerdi. Kendisinin durum ve tutumu, Kureyş müşrikleri içinde Ebu Cehil b. Hişam´a benzerdi.

Huyey b. Ahtab Benî Kurayza Yahudilerinin yurduna gittiği zaman, Benî Kurayza Yahudileri onu evlerine sokmak istemediler.

Huyey b. Ahtab´ın ilk buluştuğu kimse, Gazzal b. Semev´el idi.

Huyey b. Ahtab, ona:

´Artık seni Muhammed´den rahata kavuşturacak şeyi getirdim sana!

İşte, Kureyş Akik vadisine, Gatafanlar da Zegabe´ye gelmiş, ordugâhlarını kurmuş bulunuyorlar!´ dedi.

Gazzal:

´Vallahi, sen bize zamanın horiuğunu, hakîrlik ve zelilliğini getirmişsindir!´ dedi.

Huyey b. Ahtab:

´Böyle söyleme!´ dedikten sonra, Ka´b b. Esed´in kapısına doğru yöneldi ve kapıyı çaldı.[108]

Ka´b b. Esed, Huyey b. Ahtab´ın kendisiyle konuşmaya geldiğini işitince, kapısını kapatmıştı.

Huyey b. Ahtab içeri girmek için izin istedi. Fakat Ka´b kapıyı ona açmaktan kaçındı [109] ve kendi kendine:

´Huyey b. Ahtab´ı yanıma sokmayacağım!

Uğursuz adam, kavminin başına uğursuzluk getirmişti.

Şimdi o beni de Muhammed´le aramızdaki muahedeyi bozmaya davet edecektir´ diyerek söylendi.

O sırada, Huyey b. Ahtab kapıyı çaldı [110] ve:

´Ey Ka´b! Yazıklar olsun sana! Kapıyı aç bana!´ diyerek seslendi.

Ka´b:

´Ey Huyey! Sana da yazıklar olsun! Sen uğursuz bir adamsın![111] Kavmine uğursuzluk getirdin. Onları mahvettin!

Sen bizden geri dönüp git! Sen ancak benim ve kavmimin başına felâket getirmek istiyorsun!´ dedi.

Huyey b. Ahtab, geri dönüp gitmeye yanaşmadı. [112]

Ka´b:

´Ey Huyey! Ben Muhammed´le muahede yapmış bulunuyorum! Aramızdaki bu muahedeyi bozucu değilim! Çünkü, ben onda vefakârlıktan ve doğruluktan başka birşey görmedim![113]

Vallahi, onun bize karşı ne bir ahid zimmetini bozmuşluğu, ne de bir perdemizi yırtmışlığı vardır! O bize en iyi komşuluk yapmış bulunuyor!1 dedi.

Huyey b. Ahtab:

´Yazıklar olsun sana ey Ka´b! Ben sana uğursuzluk değil, zamanın bütün kuvvet ve şerefini, deni zler gibi dalgalanan orduları getirdim!´ dedi.[114]

Ka´b b. Esed:

´Nedir bu?´ diye sordu.[115]

Huyey b. Ahtab:

´Ben sana başlarında kumandanları ve lideriyle birlikte bütün Kureyşîleri ve Kinaneleri getirip Rûme´ye, suların toplandığı yere kondurdum!

Ben sana başlarında kumandanları ve lideriyle birlikte bütün Gatafanları getirip Zegabe´den Nakmâ´ya, Uhud´a kadar uzanan yere kondurdum![116]

Atlıların, hecinsüvarların sayısı on bini bulmaktadır!

Bin at ve pek çok da silah vardır!

Muhammed, artık bu galeyanımızdan, kaynaşmamızdan kurtulamayacaktır![117]

Muhammed´le ashabının köklerini kazıyıncaya kadar ayrılmamaları, gitmemeleri için de, benimle ahid ve akid yapmış bulunuyorlar!1 dedi.

Ka´b b. Esed:

´Vallahi, sen bana zamanın zillet ve horiuğunu getirmişsindir!

Sen bana yağmurunu boşaltmış, şimşekler çakan, gürültüler koparan, içi boş, yağmursuz bir bulut getirmişsindir![118]

Ben derin, dibi görünmez bir deniz içindeyim ki, evimdekilerden ne bir kimseye erişmeye kadirim, ne de yanımda çoluk çocuğum var!

Sen benim yanıma hiç uğramadan dön, git! Senin getirdiğin şey bana gerekmez![119]

Yazıklar olsun sana ey Huyey! Sen beni bırak da, yapmış olduğum muahedeye sadık ve bağlı kalayım!

Çünkü, ben Muhammed´den şimdiye kadar sadıklıktan, vefakârlıktan başka birşey görmedim!´ dedi.

Huyey b. Ahtab:

´Yazıklar olsun sana! Kapıyı aç da, seninle konuşacağım´ dedi.

Ka´b b. Esed:

´Yapamayacağım! Sana kapıyı açamayacağım!´ dedi.

Huyey b. Ahtab:

´Vallahi, senin bana kapını kapaman, halisa yemeğinden bana kendinle birlikte yedirmek istemey işinden başka birşey için değildir! Yemeğin senin olsun! Orada o önüme konulmasın!´ dedi.[120]

Huyey b. Ahtab böyle pintilik atfederek Ka´b b. Esed´i kızdırdığı için, o da ona kapıyı açtı.

Huyey b. Ahtab, içeri girince, Ka´b´ı kandırmak, aldatmak için elinden geleni yapmaktan geri dur madı.[121]

En sonunda Ka´b:

´Sen bugün yanımdan ayrıl, git! Ben bu işi Yahudi büyükleriyle bir konuşayım!´ dedi.

Huyey:

´Onlar ahid ve akid yapma yetkisini sana vermişlerdir. Sen onlarla neyi görüşüp konuşacaksın?!´ dedi ve o kadar üzerine düştü ki, nihayet onu bu yoldaki görüşünden vazgeçirdi.

Bunun üzerine, Ka´b b. Esed:

´Ey Huyey! Görüyorsun ki, bu yola istemeyerek girmiş bulunuyorum! Muhammed öldürülemez, Kureyşîler de kendi memleketlerine dönüp gitmek zorunda kalırlar, sen de ev halkının yanına döner gidersin de, ben ve yanımda bulunanlaryurdumuzun ortasında yapayalnız kalırız ve hepimiz öldürülürüz diye korkuyorum!´ dedi.

Huyey b. Ahtab:

Tûr-u Sînâ günü Musa´ya indirilen Tevrat´taki ahidler üzerine sana söz veriyorum: [122] Eğer bu kay naşma ve dalgalanmada Muhammed öldürülmez de Kureyş ve Gatafanlar yurtlarına dönüp gidecek olurlarsa, seninle birlikte kalene gireceğim! Senin başına gelecek felâket benim başıma da gelinceye kadar yanından ayrılmayacağım. [123]

Sen Kureyşîlerle Gatafanlardan senin yanında rehine olarak bulunmak üzere yetmiş kişi almadıkça, çarpışmaya girme!´ dedi.

Ka´b b. Esed:

´O halde ey Huyey! Adamlarının her kabilesinden rehine olarak yanımızda bulundurmak üzere bize yetmiş kişi almadıkça, Muhammed´e karşı onlarla birlikte çarpışmaya çıkmayız!´ dedi"[124] ve Peygamberimiz Aleyhisselamla aralarındaki muahedeyi bozdu.[125]

Huyey b. Ahtab, Peygamberimiz Aleyhisselamın Benî Kurayza Yahudileriyle yapılmış olan mua hede hakkında yazdırdığı yazıyı getirtip yırttı.

Böylece, barışıklık işinin bozulduğu ve harp haline girildiği bilindi.[126]

[105] Vâkıdî, Megâzî, c.2, s. 454.

[106] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre,c.3, s. 231.

[107] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre,c.2, s. 147,1 50, Ebu Ubeyd, Kitâbu´l-emvâl, s. 290,294.

[108] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 454, 455.

[109] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.3, s. 231.

[110] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 455.

[111] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 231

[112] Vâki dr, Megâzî, c.2, s. 455.

[113] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 231.

[114] Vâki cif, Megâzî, t 2 ,s.455.

[115] E bu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 103.

[116] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre, c. 3, s. 232, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 455.

[117] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 455.

[118] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre, c. 3, s. 232, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 455, 456.

[119] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 456.

[120] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 456.

[121] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre, c. 3, s. 231-232, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 456.

[122] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 456.

[123] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre, c. 3, s. 232, Vâkıdî, Megâzî, c. 2,5.456.

[124] Vâkıdî, Megâzî, c.2, s. 456.

[125] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre, c. 3, s. 232, Vâkıdî, Megâzî, c.2, s. 456.

[126] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 456.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 5/41-46.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın