Benî Cufî temsilcilerinin Medine ye gelmeleri

Benî Cu´fî Temsilcilerinin Medine´ye Gelip Müslüman Olduktan Sonra İrtidat Etmeleri

Benî Cu´filerin Kimliği

Benî Cu´fîler Kahtan´ın soyundan gelen Sa´dü´l-Âşirelenden bir oymak idiler. [431] Cu´fî b. Sa´du´l-Âşire´nin

1. Metran,

2. Harim isimlerinde iki oğlu vardı. [432]

Peygamberimiz Aleyhisselama temsilci olarak gelen iki kişiden birisi Kays b. Seleme, b. Zeyd, b. Meşce´a, b. Mücemmi1, b. Malik, b. Ka´b, b. Sa´d, b. Avf, b. Harim, b. Cu´fî[433] olup, Merran´ın soyun-dandı. [434] Diğeri de Kays´ın ana-baba bir kardeşi olan Seleme idi.

Müslüman oldular. [435]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Kays b. Seleme için bir yazı yazıp, yazısında şöyle buyurdu:

"Allah´ın Resûlü Muhammed tarafından Kays için yazılan yazıdır.

Ben seni Merran ve müttefiklerinden, Cehm ve müttefiklerinden, Kilâb ve müttefiklerinden namaz kılanlar, zekat verenler, mallarını verecekleri sadakalarla saf hale getirenler üzerine vali tayin ettim." [436]

Cu´fîler, Cahiliye çağında hayvan kalbini yemeyi kendilerine yasaklamışlardı.

Peygamberimiz Al eyhisselam, bunlara:

"Bana erişen habere göre, siz yürek yemez imişsiniz, öyle mi?" diye sordu.

Temsilciler:

"Evet!" dediler.

Peygamberimiz Al eyhisselam:

"Siz onu yemedikçe, Müslümanlığınız tamamlanmaz!" buyurdu.

Onlar için kızarmış bir yürek getirtip, Seleme b. Yezid´e verdi.

Seleme onu alınca, eli titremeye başladı.

Peygamberimiz Al eyhisselam:

"Ye onu!" buyurdu.

Seleme yedi ve söylediği bir beyitte:

"Ben yüreği istemeyerek yedim. Parmaklarım ona dokunduğu zaman titredi!" demiştir. [437]

Temsilciler, Peygamberimiz Aleyhisselama:

"Yâ Rasûlallah! Anamız Müleyke binti Hulüvv esirlerin esaret bağlarını çözer, açları doyurur, hiçbir şeyleri bulunmayanlara acır, [438] akrabalık haklarını gözetir, misafirleri ağırlardı.

Kendisi Cahiliye çağında[439] dönüp gitti. [440]

Bu yaptığı iyiliklerin ona bir yararı olacak mı?" diye sordular.

Peygamberimiz Al eyhisselam:

"Hayır! Yararı olmayacaktır!" buyurdu.

Temsilciler:

"Anamız Cahiliye çağında kızkardeşimizi, [441] kendisinin küçük kızını[442] diri diri toprağa göm müştü . [443]

Kendisinin hali ne olacaktır?" diye sordular. [444]

Peygamberimiz Al eyhisselam:

"Kız çocuğunu diri diri toprağa gömen, ateşte, cehennemdedir! [445] Ancak, İslâmiyete erişen çocuk gömücünün suçunu Allah bağışlar! [446]

Diri diri gömülen kız çocuğu ise cennettedir!" buyurdu. [447]

Temsilciler, kızarak kalkıp gittiler ve:

"Vallahi, adam bize hem yürek yedirdi, hem de anamızın ateşte, cehennemde olduğunu söyledi!

O, kendisine asla tâbi olunmayacak bir kimsedir!" diyerek çıkıp gittiler.

Cu´fTtemsilcileri, yolda yanında Peygamberimiz Aleyhisselamın zekat develeri bulunan birzâta rast ladılar. Onu tutup bağladılar, develeri de sürüp götürdüler.

Peygamberimiz Al eyhisselam hadiseyi haber alınca onlara lanet etti. [448]

[431] Kalkaşandi, Nihâyetü´l-ereb, s. 216.

[432] İbn Hazm, Cemhere, s. 409, İtan Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 4, s. 428.

[433] İbn Esîr, c.4, s. 428.

[434] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 1, s. 324.

[435] İbn Sa´d, c. 1.S.324.

[436] İbn Sa´d, t 1 ,s.325.

[437] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 1, s. 324-325.

[438] İbn Sa´d, c. 1,3.325.

[439] İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 2, s. 436.

[440] İbn Sa´d, c. 1, s. 325, İbn Esîr, c. 2, s. 437.

[441] İbn Esîr, c. 2, s. 436.

[442] İbn Sa´d, c. 1,3.325.

[443] İbn Sa´d, c. 1, s. 325, İbn Esîr, c. 2, s. 426.

[444] İbn Sa´d, c. 1,3.325.

[445] İbn Sa´d, c. 1, s. 325, İbn Esîr, c. 2, s. 436.

[446] İbn Esîr, c. 2, s. 436.

[447] İbn Esîr, Nihâye, c. 6, s. 143.

[448] İbn Sa´d, c. 1,3.325.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/75-77.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın