Bedir Savaşında Sözkonusu Olan Kervan

Bedir Savaşında Sözkonusu Olan Kervan

Hicretin 2. yılında Kureyş kabilelerinden kadın erkek herkesin sermaye veya mal koyarak katıldığı 50.000 dinar kadar sermayeli, 1000 develik mal yüklü büyük ticaret kervanı, Şam´ın Gazze pazarına gönderilmişti.

Kervandaki malın en çok kısmı Ebu Uhayha Saîd b. Âs ailesine aitti. Kervana yüklenen malların ya bütünü onlarındı, ya da onlar malların kazancına Kureyş kavmiyle yan yarıya ortaktılar.

Mahzum oğulları, kervana 5000 veya 4000 miskal altın ve 200 deve ile,

Haris b. Âmir b. Nevfel, 1000 miskal altınla,

Ümeyye b. Halef, 2000 miskal altunla,

Abdi Menaf oğulları 10.000 miskal altınla katı İm ıslardı.[16]

Kervanda Ebu Süfyan Sahr b. Harb,[17] Muhammed b. Nevfel ve Amr b. Âs... gibi, Kureyş müşrik lerinden 30,[18] veya 40,[19] ya da 70 kişi bulunuyor;[20] kervan Ebu Süfyan tarafından yönetiliyordu.[21]

Kureyş müşrikleri, Müslümanların hac yapmalarına engel oldukları için, onların da Şam ticaret yol larını kesmek isteyeceklerini biliyorlardı.

Nitekim, Sa´d b. Muaz dostu Ümeyye b. Halefin yanında Kabe´yi tavaf ederken üzerlerine gelen Ebu Cehil´in:

"Vallahi, sen şimdi Ebu Salvan´ın yanında olmasaydın, buradan evine sağ dönemezdin!" tehdidine, onun:

"Eğer sen beni tavaftan men edersen, ben de vallahi sana daha ağırını yapar, senin Medine´deki Şam ticaret yolunu keserim!" diyerek bağırışını Ebu Cehil henüz unutmamış bulunuyordu.[22]

Bunun için, Mekkeli müşrikler ticaret kervanları hakkında onlardan korkup duruyorlar, uyanık ve ted birli olmaya çalışıyorlardı.

Mahreme b. Nevfel´in bildirdiğine göre; Şam´dan, korku içinde yola çıktılar.[23]

Ebu Süfyan, kervanda bulunan Zamzam (Damdam) b. Amr´ı,[24] 20 miskal altın (Belâzurî´ye göre 20 dinar)[25] ücretle kiralayıp,[26] Tebük´ten acele Mekke´ye gönderdi.[27]

Kureyşîlere, Peygamberimiz ve ashabının önlerine çıktığını, kervandaki mallarını korumalarını haber vermesini emretti.[28]

[16] Vâkıdî, Megâzî, c.1, s. 27,28.

[17] İbn İshak, İbn Hişam, Sire, c. 2, s. 257, Belâzurî, E nsâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 288, Taberî, Târîh, c. 2, s. 267, İbn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre, s. 107, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 116, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 241, Zehebî, Megâzî, s. 31, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 256.

[18] İbn İshak, İbn Hişam, c. 257, Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 28,İbnHazm, s. 107, İbn Esîr, Kâmil, c.2, s. 116, İbn Seyyid.c.1 , s. 241, Zehebî s. 31, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 256, İbn Haldun, Târîh, c. 2,ks. 2, s. 19.

[19] İbn İshak, İbn Hişam, c.2, s. 257, İbn Hazm.s. 107, İbn Esîr, c.2, s. 116, İbn Seyyid, c. 1, s. 241, Zehebî, Megâzî, s. 31 .

[20] Taberî, Târîh, c.2, s. 267, İbn Hazm,s.1O7, İbn Esîr, c. 2, s. 11 6, İbn Seyyid, c. 1, s. 241.

[21] İbn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre, s. 107, İbn Haldun, Târîh, c. 2, ks. 2, s. 19.

[22] Vâkıdî, Megâzî, c.1, s. 35, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1 , s. 400, Buhârî, Sahih, c. 4, s. 184-185, c. 5, s. 2, 3, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1, s. 203, E bu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 258-259.

[23] Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 28, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 290.

[24] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre.c.2, s. 258, Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 28, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 290.

[25] Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 28, Belâzurî, E nsâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 290.

[26] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.2, s. 258, Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 28, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 290.

[27] Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 28, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 290.

[28] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 258, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 242, Zehebî, Megâzî, s. 31, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 257.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 3/268-270.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın