|
Konu Başlığı: Ay ve Güneş Tutulması Yerin Sarsılması Gönderen: Sümeyye üzerinde 18 Şubat 2010, 19:14:55 Ay ve Güneş Tutulması, Yerin Sarsılması Hicretin 5. yılında Cumâcielâhir ayıncia[115] veya Ramazan´ın ilk gecesinde[116] Ay, [117] Ramazan´ın ortasında ise Güneş tutuldu.[118] yer de sarsıldı.[119] Ay tutulduğu zaman, Yahudiler, "Ay büyülendi!" diyerek tas çalmaya başladılar.[120] Peygamberimiz Aleyhisselam, irad buyurduğu hutbelerinde: "Cahiliye devri insanları ´Güneş ve Ay, ancak yeryüzü halkının büyüklerinden bir büyük için tutulur1 derler, öyle sanırlardı. Hal hiç de böyle değildir. [121] Eğer insanlar ´Şu Ayın tutulması ve şu yıldızların doğdukları yerlerden batmaları yeryüzü büyüklerinin ölümlerinden dolayıdır1 derlerse, yalan söylemiş olurlar.[122] Şüphesiz ki; Güneş ve Ay, hiçbir kimsenin ne vefatı, ne de hayatı için tutulmazlar! Fakat, bunlar, Allah´ın varlığını, kudretini, yüceliğini gösteren âyetlerinden iki âyettirler. Siz, onların tutulduklarını gördüğünüz zaman, namaz kılınız, dua ediniz!" buyurdular.[123] İbn Hibban´ın Sahîh´inde rivayetine göre; Ayın tutukluğu geçinceye kadar, Peygamberimiz Aleyhisselam Müslümanlara ay tutulma namazı kıldırmıştır.[124] [115] Ebut-Tayyib, Ikdu´s-simfn, c. 1, s. 249, Semhûdf, Vefâu´l-vefâ, c. 1, s. 300, Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 1, s. 469. [116] Dârekutnî, Sünen, c. 2, s. 65. [117] Dârekutnî, Sünen, c. 2, s. 65, Ebut-Tayyib, Ikdu´s-simfn, c. 1, s. 249, Semhûdf, Vefa, c. 1, s. 300, Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 1, s. 469. [118] Dârekutnî, Sünen, c. 2, s. 249. [119] Ebut-Tayyib, Ikdu´s-simfn, c. 1, s. 249. [120] Semhûdf, Vefa, c. 1, s. 300, Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 1, s. 469. [121] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 267, İbnMâce, Sünen, c. 1, s. 401, Beyhakî, Sünenü´l-kübrâ, c. 3, s. 333-334. [122] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 5, s. 16, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 1, s. 154. [123] İbn Ebf Şeybe, Musannef, c. 2, s. 467, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 318, Buhârî, Sahîh, c. 2, s. 24, 25, 29, Müslim , Sahih, c.1, s. 628,630. [124] İbn Hibbân´ın Sahîh´inden naklen. Semhûdf. Vefa. c. 1. s. 300. M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/362. |