Arafat tan Müzdelife ye dönüş

Arafat´tan Müzdelife´ye Dönüş

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Putlara tapan Cahiliye halkı, güneş batmadan önce, güneş adamların yüzlerinde sarıkları gibi olduğu zaman Arafat´tan dağılırlardı.

Biz, güneş batmadıkça Arafat´tan dağılmayacağız" buyurdu. [308]

"Çünkü Arafat vakfesinde Cebrail Aleyhisselam gelip İbrahim Aleyhisselamı akşam namazı kılın madan önce acele yola çıkarmıştı. [309]

Güneş tamamıyla battıktan sonra, Peygamberimiz Aleyhisselam, terkisinde Üsâme b.Zeyd olduğu halde Arafat´tan[310] Müzdelifeye doğru hareket etti. [311]

Peygamberimiz Aleyhisselamın gidişi, hızlı gidişle ağır gidiş arası bir gidişti.

Meydan buldukça hayvanını hızlandırmakta[312] ağır gitmek istediği zaman da Kasvâ´nın yularını başı semerin altındaki deliğe çarpacak derecede kasmakta, kum tepeciklerinden birine geldikçe de düzlüğe çıkıncaya kadar dizginini gevşetmekte idi. [313]

Halk da, sağdan soldan akın akın giderlerken, sağa sola çarpıyorlardı. [314]

Peygamberimiz Aleyhisselam bir ara onların hayvanlarını koşturmaya başladıklarını gördü. [315]

Arka tarafında bazı kimselerin de develerini bağıra bağıra azarladıklarını işitti. Onlara kamçısıyla işaret ederek: [316]

"Ey insanlar! Sükûnetli ve yavaş olunuz! [317]

Develeri, atları koşturmak tâ at ve iyilik değildir!" buyurdu. [318]

Bunu halka ilan ettirince, Müzdelife´ye vanp konaklayıncaya kadar, ne insanların, ne de hayvan larının ayaklarının yerden yükseldiği görüldü. [319]

[308] Begavf, Mesâbıhu´s-sünne, c. 1, s. 129, Heysem t, Mecmau´z-zevâid, c. 3, s. 255.

[309] İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 4, s. 7.

[310] Ahmed b.Hanbel, Müsned.c.1, s. 72, 75, Müslim, Sahih, c. 2, s. 890, E bu Dâvud, Sünen, c. 2, s. 190, Tirmizî, Sünen, c. 3, s. 3, İbn Mâce, Sünen, c. 2, s. 1 025, Dârimî, Sünen, c. 1, s. 377.

[311] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1105, Begavf, c. 1, s. 128.

[312] Mâlik, Muvatta1, c.1 , s. 392, Vâkıdı, c. 3, s. 1105, İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 2, s. 180, Ahmed, c. 5, s. 205, Buhârî, Sahih, c. 2, s. 176, Müslim, c. 2, s.

636, Ebu Dâvud, c. 2, s. 191 .

[313] Müslim, c. 2, s. 890-891, Ebu Dâvud, c. 2, s. 185, İbn Mâce, c. 2, s. 1025-1026, Dârimî, c. 1,3.377.

[314] Ahmed, c.1, s. 72,EbuDâvud, c. 2, s. 190, Tirmizî, c. 3, s. 232.

[315] Ahmed, c.1, s. 235.

[316] Buhârî, c. 2, s. 176.

[317] Vâkıdî, c.3, s. 1105, Ahmed, c. 1, s. 269, Buhârî, c. 2, s. 176, Ebu Dâvud, c. 2, s. 190 İbn Mâce, c. 2, s. 1026, Dârimî, c.1, s. 377.

[318] Ahmed, c.1, s. 269, Buhârî, c. 2, s. 177, Ebu Dâvud, c. 2, s. 190.

[319] Ahmed. c.1. s. 251.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/157-158.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın