Ganm b. Dudan Oğullarının Medineye Hicretleri

Ganm b. Dudan Oğullarının Medine´ye Hicretleri

Âmir b. Rebia´dan sonra.[25] Ganm b. Dudan oğullarının bütün erkekleri ve kadınları, Medine´ye hicret etmek üzere, derlenip toparlandılar.[26] Evlerini kapalı olarak terkedip yola çıktılar.[27] Onlar, yirmiiki erkek ile yedi kadın idiler.

Erkekler:

1. Abdullah b. Cahş,

2. Ebu Ahmed Abd b. Cahş,

3. Ükkâşe b. Mıhsan,

4. Ebu Sinan b. Mıhsan,

5. Sinan b. Ebi Sinan,

6. Şüca1 b. Vehb,

7. Ukbe b.Vehb,

8. Erbed b. Humeyre,

9. Munkız b. Nübâte,

10. Saîd b. Rukayş,

11. Yezid b. Rukayş,

12. Muhriz b. Nadla,

13. Kays b. Câbir,

14. Amr b. Mıhsan,

15. Malik b. Amr,

16. Safvan b. Amr,

17. Sakf b. Amr,

18. Rebia b. Eksem,

19. Zübeyr b. Ubeyde,[28]

20. Temmam b. Ubeyde,

21. Sahbere b. Ubeyde,

22. Muhammed b. Abdullah b. Cahş.

Kadınlar

1. Zeyneb binti Cahş (Mü´minler Annesi),

2. Hamne binti Cahş,

3. Cüzâme binti Cendel,

4. Ümmü Kays binti Mıhsan,

5. Ümmü Habib binti Nübâte (Sümâme),

6. Âmine binti Rukayş,

7. Ümmü Habib binti Cahş,

8. Sahbere binti Temim.[29]

Bunların, erkek kadın hepsi, Küba köyünde oturan Mübeşşir b. Abdulmünzir´e konuk oldular.[30] Hicret sebebiyle Cahş oğullarının evlerinin kapanmış, içinde hiç kimseler kalmamış olduğunu gören

Utbe b. Rebia, içini çekip:

"Selâmeti uzayan her ev, bir gün, yıkıcı rüzgâra ve acıklı akıbete uğrar!" mealli beyti okumuştur.[31]

Beytin Ebu Süfyan b. Harb tarafından okunduğu da rivayet edilir.[32]

[25] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 115, Taberî, c. 2, s. 242, İbn Hazm, s. 86, İbn Haldun, c. 2, ks. 2, s. 14.

[26] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 115, İbn Sa´d, c. 3, s. 89, İbn Haim, s. 86, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 171.

[27] İbn Sa´d, Tabakât, c. 3, s. 89.

[28] İbn İshak, İbn Hisam, Sîre, c. 2, s. 115-116, İbn Sa´d, Tabakât, c. 3, s. 89-90, İbn Hazm, Cevâmiu´s-Sîre, s. 86-87, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 173-174, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 3, s. 171.

[29] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 116, İbn Hazm, s. 87, İbn Seyyid, c. 1, s. 174, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 1 71.

[30] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 3, s. 90, İbn Seyyid, c. 1,s.175, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 170.

[31] İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 115, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 171.

[32] Süheylî, Ravdu´l-ünüf, c. 4, s. 163.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 2/291-292.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın