Âmir b. Ekvâ´nın Çarpışırken Kendi Kılıcıyla Yaralanıp Şehit Oluşu

Âmir b. Ekvâ´nın Merhab´la Çarpışırken Kendi Kılıcıyla Yaralanıp Şehit Oluşu

Hayberli Yahudilerin kumandanlarından ve ünlü kahramanlarından Merhab, kılıcını sallaya sallaya kaleden dışarı çıktı.[158]

Merhab´ın kılıcında:

"Bu kılıç Merhab´ın kılıcıdır ki, onu kim tadarsa helak olur!" diye yazılı idi.[159]

Merhab, dışarı çıkınca:

"Hayber halkı iyi bilir ki; ben gelip çatan harplerin tutuştuğu, kızıştığı zamanlarda, tepeden tımağa kadar silahlanan, cesareti ve kahramanlığı denenip durmuş olan Merhab´ımdır!" diye övünerek, kendisiyle çarpışacak er diledi.

İslâm mücahidlerinden Âmir b. Ekvâ da, onunla çarpışmak için ortaya çıkıp:

"Hayber halkı iyi bilir ki; ben de, tepeden tımağa kadar silahlı, kendisini savaşın dehşetleri ve şiddetleri içine atmaktan çekinmeyen Âmir´imdir!" dedi.

Hemen birbirleriyle vuruştular.[160]

Önce, Merhab Âmir´e kılıçla saldırdı.

Âmir kalkanı ile korundu.

Merhab´ın kılıcı kalkana saplandı.

Âmir kılıcını kaldırıp Merhab´ın bacağına, aşağıdan yukarıya doğru olanca hızıyla çaldı[161]

Âmir b. Ekvâ´nın kılıcı kısa idi.[162]

Âmir, Merhab´ın bacağına kılıcını hızla vurduğu zaman, kılıcın ağzı kendisine yönelip kendi bacağının orta damarını kesiverdi![163]

Bu yara, kendisinin şehit olmasına sebep oldu.[164]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Reci´den Menzileye döndüğü zaman, Âmir b. Ekvâ yaralanmış bulunuyordu.

Kendisi hemen Reci´e götürüldü.[165]

Peygamberimiz Aleyhisselam, onu Reci´deki bir mağaraya Mahmud b. Mesleme ile birlikte gömdü.[166]

Yüce Allah, ikisinden de razı olsun![167]

[158] İtan Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 2, s. 110,111, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 51, 52, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1440.

[159] İmam Muhammed, Siyeru´l-kebfr [Serahsf Şerhi], c. 2, s. 606.

[160] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2,3.110,111, Ahmed ta. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 51, 52, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1440.

[161] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 111, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 52, Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 2, s. 49.

[162] Kastalânf, Mevâhibü´l-ledünniye, c. 1, s. 176, Diyarbekrî, Târîhu´l-hamîs, c. 2, s. 49.

[163] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 111, Ahmed b. Hanbel, c. 4, s. 52, Kastalânf, c. 1,s.176, Diyarbekrî, c. 2, s. 49.

[164] Vâkıdî, c. 2, s. 658, Kastalânf, c. 1, s. 176, Diyarbekrî, c. 2, s. 49, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c. 2, s. 729.

[165] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 658.

[166] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 658, İbn Sa´d, Tabakât, c. 4, s. 303.

[167] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 6/46-47.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın