Adiyy b. Neccar Oğullarının Vaadleri

Adiyy b. Neccar Oğullarının Vaad ve Dilekleri

Yolu açılınca, Kasvâ ilerleyip Peygamberimiz Aleyhisselamın dedesi Abdulmuttalib´in annesi Selmâ binti Amr´ın mensup bulunduğu Adiyy b. Neccar oğullarının evlerini geçeceği sırada, Adiyy b. Neccar oğullarından Salit b. Kays, Ebu Salît ve Üseyre b. Ebi Hârice ile Adiyy b. Neccarlardan bazıları:

"Yâ Rasûlallah! Dayılarına gel! Sayı ve silah çokluğuna, düşmanlarına karşı seni koruma ve savunma gücüne sahip olan bize buyur[20] Bizi bırakıp, bizden başkasına geçme! Sana kavmimiz içinde akraban olarak bizden daha yakın kimse yoktur!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Devenin yolunu açınız! Nereye çökeceği, ona emrolunmustur!" buyurdu. Kasvâ´nın yolunu açtılar.

Kasvâ; Malik b. Neccar oğullarının evleri yanına varınca, Peygamberimiz Aleyhisselamin bugünkü Mescidinin kapısının bulunduğu yere çöktü ki, orası o zaman Neccar oğullarından Sehl ve Süheyl adlarında iki yetim gence ait hurma serme, kurutma yeri idi.

Bu gençler; Muaz b. Afrâ´nın[21] himayesi altında idiler.

Kasvâ çöktüğü zaman, Peygamberimiz Aleyhisselam, onun üzerinden inmedi.

Kasvâ ayağa kalktı.

Peygamberimiz Aleyhisselam, yine, onun yularını serbest bıraktı.

Kasvâ, biraz gittikten sonra, birdenbire arkasına dönüp ilk önce çöktüğü yere kadar geldi, oraya tekrar çöktü, artık oradan kalkmadı. Boynunu ve göğsünü yere uzatıp böğürmeye ve deprenmeye başladı. Bunun üzerine, Peygamberimiz Aleyhisselam Kasvâ´nın üzerinden indi[22] ve:

"İnşaallah, menzil burasıdır!" buyurdu.[23]

Kasvâ çöktüğü zaman, Cebbar b. Sahr çöktüğü yerden kaldırmak için ona ayağı ile vurmuş, tepmişti.

Ebu Eyyub Halid b. Zeyd kızdı ve:

"Ey Cebbar! Sen benim evimin önünden kaldırmak için ona vurdun, teptin ha?! Resûlullahı hak dinle, Kitabla peygamber gönderen Allah´a yemin ederim ki, İslâmiyet mani olmasaydı sana kılıçla vururdum!" dedi.[24]

Aynı kaynaklar.[25]

[20] Semhûdi, Vefâu´l-vefâ, c. 1, s. 257.

[21] Veya Es´ad b. Zürâre´nin (Buhârî, Sahîh, c. 4, s. 258).

[22] İbn İshak, İbn Hişam, Sire, c. 2, s. 140-141, Taberî, Târih, c. 2, s. 256, İbn Haim, Cevâmiu´s-Sîre, s. 94, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 194-195, Semhûdî, Vefâu´l-vefa, c. 1, s. 261-262.

[23] Buhârî, Sahih, c. 4, s. 25 8, Zehebî, Târîhu ´l-İslâm, s. 3 34, Kastalânî, Mevâhibu´l-ledünniye, c. 1, s. 88.

[24] Semhûdî, Vefâu´l-vefâ, c. 1, s. 260.

[25] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 3/38-39.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın