Adiyy b. Hâtim in Medine ye gelip müslüman oluşu

Adiyy b. Hâtim´in Medine´ye Gelip Müslüman Oluşu

Adiyy b. Hâtim´in Medine´ye Geliş Tarihi, Kim fiğ i ve Kişiliği

Adiyy b. Hâtim´in Medine´ye gelişi Hicretin 10. yılında, Şaban ayında idi. [192]

Adiyy b. Hâtim´in ata soyu şöyle sıralanır: Adiyy b. Hatim, b. Abdullah, b. Sa´d, b. Haşrec, b. İmriü´l-Kays, b. Adiyy, b. Rebia, b. Cervel, b. Sual, b. Amr, b. Gavs, b. Tayyi´, [193] b. Üded, b. Zeyd, b. Kehlan. [194]

Cömertliği dillere destan olan Hatim, Tayyi´ kabilesindendi ve Adiyy´in babası idi. [195]

Adiyy b. Hatim, kavmi içinde ulu, şerefli, hatîb, hazırcevap, faziletli ve cömert bir zât idi.

Ebu Tarîf künyesini taşırdı. [196]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Hicretin 9. yılında Rebiülâhir ayında Hz. Ali´yi Tayyi´ kabilesinin putu Füls´ü yıkmaya göndermişti. [197]

Adiyy b. Hâtim´in Medine´de casusu vardı.

Casus, Hz. Ali´nin Tayyi´lere doğru gittiğini Adiyy´e bildirince, [198] Adiyy b. Hatim Şam´a kaçmışti. [199] Adiyy b. Hâtim´in kızkardeşi Seffâne ise, Tayyi´ kabilesi esirleri arasında Medine´ye getirilmiş bulunuyor du. [200]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Adiyy b. Hâtim´in kızkardeşi Seffâne´yi serbest bırakmış; giyimlik, binit, yol azığı verip, kavminden emniyetli bazı kişilerin yanına katarak Şam´a yollamıştı.

Adiyy b. Hatim der ki:

"Seffâne akıllı bir kadındı.

Ona:

´Şu zâtın işi hakkında görüşün nedir?´ diye sordum.

Bana:

´Vallahi, acele senin ona katılmanı uygun görürüm.

Eğer kendisi gerçekten peygamberse, ona tâbi olmakta başkalarını geçmen, senin için bir fazilet ve üstünlük olur.

Eğer o bir hükümdarsa, onun sayesinde Yemen´deki saltanatını kaybetmez, hor ve hakir bir duru ma düşmezsin!

Artık karar senindir!´ dedi.

´Vallahi yerinde görüş budur![201]

Ben bu zâta gideceğim. [202]

Vallahi, o bir yalancı ise (yalancılığı) bana zarar vermez. [203]

Eğer doğru ise[204] söylediklerini dinlerim. [205] Kendisine tâbi olurum!´ dedim. [206]

Yola çıktım, Medine´ye geldim.

Resûlullah Aleyhisselamın yanına vardım. Kendisi, o sırada Mescidde oturuyordu. [207]

Halk, beni görünce:

´Adiyy b. Hatim! Adiyy b. Hatim! Adiyy b. Hatim!´ dediler. [208]

Emansız, (güvencesiz) ve yazısız gitmiştim. [209]

Resûlullahın yanına varıp selam verdim.

Bana:

´Sen kimsin?´ diye sordu.

´Adiyy b. Hâtim´im!´ dedim. [210]

Elimi kendisine uzattım, tuttu.

Ben, bundan önce, onun elini benim elime vermesini umar dururdum . [211]

Peygamber Aleyhisselamın yanında akraba, kadın ve çocuklarının bulunduğunu gördüğüm zaman anladım ki; onda ne Kisrâ´nın (Acem şahının), ne de Kayserin (Rum hükümdarının) saltanatı vardı! [212]

Resûlullah, ayağa kalkıp beni evine götürdü.

Vallahi, benim maksadım ve arzum da oraya (evine) götürülmemdi.

Resûlullah, giderken, zayıf, yaşlı bir kadına rastladı. [213] Kadının yanında da, küçük bir çocuk bulunuyordu. [214]

Kadın, Resûlullahın durmasını istedi, o da durdu. [215]

Ona:

´Bizim senden bir dileğimiz var´ dediler. [216]

Resûlullah onların işini onlarla uzun uzun konuştu. [217]

Kendileriyle birlikte gidip işlerini gördükten sonra, geldi. [218]

İçimden, kendi kendime:

´Vallahi, bu zât hükümdar değildir!´ dedim. [219]

Sonra, elimden tuttu, [220] beni evine götürüp içeri girdi. Eline iki hurma lifinden doldurulmuş bir yastık alıp bana attı ve:

´Otur onun üzerine!´ buyurdu.

Ben:

´Hayır! Onun üzerine sen otur!´ dedim.

Resûlullah bana:

´Hayır, sen oturacaksın!´ buyurdu.

Yastığın üzerine oturdum. Resûlullah Aleyhisselam ise, kuru yere oturdu. İçimden, kendi kendime:

´Vallahi, bu, hükümdar işi değildir!´ dedim . [221]

Bana:

´Ey Adiyy b. Hatim! Sen gel Müslüman ol da, selamete er!´ buyurdu.

Ona:

´Ben, dini olanlardanım. [222] Benim bir dinim vardır!´ dedim. [223]

Bana:

´Ey Adiyy b. Hatim! Sen gel Müslüman ol da, selamete er!´ buyurdu.

Ona:

´Ben, dini olanlardanım!´ dedim.

Bana:

´Ey Adiyy b. Hatim! Sen gel, Müslüman ol da, selamete er!´ buyurdu.

Ben de ona yine:

´Ben, dini olanlardanım!´ dedim. [224]

Bunun üzerine, Resûlullah:

´Ben senin dinini senden daha iyi bilirim!´ buyurdu. [225]

Kendisine:

´Demek sen benim dinimi benden daha iyi bilirsin hâ?!´ dedim.

Resûlullah:

´Evet!´ buyurdu, bunu iki-üç kere tekrariadı[226] ve:

´Söyle ey Adiyy b. Hatim! [227] Sen bir Rekûsî [Hıristiyanlıkla Sâbiflik karması dinin sâliklerinden] değil misin?´ diye sordu.

´Evet!´ dedim. [228]

Bana:

´Sen kavminin lideri ve başkanı değil misin?´ diye sordu.

Kendisine:

´Evet!´ dedim . [229]

Bana:

´Sen kavminin içine gidiyor, mirba´ [ganimetin dörtte birini] alıyor değil misin?´ diye sordu.

Kendisine:

´Evet! Gidiyor ve alıyorum!´ dedim.

Bana:

´İşte bu, senin dininde sana helâl değildir!´ buyurdu. [230]

Resûlullah bunu söyleyince çok mahcup oldum![231]

Kendisine:

´Evet! Öyledir vallahi!´ dedim.

Anladım ki, o, Allah tarafından gönderilmiş bir peygamberdir!

Meçhul olan şeyleri (Allah ona bildiriyor, o da) biliyordur! [232]

Resûlullah, beni utandıran sözünü tekrarlamadı . [233]

Bana:

´Ey Adiyy b. Hâtim! [234]

Sen ne diye kaçıyorsun?! [235] Sen ´Lâ ilahe illallah=Allah´tan başka hiçbir ilah yok!´ demekten mi

kaçıyorsun?!

Allah´tan başka bir ilah mı var?! [236] Allah´tan başka ilah olduğunu mu biliyorsun?!´ diye sordu.

Kendisine:

´Hayır!´ dedim. [237]

Bana:

´Sen.´Allahuekber1 demekten mi kaçıyorsun?! Yüce Allah´tan daha büyük birşey mi var?! [238] Sen Allah´tan daha büyük birşey olduğunu mu biliyorsun?!´ diye sordu.

Kendisine:

´Hayır!´ dedim. [239]

Bana:

´Biliyorum: Senin bu dine (İslâmiyete) girmene engel olan, ´Ona ancak insanların zayıfları, güçsüz leri tâbi oluyor. Araplar onları okla vurup bitirirler!´ diyor (olman)dır. [240]

Ey Adiyy! Herhalde, bu dine (İslâmiyete) girmene çevrendeki muhtaç kimseleri görmen engel oluy ordur?

Vallahi, çok sürmez, onlarda mal ve servet öyle bollaşacaktır ki, malın zekatını alacak kimse bulunamayacaktır![241]

Belki de, senin bu dine (İslâmiyete) girmene, onların düşmanlarının çok, kendilerinin ise sayıca az olduklarını görmen engel oluyordur! Vallahi, çok sürmez, bir kadının Kadisiye´den devesinin üzerinde yalnız başına çıkıp şu Beytullah´ı (Kabe´yi) tavaf ve ziyaret edinceye kadar[242] Allah korkusundan başka[243] hiçbir korku duymayacağını da işiteceksin!1 buyurdu. [244]

Bana:

´Sen Hîreyi biliyor misin?´ diye sordu.

Kendisine:

´Gitmedim, orayı görmedim, ama işitmiştim!´ dedim. [245]

Bana:

´Varlığım Kudret Elinde bulunan Allah´a yemin ederim ki; [246] çok sürmez, [247] Allah bu işi (İslâmiyeti) tamamlayacak, [248] Kisrâ b. Hürmüz´ün hazineleri de fethedilecek, ele geçirilecektir!´ buyurdu.

´Kisrâ b. Hürmüz mü?!1 dedim.

´Kisrâ b. Hürmüz!´ buyurdu.

´Kisrâ b. Hürmüz mü?!1 dedim. [249]

´Evet! Kisrâ b. Hürmüz! [250]

Hîre´den deve üzerinde hamisiz, koruyucusuz olarak tek başına çıkıp gelen bir kadın da Kabe´yi tavaf edebilecektir! [251]

Belki de, senin bu dine girmene devlet ve saltanatı Müslümanlardan başkasında görmen engel oluyordur.

Allah´a yemin ederim ki; çok sürmez, Bâbil ülkesinin beyaz köşklerinin de Müslümanlara açılacağını işiteceksin!´ buyurunca, Müslüman oldum. [252]

´Ben hanif bir Müslümanım!´ dedim. [253]

Resûlullahın yüzünde sevinç belirdiğini gördüm.

´Muhakkak ki, Allah´ın gazabına uğrayanlarYahudilerdir.

Dalâlete düşenler de Hıristiyanlardır!´ buyurdu. [254]

Resûlullah, bundan sonra, Ensardan birinin yanına inmemi bana emretti.

Sabah akşam onun evine gidip gelmeye başladım. [255]

Resûlullah Aleyhisselam, namazı hangi vakitlerde kılacağımı tarif etti. [256] Hiçbir namaz vakti girmezdi ki, ben onu özlemiş olmayayım!" [257]

Adiyy b. Hâtim´in Av Hakkındaki Sorularının Cevaplanışı

Adiyy b. Hatim der ki:

"Resûlullah Aleyhisselama:

´Yâ Rasûlallah! Benim yurdum avyundudur! [258]

Biz, şu köpeklerle, [259] şahinlerie[260] av avlayan bir kavimiz. [261]

Bunlarla avlanmak bize helâl olur mu?1 diye sondum. [262]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Sen ava gittiğin köpeğini[263] veya şahinini[264] saldığın ve Besmele de çektiğin zaman, onun senin için tuttuğu avı yel´ buyurdu. [265]

´Ya o, avı tutarken öldürürse?´ diye sordum. [266]

´Kendisi ondan yemedikçe, onu öldürmüş bile olsaye! [267] Çünkü, onu senin içintutmuştur. [268] Eğer ondan yerse, sen ondan yeme! Çünkü, o, o avı kendisi için tutunuştur!´ buyurdu. [269]

´Yâ Rasûlallah! [270] Köpeğimin yanında başka bir köpek daha bulunur ve avı hangisinin tuttuğunu bilemezsem ne yapacağım?´ diye sordum. [271]

´Köpeğinin yanında başka bir köpek bulunur, ölmüş bulunan avı yanındaki köpeğin tutmuş olmasın dan korkarsan, [272] kendi köpeğinin onu senin için tuttuğunu öğreninceye kadar[273] yeme!

Çünkü, sen...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın