Besmele Hatmi Tehlil Kelime i Tevhid

Besmele-Hatm-i Tehlil-Kelime-i Tevhid

Büyük velîlerden Bişr-i Hâfî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerinin

BESMELE´YE HÜRMETİ

Bişr-i Hâfî adında, bir büyük velî vardı,

Gençlik senelerinde, günah işler yapardı.

Bir gün sarhoş bir halde, sallanarak giderken,

Yerde çamur içinde, bir kâğıt gördü birden.

Besmele-i şerîfe, olduğunu anladı,

Ve içi sızlayarak, eğilip onu aldı.

Öptü ve tâzim ile, giderdi çamurunu,

Güzel koku sürerek, yükseğe astı onu.

O gece rüyâ gördü, bir âlim, yattığında,

Ona şöyle denildi, Bişr-i Hâfî hakkında:

"Git, Bişr´e haber ver ki, dün yaptığı bir işten,

Dolayı memnun olup, râzı oldum Bişr´den.

İsmimi yerden alıp, nasıl temizlediyse,

Onu, günah işlerden, temizlerim ben ise.

Nasıl benim ismimi, büyük tuttuysa o kul,

Ben dahî o kulumu, tutarım öyle makbul."

Uyandı sabahleyin, rüyâ gören o âlim,

Merak edip dedi ki; "Bu kişi acabâ kim?"

Hemen çıkıp aradı, onu o mahallede,

Nihâyet buldu onu, köhne bir meyhânede.

Çağırttırıp dedi ki; "Sana bir haberim var."

Bişr dedi ki: "Acabâ, bana kim haber yollar?"

"Allahü teâlâdan, haberim var" deyince,

Ağlamaya başladı, o bunu öğrenince.

Dedi ki: "Yoksa bana, kızıyor mu Rabbimiz?

Bana güceniyor mu, ne olur, söyleyiniz?"

O âlimin gördüğü, rüyâyı dinleyince,

Dönüp ahbaplarına, vedâ etti hemence,

Dedi: "Ey arkadaşlar, biz şu anda çağrıldık,

Beni bu meyhânede, göremezsiniz artık."

O âlimin yanında, "tövbe etti" böylece,

Büyük bir velî olup, edindi çok derece.

O buyurur: Bağdat´ta, gördüm ben birisini,

Askerler kırbaç ile, döverdi kendisini.

Dikkat ettim, bin kırbaç, vurdular kendisine,

Ve lâkin o sesini, çıkarmadı hiç yine.

Baktım o zavallıyı, o kadar çok dövdüler,

Sonra onu bağlayıp, hapise götürdüler.

Bu hâli merak edip, gittim onun yanına,

Niçin dövdüklerini, gizlice sordum ona.

Dedi ki: "Ben bir kıza, âşık oldum iyice,

Onu sevdiğim için, dayak yedim bir nice."

Dedim ki: "Bu kadar çok, dövdü de onlar seni,

Ne için bir kerrecik, çıkarmadın sesini?"

Dedi ki: "O an bana, bakıyordu sevdiğim,

O bakarken, sesimi, çıkarabilir miydim?"

Dedim ki: "Hak teâlâ seni hep görmektedir,

Hattâ senin kalbinden, geçeni bilmektedir.

Rabbinin seni her an, gördüğünü bilseydin,

Acep nice olurdu o zaman hâlin senin?"

O bunu öğrenince, sararıp yere düştü,

Baktım Hak teâlânın, korkusundan ölmüştü.

Evliyânın sözünde, rabbânî tesir vardır,

Onlara kavuşanlar, tâlihli insanlardır.

Evliyânın büyüklerinden Ya?kûb-i Çerhî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: E?ûzü okumak, ?E?ûzü billâhi mineşşeytânirracîm? demektir. Besmele okumak, ?Bismillâhirrahmânirrahîm? demektir. Abdullah ibni Abbâs diyor ki, Resûlullah buyurdu ki: ?Kur?ân-ı kerîme saygı göstermek, E?ûzü okuyarak başlamakla olur.? ve ?Kur?ân-ı kerîmin anahtarı, Besmeledir.? Bu ikisini okuyan kimse sözünü, okumasını bu iki zînet ile süslemiş ve bu iki hazînede, dostlar için toplanmış olan faydalara kavuşmuş olur. Allahü teâlâya yaklaşmak isteyenler, E?ûzü?ye yapışmakta, O´ndan korkanlar da, E?ûzü?ye sarılmaktadır. Günâhı çok olanlar E?ûzü?ye sığınmıştır. Allahü teâlâ, Nahl sûresinin doksan yedinci âyetinde meâlen, Peygamberine (sallallahü aleyhi ve sellem); ?Kur?ân-ı kerîm okuyacağın zamân E?ûzü... söyle.buyurmuştur. Bu emir, Allahın rahmetinden uzak olan ve gazabına uğrayarak dünyâda ve âhirette helâk olan şeytândan, Allahü teâlâya sığınırım, korunurum, yardım beklerim. Ona haykırır, feryâd ederim de! demektir.

Peygamberimiz sallallahü aleyhi ve sellem buyurdular ki: Hoca çocuğa, Besmele okur, çocuk da söyleyince, Allahü teâlâ, çocuğun ve anasının ve babasının ve hocasının Cehennem´e girmemesi için sened yazdırır.Abdullah ibni Mesûd diyor ki: Cehennem´de azâb yapan on dokuz melekten kurtulmak isteyen, Besmele okusun! Besmele, on dokuz harfdir. Levh-i mahfûzda, ilk yazılan, Besmeledir. Âdeme (aleyhisse- lâm) ilk gelen, Besmeledir. Müminler, Besmele yardımı ile, Sırâttan geçer. Cennet dâvetiyesinin imzâsı Besmeledir.

Besmelenin mânâsı; Her var olana, onu yaratmakla iyilik etmiş ve varlıkta durdurmakla, yok olmaktan korumakla iyilik etmiş olan Allahü teâlânın yardımı ile, başlıyorum. Ârifler, O´nu ilâh olarak tanıdı. Âlemler, O´nun merhâmeti ile rızık buldu. Günâh işleyenler, O´nun rahmeti ile Cehennem´den kurtuldu? demekdir. Allahü teâlâ, Kurân-ı kerîme bu üç isim ile yâni Allah, Rahman ve Rahîm isimleri ile başladı. Çünkü, insanın üç hâli vardır. Dünyâ, kabir ve âhiret hâlleri. İnsan, Allahü teâlâya ibâdet ederse, dünyâda işlerini kolaylaştırır. Kabirde ona acır, âhirette günâhlarını affeder.

Evliyânın meşhurlarından ve Tâbiînin büyüklerinden Ebû Müslim Havlânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerinin bir hizmetçisi vardı. Ebû Müslim Havlânî´yi sevmez, düşmanlık beslerdi. Bu sebeple onu zehirlemek için içeceklerine zehir katmıştı. Ancak gözü önünde içtiği halde hiç tesir etmedi. Tekrâr tekrâr içtiği halde zehirlenmediğini görerek bir gün; "Uzun zamandan beri seni zehirlemek istedim. Zehir tesir etmedi." De- di. "Niçin bunu yapmak istedin." deyince; "Çünkü sen ihtiyarladın." dedi. Hizmetçiye; "Ben her ne zaman bir şey yemeye veya içmeye başlasam, Bismillâhirrahmânirrahîm derim." dedi ve sonra o hizmetçiyi serbest bıraktı.

Mevlânâ Hüsâmeddîn Pârisâ Belhî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Yemeğe ve her hayırlı işe başlarken Besmele okumak lâzımdır. Terk olunmamalıdır. Her hayırlı işe Besmele ile başlamak, gafleti giderip, Allahü teâlâyı hatırlamaya vesîledir."

Evliyânın büyüklerinden İbrâhim Gülşenî (rahmetullahi teâlâ aleyh) bir gün talebeleriyle sohbet ediyordu. Bir ara talebeler; "Efendim! Allahü teâlânın ihsânı ile kabirdeki ölülerin azabda veya nîmet içinde oldukları bilinebilir mi? Duâ ederek azabda olanın azâbı kaldırılır mı?" diye sordular. İbrâhim Gülşenî de: "Allahü teâlânın sevdiklerinden biri bir kabre uğradığında, kabirdekinin azab içinde olduğunu gördü. Aradan bir müddet geçtikten sonra, tekrar o kabrin yanına uğradı. Kabre teveccüh ettiğinde, azâbın kaldırılmış olduğunu gördü. Hayret ederek düşünceye daldı. O sırada kendisine bir hitâb geldi. Deniyordu ki: "Bu kabirde yatan kimsenin küçük bir çocuğu vardı. Annesi o çocuğu ilim öğrenmeye gönderdi. Çocuk Besmeleyi öğrenince, Besmelenin hürmetine babasının azâbı kaldırıldı."

Yine bunun gibi şâhid olduğum bir hâdise de şöyledir: Kâdı Îsâ´nın hocası Fahreddîn vefât etmişti. Kâdı Îsâ, teveccüh edince, hocasının azabda olduğunu anladı ve gelip bana durumu söyledi. Kâdı Îsâ´ya dedim ki: "Hocanın sende hakkı var. Hocan için sadaka ver, Kur´ân-ı kerîm okut ve rûhuna hediye eyle." Kâdı Îsâ denilenleri yaptı. Fukarâya yemek yedirdi. Sevâbını hocasının rûhuna hediye etti. O gece Kâdı Îsâ rüyâsında hocasını gördü. Azap melekleri tekrar azab için gelmişlerdi. Tam o anda onu bir nûr kapladı. Bunu gören melekler, hemen oradan ayrıldılar. Ertesi günü rüyâsını bize tâbir ettirmek için geldi. Biz de; "Okuduğun Kur´ân-ı kerîm ve yaptığın hayır hasenât ona nûr oldu ve azabdan kurtuldu. Çünkü Kur´ân-ı kerîm nûrdur." dedik.

Yemen´in büyük velîlerinden ve Şâfiî mezhebi fıkıh âlimlerinden Seyyid Ebû Bekr eş-Şelî (rahmetullahi teâlâ aleyh) Hatm-i tehlîlin fazîletiyle ilgili olarak buyurdular ki: "Âlimler, tasavvuf büyükleri bu hatm-i tehlîl okunmasına çok ehemmiyet verirlerdi. Bu güzel ve mühim âdeti devâm ettirmeleri ve ihmâl etmemeleri için de dostlarına, tanıdıklarına tavsiyelerde bulunurlardı. Âlimlerimiz, bir mevtânın rûhuna hatm-i tehlîl sevâbı hediye edilince, o mevtâ îmân ile vefât etmiş ise, Allahü teâlânın o mevtânın günahlarını affedip, Cehennem´den âzâd edeceğini bildirmişlerdir. Bu hususta İmâm-ı Râfi´î´nin bildirdiği bir hâdise şöyledir: "Keşf sâhibi bir genç vardı. Bir gün bu gencin annesi vefât etti. O genç ağlayıp sızlamaya, büyük üzüntü ile gözyaşları dökmeye başladı. Bu hâlin sebebini soranlara da; "Annemi Cehennem´e götürdüler. Elemim bunun içindir." dedi. Gencin orada bulunan dostlarından birisi ellerini açarak dedi ki: "Yâ Rabbî! Ben yetmiş bin kelime-i tevhîd okumuştum. Sen şâhid ol ki, o hatm-i tehlîlin sevâbını (bu gencin annesi olan o mevtâya hediye ettim." Genç keşf yoluyla annesinin durumunu murâkabe edip anladı ve sevinçle; "Bu hediye hürmetine annemi Cehennem´den çıkardılar ve Cennet´e koydular." dedi. Bâzı büyük âlimler, bu hâdisenin ve gencin keşfinin doğru olduğunu haber vermişlerdir."

Ebû Bekr eş-Şelî´nin bu teşvik ve nasihatlarını dinleyen Terîm ahâlisi, fecr ve tan yerinin ağarması ile güneşin doğması arasında, hatm-i tehlîl yâni yetmiş bin kelime-i tevhîd okuyup, sevâbını ölmüş kimselerin ruhlarına hediye ederlerdi. Terîm ahâlisi bu kadar tesbih ve hatm-i tehlîli bu kadar kısa zamanda nasıl okuduklarına hayret ederlerdi. Bunu, Ebû Bekr eş-Şelî hazretlerinin kerâmeti bilirlerdi.

Hindistan´da yetişen en büyük velî, âlim müceddid ve müctehid İmâm-ı Rabbânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: Kelime-i tevhîd; putlara ibâdeti bırakıp, Hak teâlâya ib...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın