Allahu Teala

Allah-u Teala

Meşhûr velîlerden Ahmed bin Ebül-Havârî (rahmetullahi teâlâ a- leyh) buyurdular ki: "Allahü teâlâyı sevmenin alâmeti, O´na itâatı sevmektir."

Yine buyurdular ki: Allahü teâlâyı sevmenin alâmeti zikri (her işte O´nun emrine uymayı) sevmektir."

Türkistan´da yetişen büyük velîlerden Ahmed Yesevî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hikmet denilen şiirler yazmıştır. Bu şiirler; Dîvân-ı Hikmet´te toplanmıştır. Bu manzumelerin konularından birisi şudur:

Allahü teâlâyı ve O´nun dostlarını her şeyden çok sevmenin lüzumu:

Aşkın kıldı şeydâ beni, cümle âlem bildi beni

Kaygım sensin dünü günü, bana sen gereksin sen

Söylesem ben dilimdesin, gözlesem bu gözümdesin

Gönlümde hem canımdasın, bana sen gereksin sen

Fedâ olsun sana canım, döker olsan benim kanım

Ben kulum sen Sultanım, bana sen gereksin sen.

Büyük velîlerden Bişr-i Hâfî (rahmetullahi teâlâ aleyh)hazretleri bir sohbetinde buyurdular ki: "Şâyet insanlar Allahü teâlânın büyüklüğünü düşünselerdi, O´na isyân etmezlerdi."

Hikmete ermenin yolunun Allahü teâlâya isyânı terk etmekte olduğunu söylerdi. O, ibâdetin lezzetine erenlerdendi. Bu lezzete ermenin yolunu şöyle bildirirdi: "Kendinle arzu ve isteklerin arasına demirden bir perde çekmedikçe, ibâdetten lezzet duyamazsın."

Tefsîr, hadîs ve fıkıh âlimi Dursun Fakîh (rahmetullahi teâlâ aleyh) Mukaffâ Kalesi Gazâvatnâmesi isimli eserini şu şekilde bitirmektedir:

Yâ İlâhî Habîbinin hürmeti

Rahmetinle bağışla bu ümmeti

Suçumuz çok anı şefi kılıruz
Rahmetini ol sebebden bilirüz

Rahmetin umar isen Dursun Fakı

Resûlullah´ın mücâzâtların oku.

Irak´ta yetişen evliyânın büyüklerinden Ebû Bekr el-Betâihî (rahme-tullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Allahü teâlâya yakınlık; edebe riâyet, devamlı korku ve ibâdete devâm etmekle olur. Resûlullah´a sallallahü aleyhi ve sellem yakınlık; sünnetine tam tâbi olmak ve ilme, canla başla sımsıkı sarılmakla olur."

"Allahü teâlâ ile olmak, O´ndan başkasından uzaklaşmaktır. O´ndan başkasından uzaklaşmak da O´nunla olmak demektir."

"Allah korkusu, insanı Allahü teâlâya yaklaştırır."

Evliyânın büyüklerinden Ebû Bekr-i Dükkî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Allahü teâlâya yakın olmanın alâmeti, insanı Allahü teâlâ- dan uzaklaştıran her şeyden uzak olmaktır."

Büyük velîlerden Ebû Câfer bin Sinan (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Allahü teâlânın kıymet verdiği şeye, ancak Allahü teâlâyı tâzim edenler hürmet gösterir. Allahü teâlâyı tanıyan, O´nun râzı olduğu şeylere yapışır. O´nun emir ve yasaklarına teslim olur. Onun bu teslimiyeti, Rabbine olan tâzimden doğar. O´nu tâzim ettiği zaman, Allahü te- âlâdan başka her şey kendisine küçük görünür. Bu hal, kalbindeki Allahü teâlâya olan tâzimdendir. Bu tâzimden, Allahü teâlâyı tanıyan ve O´na itâat edenlerin, yâni bütün müminlerin hürmetini gözetmek hâsıl olur."

Kelâm, fıkıh, tefsîr, hadîs âlimlerinden ve evliyânın büyüklerinden Ebû Hamza Bağdâdî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Bir kim- senin, Allahü teâlâyı sevmesi, sonra da O´nu unutması, devamlı Allahü teâlâyı hatırlayıp, sonra da O´nu bulamaması ve Allahü teâlâyı anmadaki tadı alıp, sonra da O´ndan gâfil olması düşünülemez."

Hak teâlânın yolunu bilen için o yola girmek kolaydır. Allah´a giden yolda, Resûlullah´a hâl, fiil ve sözlerinde tâbi olmak tek kurtuluş yoludur.

Çeşitli sohbetleri sırasında şöyle buyurdu: "Bir kimse Hakk´ ın yolunu bilirse kolaylıkla bu yolu tutabilir. Yolu bilmek, Hak teâlânın vâsıtasız olarak bunu ona öğretmesiyle olur. Yolu istidlalle yâni akıl yürüterek bulan kimse gâh isâbet, gâh hatâ eder."

Derin âlim ve büyük velî Ebû Hamza Horasânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Allahü teâlâ bir kimseye şefkatle nazar ederse, hiç şüphe yok ki bu nazar o kimseyi mesûd kişilerin menzillerine ulaştırır. Onun içini ve dışını doğrulukla süsler."

Evliyânın büyüklerinden Ebû Muhammed Cerîrî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerinin talebeleri arasında, içinden devamlı; "Allah Allah" di- ye zikreden birisi vardı. Bir gün bu gencin başına bir hurma dalı düşüp, başı yarıldı. Başından akan kan, yer üzerinde; "Allah Allah" yazıyordu. Anlaşıldı ki, her kaptan, içinde olan dışarı sızar.

Nişâbur´da yetişen büyük velîlerden Ebû Muhammed Râzî (rahme- tullahi teâlâ aleyh) sohbetlerinde buyurdular ki: "Allahü teâlâya yakınlık makâmına kavuşmak isteyen, nefsin arzuları ile kendisi arasında, demir gibi kavî bir duvar bulundursun."

Türkistan´da yetişen büyük velîlerden Ebû Saîd Ebü´l-Hayr (rah- metullahi teâlâ aleyh) çocukluğundan beri şu şiiri okurdu:

Ben sensiz bir an karar kılamam.

Senin ihsânlarını tek tek sayamam.

Bedenimdeki her kıl gelse de dile,

Şükrünün binde birini yapamam bile.

Ebû Kâsım bin Mervezî ve Ebû Bekir Verrak, Ebû Saîd-i Harrâz (rahmetullahi teâlâ aleyh) ile arkadaş olmuşlardı. Deniz sâhilinde Sayda şehrine doğru yürüyorlardı. Ebû Saîd-i Harrâz uzaktan bir şahsı gördü ve yanındakilere; "Gelin oturalım. Çünkü o şahıs muhakkak Allahü teâlânın velî kullarındandır." dedi. Orada beklemeye başladılar. Çok geçmeden karşılarına, elinde bir su kırbası ile mürekkep hokka bulunan yakışıklı bir genç çıktı. Üzerinde yamalı bir hırka vardı. Hokka ile birlikte su kabını da taşımasını hoş karşılamayan Harrâz bu gence döndü ve; "Ey delikanlı! Allahü teâlâya giden yollar nasıldır ve nelerdir?" dedi. Delikanlı; "Ey Har- râz! Allahü teâlâya giden iki yol biliyorum. Birisi husûsî bir yoldur. Diğeri ise umûmîdir. Senin tuttuğun yol umûmî yoldur. Husûsî yola gelince, be- ni tâkib et öğrenirsin. Çünkü sen amellerini Hakk´a kavuşmak için sebep kılıyor, diğer taraftan da kalemi ve hokkayı, vuslata, kavuşmaya perde kabûl ediyorsun." dedi. Sonra su üstünde yürümeye başladı ve gözden kayboldu. Ebû Saîd-i Harrâz gördüğü manzara karşısında hayret edip, gencin büyüklüğünü anladı.

Tasavvuf büyüklerinden Ebû Yâkûb Nehrecûrî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Allahü teâlâyı seviyorum deyip de, O´nun emrine uymayan kimse dâvâsında yalancıdır. Korkmadan sevdiğini söyleyen aldanmıştır."

Muînüddîn-i Çeştî?nin talebelerinden Hamîdüddîn Nâgûrî (rahme- tullahi teâlâ aleyh) hazretlerine bir gün "Mülkün sâhibi nerededir ki, kalb yüzünü O´na çevirelim?" denildiğinde; "Nerede değildir ki? "Nereye yönelirseniz, Allah´adır" âyet-i kerîmedir. Dünyâ ve âhiret nasîbinden vaz geçip mert olmak ve nefsin lezzetlerini terk etmek lazımdır ki, nerede bu- lunursa, O´nunla olsun. Nereye giderse, O´nunla gitsin. Ne söylerse O´-nunla söylesin, ne ararsa O´nunla arasın. Sakın, O´nun senden uzak ol- duğunu sanma! Belki sen O´ndan uzaksın. Sen, sensiz sende yok olur- san, başkasına açılmıyan kapı sana açılır ve sana, seninle maksad gösterilir." buyurdular.

Bağdât´ta yetişen büyük velîlerden Hammâd bin Müslim Debbâs (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Allahü teâlâya kavuşmanın en yakın yolu, O´nun sevgisidir. İnsan, İslâmiyetin emirlerini yapıp huzûr ve sükûna kavuşmadıkça hakîkî Allah sevgisini tadamaz." "Fenâ makâmına kavuşmayı dileyen, yâni Allahü teâlâdan başka her şeyin sevgisinin yok olmasını isteyen, O´ndan gelen her şeye, dert ve belâlara râzı olmalıdır.

Evliyânın büyüklerinden Hâris el-Muhâsibî (rahmetullahi teâlâ a- leyh) buyurdular ki; "Allahü teâlâ kulunu sevdiği zaman, ona, farzların edâsı için sevinç ve gayret verir."

Mısır´da yetişen büyük velîlerden Seyyid İbrâhim Desûkî (rahmetul- lahi teâlâ aleyh) hazretlerine, Allahü teâlânın sevdiği kimselerden soruldukta; "Cenâb-ı Hak şu kimseleri sever: İffetli ve kalbi temiz olanı, elini fenâlıktan men edeni, dilini gıybetten ve lüzumsuz sözden koruyanı, edep yerine sâhib olanı, iyilik, ikrâm ve ihsâna koşanı, dâimâ Allahü teâ- lâyı hatırlayanı, affetmeyi seveni." buyurdular.

Anadolu´da yaşayan evliyânın ve âlimlerin büyüklerinden İbrâhim Hakkı Erzurûmî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerinin "Tefvîznâme" adlı şiiri şöyledir:

"Hak, şerleri hayr eyler,

Zannetme ki gayr eyler,

Ârif ânı seyr eyler,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Sen Hakk´a tevekkül kıl

Tefvîz et ve râhat bul

Sabr eyle ve râzı ol,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Kalbin ana bend eyle,

Tedbîrini terk eyle,

Takdîrini derk eyle,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Hallâk u Rahîm oldur,

Rezzâk u Kerîm oldur,

Fa´âl ü Hakîm oldur,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Bil kâdî-yi´l hâcâtı,

Kıl ana münâcâtı,

Terk eyle mürâdâtı

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Bir iş üstüne düşme,

Olduysa inâd etme,

Haktandır o, red etme,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Haktandır bütün işler,

Boştur gam u teşvişler,

Ol, hikmetini işler,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Hep işleri fâyıktır,

Birbirine lâyıktır,

N´eylerse, muvâfıktır,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eylerse, güzel eyler...

Dilden gamı dûr eyle,

Rabbinle huzûr eyle,

Tefvîz-i umûr eyle,

Mevlâ görelim n´eyler,

N´eyle...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın