Rükü

RÜKÛ´

Eğilme, namazda kıraetten sonra eğilerek baş ile arkayı düz bir vaziyete getirme anlamında bir fıkıh terimi. Rüku´, namazın rükünlerinden biridir ve farzdır. Rüku´da eller dizlere kadar varır. Ayakta namaz kılan bir kimsenin yalnız başını eğmesi yetmez. Arkasını da eğerek başı ile arkası düz bir şekilde olması gerekir. Namazda rükû´u tam yapmayan kimse kıyama daha yakınsa rükû´ yapmış sayılmaz. Rükû´ durumuna daha yakınsa rükuu sahih olur. Rükû´da dizler dik tutulur, eller diz kapaklar üzerine konur ve el parmakları diz kapaklarını kavrar. Oturarak namaz kılan bir kimse alnı dizlerinin hizasında olacak şekilde sırtını eğmelidir. Rükû´a varmış gibi kambur olan bir kimsenin rükû´ için başını biraz eğmesi gerekir. Kamburluğu rüku sayılmaz. Cemaatle namaz kılarken imama rükuda yetişen kimse ayakta tekbir alır sonra rüküya gider. Rükû´a yakın bir şekilde tekbir alırsa namazı fasit olur. Bu durumda iftitah tekbiri ve rükû´ tekbiri için yalnız bir tekbir yeterlidir.

İmama rükû´da yetişen bir kimse o rekâta yetişmiş sayılır. İmamdan önce rükû´a varan ve daha imam rükû´a gitmeden önce rükû´dan başını kaldıran bir kimse bu rükû´u imamla birlikte tekrar etmese namazı fasit olur. Rükû´da en az üç defa "sübhane rabbiyel-azîm", Rüku´dan doğrulurken, "Semi´allahü limen hamideh", ayakta iken de "Rabbenalekel hamd" demek sünnettir (Büyük İslam İlmihali, 106, 125-126).

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın