|
Konu Başlığı: Savaşta bağırmak Gönderen: Sümeyye üzerinde 22 Şubat 2011, 15:30:52 Savaşta Bağırmak 81- İmam Muhammed dedi ki: Dînî yönden mekruh olmamakla beraber korkaklık ve yenilginin alameti olduğu için savaşta bağırmak hoş değildir. Ama müslümanları savaşa teşvik ediyor ve bir yarar sağlıyorsa, hiçbir sakıncası yoktur. Yani savaşta meydana atılanlar yüksek sesten güç ve hareketlilik kazanabilirler yahut onunla düşman korkutulabilir. Nitekim Rasulullah (s.a.v.) Ebû Dücâne için: 11 Savaş zamanında Ebû Dücâne'nin sesi, bir takım asker mesabesindedir" buyurur. Ama bir faydası yoksa, korku ve gevşekliğin alameti sayılır. Bazen ordunun yerini düşmana haber vermeye sebep olabilir. Bundan dolayı hoş karşılanmaz. 82- Hasan-ı Basrî'den rivayete göre Rasûlulah üç yerde yüksek sesle konuşmayı hoş karşılamamıştır: Kur'an-ı Kerim okunduğu yerde, cenazelerin yakınında ve savaşta. 83- Kays b. Ubâde'nin rivayetine göre Rasulullah (s-a.v.)' in ashabı üç yerde yüksek sesten hoşlanmazlardı: Cenazelerin yanında, savaşta ve zikir anında. Zikirden maksat, vaazdır. Her iki hadiste de Kur'an okunduğu ve vaaz verildiği yerde sesi yükseltmenin mekruh olduğu bildirilmektedir. Buradan anlaşılıyor ki, vecd ve aşka geldiklerini söyleyip bağırıp çağıranların bu yaptıklarının dinde yeri yoktur. Yine bundan anlaşılıyor ki, tasavvufçulann sema' anında bağırarak konuşma ve elbiseleri yırtma gibi adetlerine engel olunmalıdır. Kur'an'm okunduğu ve vaaz verildiği yerde yüksek sesle konuşmak dince mekruh ise, sema' nağmeleri arasında bunun hükmünün ne olacağını sanıyorsunuz? Cenazelerin yanında sesli konuşmaktan maksat, ölü için bağırıp çağırmak, elbiseleri yırtmak ve yüzü başı yolmaktır. Bu ise haramdır. Cahiliye döneminde olduğu gibi cenazenin yanında ölüyü aşırı şekilde methetmek de buna girer. Cahiliye döneminde cenaze sahibini öyle överlerdi ki, yapılması imkansız şeyleri ona yakiştırırlardı. Bu konuda Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurur: "Cahiliyye ağıtı gibi ağıt yakan (veya taziye yapan) kişilere hiç kinaye yapmadan babasının zekerini ısırmasını söyleyin." Yani cahiliye taziyesi gibi cenaze sahiplerini taziye edip teselli ettirmeye çalışanı bundan sakındırın ve ölüyü kötülükle de anmayın.[48] [48] İmam Serahsî, İslam Devletler Hukuku, Şerhu’s-Siyeri’l-Kebir, Eğitaş Yayınları: 1/105-106 |