Merruzi

MERRÛZÎ

(ö. 275/888)

Ahmed b. Hanbel'in talebesi, muhaddis ve fakih

Ebû Bekr Ahmed b. Muhammed b. el-Haccâc el-Merrûzî. 200 (815-16) yılı dolaylarında doğdu. Hayatı hakkında yeterli bilgi yoktur. Babası Hârizmli, annesi Merverrûzludur. Horasan bölgesinde Murgâb nehrinin yukarı kısmında küçük bir şehir olan bu yer Merrûz şeklinde de söylendiğinden Merrûzi nisbesiyle anılmıştır. İlk eğitimini muhtemelen memleketinde ve çevre şehirlerde alan Merrûzî daha sonra Bağdat’a gitti. Burada uzun süre Ahmed b. Hanbel'den ders aldı ve önde gelen talebelerinden biri oldu. Ayrıca Hârûn b. Ma'ruf Muhammed b. Minhâl ed-Darîr, Kavâriri, Süreyc b. Yûnus, Osman b. Ebû Şeybe den ve başkalarından hadis dinledi. Merrûzî'den ders alanlar arasında Ebû Bekir el-Hallâl, Muhammed b. Mahled el-Attâr. Hasan b. Ali el-Berbehârî. Ebü'l-Kâsım el-Hıraki ve babası Ebû Ali Hüseyn b. Abdullah el-Hıraki, Ahmed b. Abdullah el-Hazzâ gibi âlimler bulunmaktadır. Ebu Ali el-Hıraki hocasına yakınlığı sebebiyle; Merrûzî'nin halifesi diye anılmış ve ona sorduğu sorulara aldığı cevapları derleyerek Kasasu men hecerehû Ahmed adlı bir eser kaleme almıştır. Kaynaklarda ilim ve takvasından övgüyle söz edilen, güvenirliliğinde şüphe bulunmayan biri olarak anılan Merrûzî 6 Cemâziyelevel 275 (16 Eylül 888) tarihinde Bağdat’ta vefat etti ve Ahmed b. Hanbel'in mezarı yanında defnedildi.

Ebû Bekir el-Hallâl, Merrûzî'nin Ahmed b. Hanbel'in en önde gelen öğrencisi olduğunu ve kendisinden çok sayıda mesele rivayet ettiğini, öldüğünde hocasının cenazesini yıkadığını belirtir. Hallâl, es-Sünne adlı eserindeki rivayetlerin çoğunu, hocası Merrûzî vasıtasıyla naklettiği gibi Hanbelî fıkhının ilk temel kitabı sayılan el-Câmi’de de hocasından birçok rivayete yer vermiştir. Sünnet bilgisi yanında; sünneti yaşamada da son derece titiz olan Merrûzî halkın büyük saygısını kararmıştı. Yine Hallâl, Bağdat'tan gazâya çıkarken Sâmerrâ'ya kadar yaklaşık 50.000 kişinin ona refakat ettiğini söyler.

Merrûzî, dönemin ilmî ve fikrî tartışmaları çerçevesinde hocası Ahmed b. Hanbel'in görüşlerini savundu ve bu çerçede başta halku'l-Kur'ân olmak üzere çeşitli itikadî konulardaki yaklaşımları sebebiyle mutasavvıf Haris el-Muhâsibî, Şâfii Hüseyin b. Ali el-Kerâbîsî, Mu'tezilî Bişr b. Gıyâs ve İbnü'l-Allâf gibi âlimlere karşı çıktı. İbn Kayyim el-Cevziyye, Ahmed b. Hanbel'in vefatından sonra kendi mensuplarından Muhammed b. Dâvûd el-Masisi ve başkalarının Kur'an'ı telaffuz etmenin mahlûk olmadığını ileri sürerek bu görüşü ona isnat ettiklerini, önde gelen talebesi Merrûzî'nin ise bu iddiaya karşı çıkıp konuyla ilgili bir kitap (mektup ?) kaleme aldığını Hallâl'den naklen belirtir. (Muhammed b. el-Mevsılî, s. 531; krş. Ebû Bekir el-Hallâl, s. 231,265-266).

Merrûzî dinî, ahlâkî ve hukukî çeşitli meseleleri ihtiva eden Kitâbü'l-Vera'ı Ahmed b. Hanbel'e sorduğu sorulara onun verdiği cevaplarla ondan ve başkalarından naklettiği bazı rivayetleri derlemek suretiyle telif etmiştir (Kahire 1340; nşr Zeyneb İbrahim el-Kârût, Beyrut 1403/1983; nşr. Muhammed Saîd Besyûnî, Beyrut 1986; nşr. Semîr b. Emîn ez-Züheyrî, Riyad 1418/1997). Ahmed b. Hanbel'den nakledilen rivayetlerin ağırlıkta olması sebebiyle Zeyneb İbrahim el-Kârût ve Muhammed Saîd Besyûnî neşirlerinde eser ona nisbet edilmiştir. Ebû Bekir el-Hallal’in, Merrûzî'nin kendilerine Kitâbü'l-Makâmi'l-mahmûd'u bir defa okuduğunu, bu kitaba bakmadığını ve onu almadığını, Kirman'a gidip döndüğünde ise hocasının öldüğünü belirtmesinden (es-sünne, s. 217) Merrûzî'nin bu adla bir eseri olduğu anlaşılmaktadır.

(T.D.V:İslam Ans., 29/210-211)
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın