Leys b. Sad

LEYS B. SA'D
(ö. 175/791)

Mutlak müctehid, muhaddis.

Ebü'l-Hâris el-Leys b. Sa'd b. Abdirrahmân el-Fehmî. Şaban 94'te (Mayıs 713), Aşağı Mısır'da Kahire yakınlarındaki Kalyûbiye vilâyetine bağlı Tüh ilçesinin Karkaşende (Kalkaşende) köyünde dünyaya geldi. 92 (711) veya 93 yılında doğduğu da rivayet edilir. Sem'ânî'nin verdiği Şaban 124 (Haziran 742) tarihi (el-Ensâb, IX, 353)yanlıştır. Kaynaklarda bazı farklı rivayetler bulunsa da ailesinin aslen İran'ın İsfahan şehrine bağlı Mârbîn veya Tabne kazasından geldiği ve Mısır'daki, Fehmoğulları'nın azatlısı olduğu anlaşılmaktadır. Birçok kaynakta yer alan, Leys'in, Hâlid b. Sabit el-Fehmî'nin azatlısı olduğu kaydı, ailesiyle Fehmoğulları arasındaki mevla'l-muvâlât ilişkisinin bu şahısla başladığını göstermektedir. Bu sebeple Leys'in İsfahan'da esir alındığı ve Mısır'a gelip Fustât'a yerleştiği rivayeti (Ebü'ş-Şeyh, 1,405-406) kendisiyle değil dedesiyle ilgili olmalıdır. Zira Leys'in babası Sa'd b. Abdurrahman el-Fehmî'nin İsfahanlı olduğu, 42 (662) yılında doğup 100 (718-19) yılından sonra vefat ettiği (Ebû Nuaym, Târîhu İsbahân, I, 389) ve İsfahan'ın Hz. Ömer devrinde 21 (642) veya 23'te (644) fethedildiği göz önünde tutulursa babasının bile esir alınması ihtimali bulunmamaktadır. Dolayısıyla muhtemelen dedesi Abdurrahman esir alınmış, Mısır'a getirilerek Fehmoğulları'nın mevlâsı olmuş ve aile Leys'in doğum yeri olan Karkaşende'ye yerleşmiştir. Nitekim Abdullah b. Vehb'in hocalarından, İsfahan asıllı olup Mısır'a yerleşen Ebü's-Sahmâ Süheyl b. Hassân'ın, kendileriyle Leys'in dedesi Abdurrahman arasında İsfahan'da iken sütkardeşliği bulunduğunu söylediğine dair rivayet (a.g.e., I, 399) dedesinin İsfahan'da doğduğunu göstermektedir.

Leys'in azatlılık bağıyla mensubu bulunduğu Fehmoğulları, Emevîler döneminde Mısır'da büyük nüfuz sahibiydi ve onun gençlik yıllarında Hâlid b. Sâbit'in torunlarından üçü Mısır valiliği yapmıştı. Yetişmesinde bunların etkili olduğu anlaşılmaktadır. Leys Mısır ve Hicaz'da birçok âlimden ders aldı. Ayrıca Şam, Kudüs, Bağdat gibi ilim merkezlerine gitti. İlk olarak 113 (732) yılında yaptığı hac ziyareti esnasında Mekke'de içlerinde Atâ b. Ebû Rebâh, İbn Ebû Müleyke, İbn Şihâb ez-Zührî, Ebü'z-Zübeyr, İmrân b. Ebû Enes ve İbn Ömer'in azatlısı Nâfi'in de bulunduğu birçok âlimle görüştü. Hadis öğrendiği hocaları arasında Hişâm b. Urve, Saîd b. Ebû Saîd el-Makbürî, Amr b. Haris, Yezîd b. Ebû Habîb, Ukayl b. Hâlid el-Eylî, Yûnus b. Yezîd el-Eylî, Abdurrahman b. Kasım et-Teymî, Kesîr b. Ferkad, Saîd b. Abdurrahman el-Cumahî, Hâlid b. Yezîd el-Cumahî, Yahya b. Saîd el-Ensârî, Abdurrahman b. Hâlid el-Fehmî, Abdülazîz el-Mâcişûn, Ebû Ma'şer es-Sindî gibi âlimler bulunmaktadır. Tabiînden elliyi aşkın, tebeu't-tâbiîn ve daha sonraki nesilden 150 kadar kişiyle görüşüp onlardan faydalandığı rivayet edilir.

Döneminde Mısır'ın en büyük fakihi ve muhaddisi olan Leys'ten Hüşeym b. Beşîr, Abdullah b. Mübarek, İbn Vehb, İbn Lehîa, Ka'nebî, Abdullah b. Abdülhakem, İbnü'l-Kâsım el-Uteki, Eşheb el-Kaysî, Kuteybe b. Saîd es-Sekafî, Kâtibülleys diye bilinen Abdullah b. Salih, Yahya b. Abdullah b. Bükeyr el-Mahzûmî, Yahya b. Yahya el-Leysî, Saîd b. Ufeyr, Muhammed b. Hallâd, Abdullah b. Yezîd el-Adevî gibi birçok kişi ilim öğrenmiştir. Oğlu Şuayb ve torunu Abdülmelik fıkıh ve hadis alanlarında yetişmiş âlimler arasında sayılmaktadır. Müslim ve Ebû Dâvûd bunlar aracılığıyla Leys'ten hadis rivayet etmişlerdir.

Leys 14 Şaban 175 (16 Aralık 791) tarihinde vefat etti; cenaze namazını Mısır Valisi Mûsâ b. İsâ el-Hâşimî kıldırdı ve Kahire'nin güneyinde Karâfetüssuğrâ'ya defnedildi. Mezarı halen Mısır'da önemli ziyaretgâhlardandır (türbesi içinbk. Makrîzî, 11,463). Ölüm tarihi olarak 176 (792) ve 177 yılları da verilmektedir. İbn Sa'd ise Mehdî'nin hilâfeti döneminde 14 Şaban 165'te (3 Nisan 782) vefat ettiğini belirtmektedir (et-Tabakât, VII, 517).

Genç yaşta Mısır'ın önde gelen ilim adamlarının takdirini kazanan Leys, gerek Emevîler gerekse Abbasîler döneminde halifeler ve diğer devlet adamları nezdinde büyük itibar gördü. Mısır valileri ona danışmadan bir konuda kesin karar vermezlerdi. Emevî Halifesi II. Mervân, Mısır'a vali tayin ettiği bedevi Havsere b. Süheyl'e yardımcı olacak birini seçmeleri için Mısırlılar'a bir mektup gönderdiğinde Leys'in iki hocası hayatta bulunduğu halde bu göreve Leys ittifakla seçildi. Abbasî halifeleri Mansûr ve Mehdî-Billâh'ın da kendisinden övgüyle söz ettikleri rivayet edilir. 140 (758) yılında hac görevini yerine getiren Mansûr, dönüşte Kudüs'te iken Leys bir heyetin başında elçi olarak halifenin huzuruna çıkmış, halife kendisine Mısır valiliğini (veya kadılığını) teklif etmiş, Leys, göreve güç yetiremeyeceğini ve mevâlîden olduğunu söyleyerek teklifi geri çevirince halife bunun için birini tavsiye etmesini istemiştir. Abbâsîler'in ilk Mısır valisi olan Salih b. Ali el-Hâşimî zamanında Dîvânü'l-atâ üyeliği, Halife Mansûr döneminde Cezîre valiliği ve Mehdî-Billâh devrinde divan idaresi gibi bazı resmî görevler üstlendiği de rivayet edilmektedir. Bağdat'ta bulunan fakihlerin bir meseleyi halledememeleri üzerine Hârûnürreşîd tarafından ülkenin birçok şehrinden diğer fakihlerle birlikte Leys de Bağdat'a davet edilmiş ve meselenin çözümünde gösterdiği dirayetten memnun kalan halife kendisine çeşitli hediyeler yanında Mısır'da birçok yeri iktâ etmiş, diğer bir rivayete göre ise Leys'in, memurların denetiminden uzak kalmak için iktâları kabul etmemesi üzerine Mısır'daki çiftliklerinin işletmesini vermiştir (İbn Asâkir, L, 328-330). Zehebî, muhtemelen Leys'in bilinen Bağdat seyahatinin 161 (778) yılında gerçekleşmesinden hareketle bu rivayetin doğru olması halinde olayın Hârûnürreşîd'in hilâfetinden (786-809) önce olması gerektiğini belirtir (A’lâmü'n-nübelâ,VIII, 146).

Döneminin bazı önemli siyasî ve dinî kararlarında etkili olduğu görülen Leys, Ebû Hanîfe'nin öğrencilerinden ilk Mısır kadısı İsmail b. Yesa' el-Kindî'yi, hocasının görüşü doğrultusunda vakıfları iptal ettiği için sünnete ve sahabe tatbikatına muhalif davrandığı gerekçesiyle Halife Mehdî-Billâh'a şikâyet ederek görevden aldırmıştır. 170'te Vali Ali b. Süleyman tarafından yıktırılan Mısır'daki hıristiyan kiliselerinin tekrar inşasına bir yıl sonra yeni vali Mûsâ b. İsâ, Leys ve İbn Lehîa'ya danışarak izin çıkarmıştır. Bu iki âlim kilise yapımını memleketin imar faaliyeti olarak gördüklerini söylemiş ve Mısır'daki kiliselerin İslâm döneminde sahabe ve tabiîn zamanında inşa edildiğini belirtmiştir.

Leys'in çalışma programı, valiyle görüşüp onun karşılaştığı dinî problemlerin çözümüyle ilgilenme, öğrencilerine hadis rivayeti, halkın dinî meselelerine çözüm getirme ve maddî ihtiyaç içinde olanlara yardımcı olma şeklinde dört ayrı faaliyete ayrılmıştı. Kaynaklar onun cömert bir kişiliğe sahip olduğunu kaydeder. Yıllık geliri 20–25.000 dinar olmasına rağmen malını senesi geçmeden sadaka olarak dağıttığı için kendisine hiç zekât farz olmadığı, hatta bazan borçlu bile kaldığı, bilhassa İbn Lehîa, İmam Mâlik ve Mansûr b. Ammâr el-Vâiz gibi âlimlere önemli miktarda yardımda bulunduğu rivayet edilir.

Görüşleri.

Leys'in itikadî görüşleri konusunda fazla bir şey bilinmemekle beraber müteşâbih rivayetleri te'vile gitmeden kabul etme taraftarı olduğu, seksen yaşına ulaştığı halde hiç kimse ile tartışmaya girmediği, kader inancını reddedenlerin hastalıklarında ziyaretlerine gitmeye, cenaze namazlarını kılmaya ve davetlerine icabet etmeye lâyık olmadıklarını söylediği ve Mısır'da Hz. Osman aleyhtarlığını onun faziletlerine dair rivayetler naklederek ortadan kaldırdığı belirtilmektedir.

Leys, görüşlerine fukaha ihtilâflarını konu alan eserlerde yer verilen ve görüşleri fetva ve kazaya esas teşkil eden belli sayıdaki müctehidden (fukahâü'l-emsâr) biridir. Döneminde hadis ve fıkıh alanında Mısır halkının imamı kabul edilmekteydi. İmam Mâlik de Leys'e gönderdiği mektupta onun memleketindeki lider kişiliğini, saygınlığını ve hemşehrilerinin kendisine olan ihtiyaçlarını, verdiği fetvalara itimatlarını vurgular. İmam Şafiî, İbn Vehb, İbn Bükeyr gibi âlimler, fıkıh konusunda Leys'in Mâlik'ten üstün olmasına rağmen Mâlik'in daha çok rağbet görüp meşhur olduğunu söylemişlerdir. Yine Şafiî rivayet ilminin Mâlik, Leys ve Süfyân b. Uyeyne arasında dolaştığını, zamanlarına yetiştiği halde Leys ve İbn Ebû Zi'b ile görüşemediğine üzüldüğünü söyler. Ahmed b. Hanbel ve Yahya b. Maîn ise Mâlik'i Leys'ten üstün tutarlar. İbn Maîn ayrıca Leys'i siyer müellifi Muhammed b. İshak'tan üstün kabul eder. Ancak bu mevkiine rağmen onun fıkhî görüşleri etrafında bir mezhep oluşmamıştır. Şâfıî bu durumu öğrencilerinin onun fıkhı görüşlerini yaymamasına bağlar. Hayatının sonlarına doğru Leys'in Mısır'da elde ettiği itibar Mâlik lehine azalmaya başlamış (Kindî, s. 382; Kâdî İyâz, I, 456), Mâliki ve Şafiî mezheplerinin Mısır'daki yükselişi, Leys'in esasen sistematik hale getirilmemiş olan görüşlerinin zamanla ihmal edilmesine ve unutulmasına yol açmıştır. Ancak Muhammed b. Beşîr el-Meâfirî, Yahya b. Yahya el-Leysî ve Ebû İsâ Yahya b. Abdullah el-Kurtubî gibi Endülüslü âlimler İmam Mâlik'ten ayrıldığı bazı konularda Leys'i takip etmiş ve onun birkaç görüşü Endülüs'te yaygın uygulama alanı bulmuştur (Kâdî İyâz, I, 538; II, 413-414; Nübâhî, s. 72). İbn Abdülber, bu meselelerden biri olan tek şahit ve davacının yeminiyle hüküm vermenin caiz olmayacağı anlayışıyla ilgili olarak Endülüslü Mâlikîler'in aslında bu meselede Irak ekolünden etkilendiklerini, fakat görüşlerini açıklarken Leys'in arkasına saklandıklarını söyler (el-Kâfi, II, 909).

İmam Mâlik'in akranı olan ve onunla hemen aynı çevrede yetişen Leys, esas itibariyle Medine ehl-i hadî...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın