Urve İbnu z Zübeyr r.a.

Urve İbnu´z-Zübeyr (R.A.)

Cennetlik bir adama bakmak kimi memnun ederse o, Urve İbnu´z-Zübeyr´e baksın.[1]

Akşam güneşi altın ipliklerini Allah´ın evinden çekip terden ıslanan insanların onun temiz avlusunda gidip gelmelerine m´üsaade ettikten sonra, ResûlüMah´ın (s.a.v.) büyük sahabîlerinden ve büyük tabiîlerden daha hayatta olanlar arasında Ka´be´yi tavaf edenler Lâ ilahe illa´llah ve Allahu ekber sözleriyle gökleri çınlatmaya ve her tarafı dualarla doldurmaya başladılar.

En sonunda insanlar, heybetli ve celalli bir şekilde Mescid-i Ha-ram´ın ortasında duran Kâbe-i Muazzama´mn etrafında gruplar halinde oturmaya başladılar.

Gözlerini onun eşsiz güzelliğiyle doldurmaya, aralarında lüzumsuzluk ve günah işleme olmayan konuşmalar yapmaya başladılar.

Rükn-ü Yemanî´nin [2] yanına, yüzleri parlak, soyları şerefli ve elbiselerinden güzel kokular saçılan dört genç oturmuştu. Sanki onlar elbiselerinin beyazlığı, kalplerinin sevgisiyle Mescid-i Haram´daki birkaç güvercin gibiydi.

Bu dört kişi, Abdullah İbnu´z-Zübeyr, kardeşi Mus´ab İbnu´z-Zü-beyr, kardeşleri Urvetu. İbnu´z-Zübeyr ve Abdulmelik İbn Mervan´dı.

Konuşma temiz kalpli gençler arasında yumuşak ve sakin bir şekilde devam ediyordu. Az sonra birisi şöyle dedi: ? Her birimiz Allah´tan arzu ettiği şeyi istesin.

Zihinleri geniş gayb aleminde dolaşmaya başladı. Hayalleri yeşil umutların bahçelerinde gezinmeye devam etti.

Abdullah İbnu´z-Zübeyr şöyle konuştu:

«Benim idealim Hicaz´a hükmetmek ve halifeliği elde etmektir...»

Kardeşi Mus´ab ise şunları söyledi:

«Ben de Küfe ve Basra´ya hükmetmek istiyorum. Bu hususta benim karşıma hiç kimse çıkmasın.,.»

Abdulmelik İbn Mervan ise şu konuşmayı yaptı: «Siz bunlarla yetiniyorsunuz, ben ancak bütün yeryüzüne hükmetmekle... Ve Muaviye İbn Ebu Süfyan´dan halifeliği elde etmekle yetiniyorum».

Urve İbnu´z-Zübeyr ise susup hiçbir şey söylemedi.

Diğerleri ona dönüp:

«Ya sen ne istiyorsun, Urve?» dediler.

Urve şu cevabi verdi:

«Allah dünya işlerinden arzu ettiğiniz şeylerde sizi mübarek kılsın.

Bana gelince ben insanların benden Rablerinîn kitabını, pe\ herlerinin sünnetini ve dinlerinin hükümlerini aldıkları, ilmiyle amel eden bir alim olmayı ve ahirette Allah´ın rızasını kazanmayı ve onun cennetine kavuşmayı istiyorum...»

Daha sonra günler geçti ve bir de gördük ki Abdullah İbnu´z-Zü-beyr´e, Yezid İbn Muaviye´nin ölümünden sonra halife olarak biat edilir ve o da Hicaz, Mısır, Yemen, Horasan ve Irak´ı idaresi altına alır...

Daha sonra, istediği yerden uzakta Kâ´be´nin yanında şehid edilir...

Bir bakıyoruz ki Mus´ab İbnu´z-Zübeyr, Kardeşi Abdullah tarafından İrak Valiliğine getiriliyor, o da Valiliğini savunurken öldürülüyor.

Yine Abdulmelik îbn Mervan´m da babasının ölümünden sonra halife olduğunu, Abdullah İbnu´z-Zübeyr ve kardeşi Musab´ın askerleri tarafından öldürülmesinden sonra müslümanların hepsinin onun halifeliğinde karar kıldıklarım görüyoruz.

Daha sonra o, zamanındaki dünya hükümdarlarının en büyüğü oluyor.

Acaba Urve İbnu´z-Zübeyr´İn durumu nasıldı?. Geliniz, başından İtibaren onun hikâyesine başlayalım.

Urve İbnu´z-Zübeyr Hz. Ömer´in halifeliğinin bitmesine bir sene kala, şanı ve makamı, en yüce müslüman evlerinden birinde doğmuştu.

Babası, Resûlüllah´ın (s.a.v.) havarisi [has adamı), İslâm´da kılıç çekenlerin ilki ve cennetle müjdelenen on kişiden bîri olan ez-Zü-beyr İbnu´l-Avvam´drr.

Annesi, «iki kemerli» lâkabını alan Esma Bint Ebu Bekr´dir.

Anne tarafından dedesi Allah´ın Resûlü´nün halifesi ve mağaradaki arkadaşı Hz. Ebu Bekr´dir.

Babaannesi, Resûlüllah´ın (s.a.v.) halası Safiyye Bint Abdulmut-talib´tir.

Teyzesi, müminlerin annesi Hz. Aişe´dir.

Hz. Aişe defnedildiğinde kabre kendisi inmiş ve onun mezarını bizzat elleriyle düzeltmişti...

Bu soyluluktan başka bir soyluluk...

İman şerefinin ve İslâm´ın yüceliğinin dışında bu şereften başka bir şeref olabileceğini zannediyor musunuz?.

Urve, Kâ´be´İ Muazzama´nın yanında Allah´tan dilediği arzusunu gerçekleştirmek için ilim tahsiline yönelip Resûlüllah´m [s.a.v.) sahabesinden geride kalanlarını ganimet olarak kabul etti.

Onların evlerine gidip gelmeye, arkalarında namaz kılmaya, onların toplantılarına devam etmeye başladı. Böylece o, Ali İbn Ebu Talib, Abdurrahman İbn Avf, Zeyd İbn Sabit, Ebu Eyyub el-Ensarî, Üsame İbn Zeyd, Saîd İbn Zeyd, Ebu Hurayra, Abdullah İbn Abbas, en-Nu´man İbn Beşir´den hadis rivayetinde bulundu... Teyzesi müminlerin annesi Hz. Aişe´den birçok hadis aldı. Dinleri konusunda müslümanların kendilerine başvurdukları Medine´nin yedi fakihinden birisi oldu.

Allah´ın, kendilerini, halkın ve memleketin işlerini gözetmeye lâyık gördüğü idareciler onların [yedi fakihin) yardımlarını isterlerdi.

İşte bunun içindir ki, Ömer İbn Abdulazîz, el-Velîd İbn Abdulme-lik´in valisi olarak Medine´ye geldiğinde halk ona gelip hoş geldin

dediler.

Öğle namazını kılınca o, başlarında Urve İbnu´z-Zübeyr olmak üzere Medine fakihlerinden on kişiyi çağırdı.

On fakih Ömer İbn Abdulaziz´in yanına gelince, onları buyur edip oturmalarını söyledi. Arkasından Allah´a hamd ve lâyık olduğu şekilde övgüde bulunup şu konuşmayı yaptı:

«Ben sizi, mükâfat göreceğiniz ve bana hak yolunda yardımcı olacağınız bir iş için davet ettim.

Ben bir işi ancak sizin görüşünüz veya sizin yanınızdakilerin görüşüyle kesin sonuca bağlamak isterim.

Eğer siz birinin bir başkasına haksızlık ettiğini görürseniz veya size bir memurumun zulmü olursa, Vallahi, sizden bunu bana ulaştırmanızı istiyorum.

Urve İbnu´z-Zübeyr ona hayır duada bulunup Allah´tan onun için doğruluk ve istikamet diledi.

Urve İbnu´z-Zübeyr ilmi amelle birleştirmişti. O sıcağı kavurucu günlerde oruç tutar, karanlık gecelerde namaz kılardı. Dili Allah Teâlâ´nın zikriyle daima ıslak olurdu.

Bunlardan başka o, Allah´ın kitab´ınm dostu ve onu okumaya tutkundu...

O, her gün yüzüne bakarak Kur´ân´ın dörtte birini okurdu. Geceleyin de Kur´ân´i ezbere okurdu.

Onun, gençliğinin başından beri, biraz sonra anlatacağımız bir olay hariç, ölünceye kadar bunu terkettiği kendisinden duyulmamıştır.

Urve İbnu´z-Zübeyr namazda, içinin rahatlığını, gözünün bebeğini ve yeryüzündeki cennetini bulurdu. Onu güzel ve mükemmel bir şekilde yapar ve uzatabildiği, kadar uzatırdı...

Onun hakkında şu anlatılır: O kısa bir namaz kılan birisini görür. Namazını bitirince adamı yanına çağırır ve ona şunları söyler:

«Yeğenimi Senin. Rabbinden istediğin birşey yok mu?..»

Adam cevap verir:

«Vallahi, ben tuza varıncaya kadar herşeyi namazımızda Allah Teâlâ´dan istiyorum».

Urve İbnu´z-Zübeyr´in eli çok cömertti...

Cömertliğinin eserlerinden birisi şudur: Medîne bahçelerinin en büyüklerinden olan bir bahçe ona aitti. O bahçede tatlı su, gölgeli ağaçlar ve yüksek hurma ağaçları vardı...

O, ağaçlarını, hayvan ve çocukların zararlarından korumak için bahçesini yıl boyu çitlerle çevirtirdi. Meyveler olgunlaşıp insanların canı onları yemek isteyince, halkın, bahçenin içine girebilmesi için etrafındaki çitlerin çoğunu kalçhrtırdi...

Halk işlerine gelip giderken oraya girerler, yiyebildikleri kadar

meyvelerden yerler, götürebildikleri kadar da götürürlerdi.

O, bu bahçeye her girişinde Allah Teâlâ´nın şu sözünü tekrar ederdi:

«Bahçene girdiğin zaman, mâşaallah, kuvvet ancak Allah iledir, demeli değil miydin?..» [3]

El-Velîd İbn Abdülmelik´in [4] halife olduğu yıllardan birinde, Allah Teâlâ Urve İbnu´z-Zübeyr´i, ancak İmânın yerleşip doldurduğu gönüllerin sahiplerinde görülen bir İmtihandan geçirdi.

Müslümanların halifesi Urve İbnu´z-Zübeyr´in kendisini ziyaret etmesini istedi. Urve, onun ziyaretini kabul etti. En büyük oğlunu yanına aldı. Huzuruna gelince halîfe, onu çok iyi karşıladı.

Daha sonra, başına istemediği olaylar geldi.

Şöyle ki: Urve´nin oğlu, Safkan atlarla gezinmek için bir ahıra girdi. Bir hayvan ona öldürücü bir çifte attı ve çocuğun ölümüne sebep oldu.

Canı yanan baba, oğlunun kabrinden toztoprak olan ellerini çırpar çırpmaz ayaklarından biri kemik veremine tutuldu. Bacağı şişip kabardı. Hastalık ağırlaşmaya ve şaşırtıcı bir hızla ilerlemeye başladı.

Halîfe, misafir için her taraftan doktorları çağırttı...

Onun herhangi bir şekilde tedavisini istedi...

Fakat doktorlar, kemik vereminin bütün vücuduna geçmeden ve ölümüne sebep olmadan önce Urve´nin bacağının kesilmesinin şart olduğuna karar verdiler...

.Urve, çaresiz bunu kabul etti.

Cerrah bacağı kesmeye geldiğinde, yanında eti yarmak için neşter ve kemiği kesmek için testereler getirdi.

Doktor Urve´ye : «Keserken acı duymaman için bir yudum müskir [sarhoş edici] içirmeyi düşünüyorum» dedi.

Ürve :

«Yapamam, mümkün değil?..

Ümit ettiğim sıhhat ve afiyet karşılığında hiçbir haramdan istifade edemem» dedi.

Doktor ona :

«Öyleyse uyuşturucu verelim» dedi. Urve : «Acısını duymadan organlarımdan birini kaybetmek istemiyorum. Bunun sevabını Allah´tan bekliyorum» dedi.

Cerrah bacağı kesmeye niyetlenince, birkaç kişi Urve´ye doğru1 ilerlediler. Urve :

«Bunlar da ne oluyor» dedi. Ona :

«Onlar ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın