Terbiye üzerindeki tesiri

ALLAH VE AHİRET KORKUSU VE BUNUN
TERBİYE ÜZERİNDEKİ TESİRİ:

Bunlar; dinin ahlak ve davranış üzerindeki tesirleri konusunda bazı Alahsızların itiraflarıdır. Fakat hala bazıları Allah ve ahiret korkusu metodu ile terbiye temeni şahsiyete, hürriyete ve bağımsızlığa aykırı olduğu şayiasını yaymağa uğraşmaktadırlar!

Biz -şimdiye kadar yazdıklarımıza ilaveten- bunlara deriz ki; terbiyeyi mutlak korku öğesinden(unsurundan) soyutlamak asılsız bir iddia ve evhama dayanan bir hayaldir. Ve bu, insan gerçeğine deaykırıdır; çünkü Allah insanı korkar ve ümit eder tarzda yaratmıştır. Eğer insan ille de bir şeyden korkacaksa mülkün sahibi, mahlukatın yaratıcısı ve her şeyin sahibinden korksun, Ondan korksun ki, başka korku kapıları kapansın. Artık küçük veya büyük bir yaratıktan korkmasın; meğer insan olarak içinde böyle bir his duyar. İşte bu korkusuzluk hak konusunda şecaatin kaynağı ve kuvvetin menbaıdır. Ve bu da mü’minlerin halidir (karakteridir). “Onlar Allah’ın gönderdiği emirleri duyururlar. Allah’dan korkarlar ve O’ndan başka kimseden korkmazlar”. “ﬁeytan sadece kendi dostlarını korkutabilir. Eğer inanmış iseniz siz onlardan korkmayın, benden korkun”.

“İnsanlardan korkmayın, benden korkun ve ayetlerimi az paraya satmayın”.

Bir eserde (Kelam-ı Kibarda) da şöyle deniyor: “Her kim Allah’dan korkarsa Allah’da her şeyi ondan korkutur. Kim de Allah’dan korkmazsa, Allah onu her şeyden korkutur”.

ﬁu da var; mü’minin Allah’dan korkması suçuna karşılık ceza verecek diye adaletli bir hakimden korkmasına benzer; yoksa suçluyu suçsuzu ayırt etmeyen zalim bir hükümdardan korkmasına benzemez. Bu korku daha çok, doğru yoldan ayrılan çocuğun babasından korkmasına benzer. Bu korku aynı zamanda af ümidi ile, merhamet arzusu ile karışık bir korkudur. Cenab-ı Allah bu tip kullarını Kur’an’ında şu sözleri ile vasıflandırıyor: “Bunlar, içlerinden hangileri hayır yapmakla Allah’a yakın olacak kaygısı ile Rablerine vesile ararlar; rahmetini umarlar ve O’ndan korkarlar”. “Yoksa o, gece saatlerinde secde ederek, ayakta durarak ibadet eden, ahiretten korkan ve Rabbi’nin rahmetini uman gibi midir?”.

Kur’an-ı Kerim daima korku ile ümit arasında orta yolu gösterir. Binaenaleyh korkunun, Allah’ın rahmetinden ümit kesecek raddeye varması uygun olmadığı gibi, ümidin de Allah’ın azabından emin olma sınırına varması uygun değildir. “Ziyan edenlerden başkası Allah’ın azabından emin olmaz”. “Kafirleren başkası da Allah’ın rahmetinden ümit kesmez”.

Kur’an-ı Kerimde Allah’ın sıfatları da aynı dengeyi sağlar durumdadır: “Allah günahları affeder, tövbeleri kabul eder ve azabı da şiddetlidir”. “Bilin ki, Allah’ın azabı da şiddetlidir ve Allah Gafurur-Rahim’dir de”. “Kullarıma haber ver ki, Ben Gafurur-Rahim’imdir ve azabım da zorludur”.

Hal böyle olunca bu korku terbiye kurallarına nasıl aykırı olur ve şahsiyetin gelişmesine nasıl bir engel teşkil eder?

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın