Gerçekten çocuk, hayatın çiçeği ve dünyanın ziynetidir. Fakat itaat ve iyilik edeceği yerde, babalarına isyan ve kötülük edenlerin hesabı yoktur. Hata birçok babalar ölümü çocuklarının elleri ile tatmışlardır. Çünkü çocuklar, ya babalarının servetlerine göz dikmişler, yada babaları çocuklarının sefahatlarına engel olmak istemişlerdir.

Çocukları için esefle şöyle diyen babalar vardır:

“Seni çocukken besledim, delikanlı iken geçindirdim.

Benim sayemde yeyip içmektesin?

Geceleri bir sıkıntın oldu mu, uyumaz yatakta sabaha yadar o yana, bu yana dönerdim.

Rüşdüne erip de ümit etiğim gayene ulaşınca,

Bunca nimetleri veren senmişsin gibi, yüzüme karşı bağırıp çağırmaya başladın”.

Çocukların itaatsizliği, babaların  bedbahtlığı konusunda neler görmüş, neler işitmişizdir?! Bu durum çocukların nankörlüğüne karşı babalara ne ağıtlar söylemiştir. Hatta Kıral Lear Shakespear’in ağzı ile şöyle haykırıyor:

Engerek yılanının dişi bil nankör bir çocuk kadar acı vermez!

farklı birşair dehaykırarak şöyle diyor:

“Çocuğu olanı mutsuz , çocuksuzu da mutlu görüyorum.

Çocuk ya düşmandır, yada babası ölür, yetimdir.

Ya da kendisi ölür, geriye dinmeyen bir sızı bırakır”.

Ya şu çocuğu olmayanlar ne olacaktır? Acaba bunlarmüebbet mutsuzluk cezasına mı çarptırılmışlardır?

 

Esselamu aleykum. Iman yolunda islam yolunda hakkiyla cocuk buyuten saadete erisen ve allaha şükür eden kullardan olalim inşallah. ..

Aleykümüsselam saadet çocuk sahibi olmada değildir hayırlı olmayan herşey insanın başına bela olur

Ve aleykümselam. Mevlam herkese hayırlı evlatlar versin inşallah.. Hayırlı anne ve baba olmayı nasip etsin inşallah