Mü'min ölümden korkmaz

MÜ’MİN ÖLÜMDEN KORKMAZ:

Mü’min ölüm korkusu içinde yaşamaz. Ölüm bardağını içmekten çekinmez. ölüm muhakkak onu ziyarete gelecektir; korku onu çevirmez, telaş onu engellemez.

“Deki: Sizin, kendisinden kaçtığınız ölüm, muhakkak sizi bulacaktır”. (Cuma: 62/8)

“Nerede olsanız, sağlam kaleler içnide de bulunsanız yine ölüm sizi bulur”. (Nisa:4/78)

“De ki: Evlerinizde dahi olsaydınız, yine üzerine öldürülmesi yazılmış olanlar, mutlaka (vurulup) yatacakları yeri boylardı”. (A’li İmran: 3/154)

Ölümün yolundan, daha önce Peygamberlerin, sıdiklerin, şehidlerin ve salihlerin geçmiş olması da ölümü mü’mine kolaylaştırır. Onların izni takip ettikten, onların çığırından gittikten sonra ne gam... ölüm zor bir şeydir. Büyüdü... küçüldü, sertleşti... yumuşadı. O herkesin başına gelen bir beladır. Bela yaygınlaşınca hoşlanır (elle gelen düğün bayram).

“Sen de öleceksin, onlar da ölecektir”. (Zümer: 39/30)

“Dünya malı, mü’minin nazarında ölürken bırakmakla acınmayacak kadar değersizdir. Nasıl acır ki, ölüm onu baki mala, sürekli nimete götüren birköprüdür. Her nefis ölümü tadacaktır. Kıyamet günü ecirleriniz size eksiksiz verilecektir. Kim ki hemen ateşin elinden kurtarılır da cennete sokulursa, işte o kurtulaşa ermiştir”. (A’li İmran: 3/185)

“De ki: Dünya geçimi azdır, korunan için ahiret daha iyidir. Size kıl kadar haksızlık edilmez”. (Nisa: 4/77)

Öüm kayıtsız şartsız yok olmak, fani olmak değildir. Ölüm bir hayattan başka bir hayata, bir haden başka bir hale geçiştir. Geçmişlerden biri şöyle diyor: “Siz ebediyet için yaratıldınız; bir yurtta başka bir yurda taşınıyorsunuz”.

“Ölüm fani menzilden baki menzile göçten başka bir şey değildir”.

Ölüm ten kafesinden kurtulma -Berzah aleminde- sonrada ahirette tekrar ona dönmeden ibarettir. ﬁöyle rivayet ediyorlar: İyi kimselerden beri ecelinin yaklaştığını anlayınca kalkıp abdest almış, hoş kokular sürünmüş ve iki rekat namaz kılmış. Az sonra yakınları içeri girdikerinde zatı ölü bulmuşlar; yönünü de kıbleye dönmüş. Baş ucunda bir kağıtta şu beyitler yazılı:

“Beni ölmüş görüp de ağlayan ve bana ağıt söyleyen kardeşlerime derim ki: Beni ölümü sanıyorsunuz? Yemin ederim o ölü ben değilim. Ben İsrafil’in sur’unun içindeyim, bu, cesedimdir. Bir zamanlar onu elbise, gömlek gibi kullanırdım. Ben bir kuşum, bu da kafesimdir. Kafesimden uçtum, onu rehin bıraktım. Beni kurtaran ve bana yüksek yerlerde ev yapan Allah’a hamd olsun. Ölümü ölüm sanmayın; o, sadece buradan oraya geçiştir”.

Mevlana Celaleddin Rumi ölümün olmasını, ahiretten önce cesetlerin çürüme hikmetini açıklarken diyor ki:

“Bir bina harap olmadan yapılmaz. Toprağı kazmadan kıymetli hazine bulunmaz. Bir evin yıkıldığını gördüğün zaman bil ki, yenisini yapmaya karar verilmiştir. Evin yıkılması saklı defineyi çıkarmak ve yeniden inşa etmek içindir. Ağaç açmadan, çiçekleri dökülmeden meyve vermez. Ruh da böyle; fani beden yıkılmadan, eskimiş ömür atılmadan kuvvet kazanamaz, yeni güzel elbiseler giyemez”52.

(52) İslamda Fikir ve Devlet Adamları, kitabında, S. 279, Mesnevi’den naklen.

“Sonsuz kerem sahibi Allah, daha büyüğünü vermedikçe bir nimeti almaz. Binaenaleyh bu fani hayatı da alınca ondan daha geniş, daha sürekli, daha güzel ve daha üstün ahiret hayatını verir”.

Yahya İbn Muaz diyor ki: “Ancak şüphesi olanlar ölümle yüz yüze gelmekten hoşlanmazlar. Ölüm sevgiliyi sevgiliye kavuşturur”.

Ölümü bu şekilde görenler yalnız seçkin insanlar, filozoflar ve mutasavvıflar değildir. Genellikle bütün mü’minler ölüme aynı gözle bakarlar.

Hastalığı ilerlemiş bir Arabiye: Öleceksin, demişler; ölüm beni nereye götürür, diye sormuş. Allah’a, karşılığını verdiklerinde: Yazıklar olsun size, demiş, O’nun yanından başka bir yerde hayır bulamayacağım kimsenin yanına gitmekten nasıl korkarım?

Allah Teala ne doğru söylüyor:

“Rabbimiz Allah’tır deyip sonra doğru olanların üzerine melekler iner: Korkmayın, üzülmeyin, size söz verilen cennetle sevinin derler. Biz dünya hayatında da, ahirette de sizin dostlarınızız. Orada sizin canlarınızın çektiği her şey var. Orada size istediğiniz her şey var. Bütün bunlar o bağışlayan, o esirgeyen (Allah) dan bir ağırlama olarak (size lutf edilmiştir)”(Fussilet: 41/30-32)

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın