Dünya zevki ve tehlikeleri

DÜNYA ZEVKİ VE AHLAK ÜZERİNDEKİ
TEHLİKELERİ:

Ahlak için en tehlikeli şey dünya zevkidir; kadın, çocuk, para, at75, davar ve ekin gbi dünya ziynetidir.

(75) Şimdi de çeşit çeşit markaları ile lüks arabalar aynı şeyi temsil ediyor.

Aşırı dünya sevgisi bütün günahların başıdır. Dünya için rekabet bütün belaların temelidir. Dünya zevki için kardeş kardeşini satar, dünya zevki için oğul babasını öldürür. Dünya zevki için insanlar emanete hiyanet eder ve sözlerinden cayarlar. Onun için insanlar hakkı inkar eder ve görevlerini unuturlar. Onun için insanlar birbirine zulmeder; ormandaki canavarlar, denizdeki balıklar gibi kuvvetlisi zayıfını parçalar, büyük küçüğü yutar. Dünya zevki için tüccarlar halkı aldatır; ölçüyü ve tartıyı eksik tutarlar. Bu uğurda idareciler zulmeder ve kibir taslarlar. Hakimler haksız hüküm verir ve rüşvet alırlar. Zenginlik taşkınlık eder ve lükse kaçarlar. Zayıf iradeliler münafıklık eder ve yer kaparlar (idarecilerden mevki isterler).

Dünya için, gazeteci yalan yazar, güneş gibi açık gerçekeri gizler.

Dünya için şair, akıllı uslu kimseleri hicveder (taşlar): sarhoş ve ahlaksızları medheder.

Dünya için kanlar dökülür, mukaddetasata el uzatılır, kıymetler ayak altında çiğnerir; din, vatan, namus, şeref ve her türlü değerli insani manalar satılır.

Bütün bunlar dünya için, dünya zevki ve dünya arzusu için yapılır: Mesela bir kadın, bir bardak şarap için yapılır. Bir ev, bir parça toprak için yapılır. Küçük byük herhangi bir mevki için yaplır. Az veya çok para için yaplın. Amirin gözüne egirme veya insanlar arasında meşhur olmak için yapılır. Yahutta karın ve ut düşüncesi ile mal ve itibar sevgisi ile iktidar ve başa geçme hevese ile yapılır.

Evet, hayatı sevmek ve ümit beslemek insanın yaratılışında vardır. Eğer olmasa idi dünya imar edilmez, hayat ağacı yeşermezdi. Binaenaleyh -yukarıda geçen ayetin de işaret ettiği gibi- böyle dünya zevklerini istemek Allah’ın hikmetine aykırı değildir. Asıl aykırı ve tamamen tehlikeli olan; insanların dünya zevkine ve hayale dalmalara; uzun olsun, kısa olsun hep bu hayatı düşünmeleri, varsa da, yoksa da bu hayatı bilmeleri ve ona sonsuz umut sağlamalarıdır. Bu, Allah’a kavuşmayı ummayanaların, ahirete inanmayanların ve inanıp da akıllarına getiremeyenlerin halidir. Bunun içindir ki, Peygamberimiz (s.a.v.) bize Allah’a şöyle dua etmemizi öğretmiştir: Ya Rabbi, dünyayı en büyü düşüncemiz ve en yüksek bilgi derecemiz kılma”.

Gerçekten, dünya sevgisinden, dünya ümidinden daha kuvvetli başka bir sevgi ve başka bir ümit lazımdır. Bu da ahiret sevgisi ve Allah’a kavuşma umududur. Allah’ın rızasını ve sevabını arama aruzusudur, Allah’ın azabından ve hesabından korka duygusudur.

Bu sevgi, umut arzu ve korku mefhumları dünya sevgisinin, dünya hırsının ve dünya meylinin tehlikelerini önleyecek koruyuculardır. Bunlar dünya zevkine dalmaktan doğacak tehlikelerin “emniyet supaplarıdır”.

İşte sahibinin kalbini ahirete karşı yakin ve Allah’a karşı umutlarla dolduranlar imanın rolü budur. Bu itibarladır ki Kur’an-ı Kerimde mü’minlerin sıfatı:

“Ahirette şüphesiz iman ederler”. (Bakara: 2/4, Neml: 27/3, Lokman: 31/4)

ﬁeklinde sık sık geçmektedir. Buna karşılık asi ve günahkarlar da şu şeklide yad ediliyorlar:

“Çünkü onlar bir hesap (Görüleceğini) ummuyorlardı. Ayetlerimizi de tamamen yalanlamışlardı”. (Nebe’: 78/27-28)

Kıyamet sahnelerinden birinde de Müslümanların, günahkarlara, cehenneme neden girdiklerini sormalarını Kur’an-ı Kerim bize şöyle anlatmaktadır:

“Sizi şu yakıcı ateşe ne sürükledi? (Onlar da) derler ki: Biz namaz kılanlardan olmadık. Yoksula da yedirmezdik. Boş şeylere dalanlarla birlikte dalardık. Ceza günün yalanlardık”. (Müddesir: 74/42-46)

Fir’avn ve avenesi için de şöyle diyor:

“O (Fir’avn) ve askerleri, yeryüzünde haksız yere büyüklük tasladılar ve kendilerinin bize döndürülmeyeceklerini sandılar”. (Kasas: 28/39)

Eğer Allah’a döndürüleceklerini ve ona raz edileceklerini sansa idiler bu hayırsız işleri, korkunç kıyımları ve şiddetli zulümleri yapmağa kalkışmazlardı.

Allah’a ve ahirete iman eden; dünya zevklerinin üstüne çıkabilen, dünyanın cazip taraflarını arkasına atabilen ve dünya metaını ayağının ucu ile itebilen, sonra da Hz. Ali gibi şöyle diyebilen kimsedir: defol, ey altın ve gümüş, benden başkasını aldat. Bana mı sataşıyorsun, yoksa bana mı göz koyuyorsun? Bir daha dönmemek kaydı ile seni boşadım!”. Mü’min daha da ileri gider ve Hz. ömer’in, Peyamberimizi kuru hasırın üzerinde otururken görmesi üzerine Peygamberimizin ona söylediği şu hadisi tekrar eder: “Dünya benim neyime? Ben dünyada bir yaz günü seyahat ederken bir ağacın altında bir müddet gölgelenip de sonra yoluna devam eden bir atlıya benzerim”76.

(76) Hadisi İmam Ahmed, Beyhaki ve İbn-i Hibban (Sahih’inde) rivayet etmişlerdi.

Yalnız imandır mü’mine dünyadan da büyük bir hedef gösteren ve onu zevklerinden daha yüksek kıymetlere bağlayan.

Yalnız imandır sahibine dünyanın kışkırtmalarına ve fitnelerine karşı koyma gücü veren. İmanlı insan dünyaya sahip olur; fakat dünya ona sahip olamaz. Bazen dünya eline girer; ama kalbine girmez. Sebebi şu: Çünkü o, dünyada bir yolcu ruhu ile yaşar. O, sanki bir garip veya yolcudur. Her kim dünyada bu ruhla yaşarsa hazine dolusu altın ve gümüş onu korkutamaz, onun için bir tehlike arz edemez. O, hayatta ahiretteki insanların kalbi ile yaşar, yürürken yerebasar ama, kalbi göğe bağlıdır.

Yalnız mü’mindir, dünyanın, bir sineğin kanadına değmeyeceğine inanan. Dünya ebedi hayat geçiş köprüsüdür. Ve Allah rızası için kılınan iki rek’at namaz dünyadan da, dünyadaki şeylerden de hayırlıdır. Ve Allah yolunda sabah akşam bir müdet yürümek dünyadan da, dünyadaki şeylerden de hayırlıdır. Ve cennette ayak basacak kadar bir yer dünyadan da, dünyadaki şeylerden de hayırlıdır. Dünyada Allah’ın Peygamberlerinin, evliyalarının işkence ve baskı altında yaşadıklarını ve kafirlerle Allahsızların nimet ve lüks içinde dem sürdüklerini bilmesi mü’mine yeter.

“İnsanlar (Küfürde birleşen) bir tek ümmet olacak olmasa idi Rahman’ı inkar edenlerin evlerine gümüşten tavarlar ve üzerlerine binip çıkacakları merdivenler yapardık. Ve evlerine kapılar ve üzerine yaslanacakları koltuklar, kanepeler. Ve nice süs(ler) verirdik. Bütün bunlar, sadece dünya metaından (geçici dünya malından) ibarettir. Ahiret ise, Rabbinin katında(buyruklarına karşı gelmekten) sakınanlara mahsustur”. (Zuhruf: 43/33-357

Bunun manası; mü’minin hayatta çalışmayı terk etmesi yahut hoş şeylerden rızkını kesmesi yahutta nefsinin direksiyonunu kafirlerin, fasıkların idaresine teslim etmesi demek değildir.

Hayır, o, dünyayı imar etmekle, geliştirmekle ve ilerletmekle memurdur. Yeryüzünde drolaşıp Allah’ın verdiği rızıktan yemekle, güzel nimetlerden istifade etmekle memurdur. O, bu imkanları Allah’dan aldığı emirlerin ve itikadının hizmetinde kullanmakla ve dünyada köle değil de efendi olmakla memurdur.

Dünya zevkinin üzerine çıkmanın, dünya isteklerini yenmenin manası; hiç bir zaman, nefsini dünyanın hoş nimetlerinden mahrum etmek veya dünya için yararlı olan şeyleri işlemez hale getirmek yahutta dünyanın gidişini engellemek demek değlidir. Maksat mü’minin muradı ve gayesi ahiret olmaktır. İşte o zaman mü’min dünya ekinini ve peşin hayatı isteyenlerden olmaz. Berikileri Kur’an,ı Kerim

“Azap dünya hayatını tercih edenler”. (Naziyat: 79/29)

Diye niteliyor. Ve Cenab-ı Allah bu konuda Resulüne şöyle hitap ediyor:

“Bizi anmaktan yüz çeviren ve dünya hayatından başka bir şey istemeyen kimseden yüz çevir. İşte onların erişebilecekleri bilgi (sınırı) bu (dünyadır)”. (Necm: 53/29-30)

Bilakis mü’min, ahireti isteyenlerden, ahireti için çalışanlardan dünyayı gaye değil de vesile edinenlerden olmalı.

Ahirete şeksiz şüphesiz inanmayanı arzularından ayırmak, zevklerinden alıkoymak zordur. Çünkü o, kendine kendine göre vukuu (olması) şüpheli va’deli bir zevke peşin ve kesin zevki vermez.

Binaenaleyh Ömer Hayyam gibi bir Şairin şöyle demesi gayet normaldır:

“Diyorlar ki: Asmanın kızını (üzüm suyunu) içmekten vaz geç; çünkü insanı cehenneme götürür! Benim onu içerken duyduğum bir saatlik zevkim cennet nimetlerine bedeldir! İçki arkadaşım nerede? sabah içkim nerede? Hüzün yaralı kalbimi yaktı; Üç şey vardır ki bunlar en güzel temennilerdir: Kadeh, nağme ve güzel yüz!

Bu adam neden böyle ediyor? Çünkü şüphesi inancına ağır basıyor da ondan. Eğer ahirete gerçekten inansaydı kadeh, nağme ve güzel yüz bu kadar önemli olmazdı. Alah’ın sevabı ve rızası karşısında bütün dünya bir kıymet ifade etmezdi.

İman güçlüdür, ezicidir, yenicidir. Güdü ve arzulardan daha kuvvetlidir. Geleneklerin otoritesinden daha kuvvetlidir. Ve bütün müessirlerden (etkenlerden) daha kuvvetlidir.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın