Allahsızlık insanan kişisel kazanç sağlarmı

ALLAHSIZLIK İNSANA GERÇEK KAZANÇ SAĞLAR MI?

İlimle yetinmek ve imandan sıyrılmakla bazıları insanın biriçok kazançlar sağladığını -veya en azından sağlıyabileceğini- iddia ediyorlar. Aslında bu kazançlar ya bir vehim veya boş bir iddia yahutta kazanç şeklinde zarardır.

ﬁimdi bu kazançları teker teker münakaşa edelim:

Dinsizliğin insana ruh ve akıl sağlığı kazandıracağı iddiası gerçeğe aykırıdır ve aynı şeyi bugün deneysel ilim ve teknik sayesinde doruk noktasına ulaşan maddeci Batı medeniyeti de isbatlamaktadır.

İşte “İlimci” yeni Batı dünyası öyle ruh ve akıl hastalıkları çekmektedir ki, geceleri gözüne uyku girmemekte ve gündüzleri kara geçmektedir.

Aynı şeyleri mütefekkir filozofları idrak etmekte, tecrübeli alimleri görmekte, edebiyatçı ve sanatçıları içlerinde hissedip dile getirmekte, yazar ve gazetecileri farkına varıp eserlerine getirmektedirler.

Filozof ve düşünürlerden çağdaş İngiliz Tarihçisi Toynbee şu itirafta bulunuyor119.

(119) Köln Wilson’un “Mediniyetin Çöküşü” kitabından naklen.

“Fen, kurbanlarını kıştırtı; onlar da iplerini ona teslim ettiler; “eski kandiller”ini vererek “yeni kandiller” satın aldılar. Fen onları kandırdı; ruhları verdiler, yerine “sinema” ve “radyo” yu aldılar. Bu yeni alışverişin sebep olduğu o medeniyet çöküşünün sonucu da ruh fakirliği oldu. Eflatun buna”Domuzlar cemiyeti”, Aldous Huxley de “Yalancı Yeni Medeniyet” adın vermişlerdi.

Toynbee sonunda şöyle düşünyor: Batı ancak ekonomiden dine geçerse kurtulur. Fakat yazar bunun nasıl gerçekleşeceğini söylemiyor. Fakat sözünü şöyle tekit ediyor: “Batılı, din sayesinde, maddi teknik gücün sağlayacağı güveni garanti edecek ruh tasarrufu yapabilir’.

Toynbee bu sözü ile sanki İvan Stravud’un: İnsan ruhu bu maddi mediniyeti nasıl yenebilir? sorusuna cevap vermiş oluyor.

İslam ﬁairi Filozof Dr. Muhammad İkbal de şöyle diyor:

“Günümüz insanı, o kadar para felsefesine ve ilmi ihtisasına rağmen kendini tehlikede görmektedir. Tabatçılığı sayesinde tabiatı, görülmemiş şekilde yenmiş; ancak buna karşılık sonunda imanı yitirmiştir”.

“Yalnız aklı çalışan günümüz insanı, olgun ruhani hayata, yani ruhunun derinliklerinde hareket eden hayata sırt çevirmiştir. Fikir meydanında nefsi ile açık çatışma halindedir. iktisadi ve siyasi hayat alanında başkaları ile açık mücadele içindedir. Serkeş benliğini, taşkın mal sevgisini dizginliyememekte; içinde yüce duygudan ne varsa hepsini yavaş yavaş öldürmekte ve eline yorgunluktan başka birşey de geçmememktedir. Kendini zahire kaptırmış, iç alemiyle olan bütün bağlarını koparmıştır. O derinliklerde ne var, onu da bilmemektedir. Maddeci felsefesinini sebep olduğu en hafif zarar, hareketini kısıtlayan o felçtir; bunu Huxley da anlamış ve beğenmediğini herkese ilan etmiştir.”120.

(120) Dr. Muhammed İkbal, Tecdidu’l-Fikri’d-Dini fi’l-İslam, S. 214.

Hayatının önemli bir kısmını laboratuvarlarda, deneylerde geçiren ilim adamlarından Dr. Alexis Carrel de “İnsan Denen Meçhul” kitabında şöyle diyor121:

(121) a. g. e. Arapça Tercemesi, S. 187, 188.

“Ne tuhaftır ki, akıl hastalıklarının sayısı diğer bütün hastalıklardan daha çoktur. Bunun içindir ki, akıl hastahaneleri müracaatçılarla dolup taşmakta ve müşahede altına alınması gerekenlerin hepsine cevap verememektedir”.C.W. Beers diyor ki: “Newyork’ta oturanlardan her yirmi iki kişiden birinin hayatının herhangi bir anında tımarhaneye girmesi gerekmektedir!!!

“Amerika Birleşik Devletlerinde tımarhaneler, veremlilerin sekiz katı kadarı zayıf akıllılarla dışarıdan alakadar olmaktadır. Bu hastahaneler ve benzerlerine her sene seksen altı bin civarnıda yeni vak’a intikal etmektedir. Eğer bu sayı devam eder ve bu tempo ile giderse, ortaderceli ve yüksek okullara devam eden bir milyon kadar çocuk ve genç er veya geç hastahanelere girecektir!”

“1932 senesinde devlet hatahanelerine yatırılan deli sayısı 340,000 idi. Özel kliniklerde de 81,580 aptal saralı ve kısıtlı vardı. ﬁeref sözü ile (kefaletle) bırakılanların sayısıda 10,930 idi. Ve bu istatistik, özel hastahanelerde tedavi gören akıl hastalarını içine almamaktadır. Bütün memlekette delilerden başka 500,000 zayıf akıllı var. Akıl Hijyeni Milli Komitesi tarafından yapılan teftiş göstermiştir ki, devlet okullarında okuyan çocuklardan en az 400,000 i, dersleri faydalı bir şekilde takip edemeyecek kadar geri zekalıdırlar. Gerçekte akıl bozukluğu gösteren kimselerin sayısı bu sayıyı çok aşıyor. Hastaneye yatırılmamış yüz binlerce insanın da psikonöroza yakalandıkları tatmin ediliyor122. Bu rakamlar, medeni insanlarnı şurundaki zaafın ne kadar büyük ve gittikçe büyüyen bu nazik durumun modern toplum için ne önemli bi rmesele olduğunu gösteriyor. Akıl hastalıklar tehdit edici bir hal almıştır. Bunlar veremden, kanserden, kalb ve böbrek hastalıklarından, hatta tifüs, veba ve koleradan da daha tehlikelidirler. Bunların tehlikesi yalnız cani sayısını arttırmalarından ileri gelmiyor, bilhassa, beyaz ırkları gittikçe bozmalarından ileri geliyor. Caniler arasındaki zayıf akıllılar milletin geri kalan kısmındaki zayıf akılılardan daha fazla değildir. Gerçi hapishanelerde çok sayıda normal insan görülmektedir, fakat daha yukarıda da söylediğimiz gibi, canilerin ancak pek az bir kısmı hapsedilmiştir. Akıl hastalıklarının çok oluşu, çağımız medineyetinin büyük bir kusurunu gösteriyor. Hiç şüphe yok ki, yaşayış tarzımız akıl bozukluklarına sebep oluyor”123.

(122) Bu istatistiklerin üzerinden çok seneler geçmiş ve bu zaman içerisinde olaylar kat kat artmıştır.

(123) Bu kısmı çevirirken kitabın Türkçe Tercemesi “İnsan Denen Meçhul” den de yararlandım. Mütercim.

Allah’a ve ahirete imansızlık ve sırf maddi zevklere dalma neticesi her gün, Batı hayatını etkilemekte olan hoşnutsuzluk, üzüntü ve gerginlik örnekleri okumaktayız.

Burada Kahire’de yayınlanan “el-Ahbar” gazetesinin neşrettiği örnek bir haberi vermekle yetiniyorum:

Gazete 12. 2. 1960 tarihli nüshasında “Edebiyat Haberleri” köşesinde “Afyon ve Salgın” başlığı altında şu haberi neşretmiştir:

“Amerika’da polis “Kızgın Edebiyatçılar Derneği” üyelerinen birkaçını göz altına ladı. Sebep de sanat eserlerine karşı yapılan itiraz değil; sosyal davranış bozuklukları göstermeleri, afyon kullanmaları ve bu uyuşturucuyu tecavüzkar bir şekilde savunmalarıdır. Göz altına alınmaları üzerine üyelerden William Rock şu açıklamada bulunmuştur: “Hayat acıdır. İnsanlar devamlı bir yorgunluk içindedir. Kendini tatlı rüyalara ve zevkli tembelliği teslim etmeden “salgın”dan kurtulmağa imkan yoktur!”.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın